Tag archieven: Bram

Bram over hoe je van touw moet winnen

touwHoi allemaal, wat is buiten toch koud aan mijn billen. Als ik wil gaan gluren en ik ben buiten dan wil ik ook meteen weer terug naar binnen.

Binnen vind ik het fijn. Zoals jullie weten heb ik binnen ook roetienes. Afgelopen week werd ik in de avond oer en ik wilde graag spelen. Mijn vrouw deed mee. Zo ging het.

touwOer

Ik liep op de trap naar boven toen ik een van mijn muisjes zag liggen. Mijn kop wist van die moet ik pakken! Mijn lijf reejageerde meteen. Vanuit mijn buik kwam er een diepe mauw. Alsof je soms een boertje laat maar dan anders. Ik stond stevig op mijn poote toen de mauw kwam. Het klonk als een ware tijgerbrul.
Met mijn bek pakte ik het muisje op en nam het mee naar boven naar waar mijn vrouw haar bed heeft. Daar spuwde ik het muisje uit. Er kwam nog een diep mauw, een oer mauw. Mijn vrouw hoorde dat ik oer was en ze wilde met mij samen spelen. Dat vind ik altijd wel leuk. Ze pakte een touwtje met een flos er aan. Aan die flos zitten feere. Het is van Bolle geweest.

Pof

De feere snap ik niet zo goed als ze in een bundel zitten. Ik weet niet welke ik dan moet kiezen en mijn vrouw ziet dit bij mij. Ik zit te zitten en ik staar naar de feere maar ik doe niks. Dan draait ze het om. Het touwtje wordt de feere. En nu, nu heb ik er zin in!
Het touwtje komt mijn kant op en ik blijf heel stil zitten. Langzaam beweegt het touwtje. Het glijdt over de vloer van me weg. Het touwtje wil ontsnappen! Dat laat ik niet gebeuren. Ik ben alert en zit in de aanvalspooziezie. Drie, twee… één! Daar ga ik, pof! Met mijn poot sla ik op het touwtje. Hebbes! Of toch niet? Het touwtje glijdt tussen mijn teene door en ontsnapt weer. Met mijn andere poot sla ik weer op het touwtje, pof! En nog een keer, en nog eens. Het touwtje is snel en glipt onder mijn poote door.

touwBam

En dan, ineens weet ik het. Wat nou als ik iets eerder mijn poot optil en neersla op het touwtje voordat het touwtje weg wil? Dan maak ik een kans. Ik ga in weer in mijn aanvalspooziezie zitten en wacht geduldig af. Mijn vrouw ziet dat ik heel strak naar het touwtje kijk. Mijn oog folgt prusies waar het heen gaat. Maar ik wacht nog heel even.
Het touwtje kruipt heel langzaam net als een worm in de tuin. Het gaat steeds langzamer en dan ineens, BAM! Hebben! Vanuit het niets sla ik met mijn poot op het touwtje. Het zit nu echt vast onder mijn poot. Met mijn nagel til ik het touwtje op en bijt er in. Zo, ik heb je te pakken!

Snek

Mijn vrouw zei dat ze het heel knap vond dat ik het touwtje te pakken kreeg. Ik kreeg een speesjaale snek en heel veel knuffels en kusjes. Nu was ik best moe van het oer zijn en van het spelen. Dus ben ik op het bed gaan liggen om te dutten. Dit was mega-fijn!

Bram over in de tuin zijn en wat snoeien is

snoeien

Hoi allemaal, wat was afgelopen week spannend toen mijn eerste eeboek uitkwam. Ik had geen idee dat er zoveel reejaksies kwamen en allemaal kei-lief!

Kei-blij

Nu heb ik echte fens, jullie. En ik heb nog nooit fens gehad. Of misschien heb ik er nooit over nagedacht, dat kan ook. Maar ik ben echt kei-blij met jullie en met hoe het allemaal gegaan is. Vandaag heb ik weer een spannende blog voor jullie. Ik deed iets nieuws. Het was kei-spannend. Lees maar.

Snoeien

Deze week gingen we snoeien. Ik heb dat nog nooit gedaan dus mijn vrouw moest mij wel even vertellen wat dat is. Meestal denk ik meteen aan eten of aan een nieuw speeltje, maar dat is het dus niet.
Snoeien gebeurt twee keer in een jaar. Het gebeurd in je tuin. Ik doe alle kontroole in de tuin en ik wilde bij het snoeien zijn. Wanneer de blaadjes een andere kleur krijgen door het weer dan ga je snoeien. Nu is het herfst en de blaadjes vallen van de bomen en struiken. Om de bomen en struiken te helpen doen we de takjes knippen. De takjes worden dan kort zodat ze weer kunnen groeien als het warm wordt. Net als een mensenvacht. Die gaan ook hun vacht snoeien als het te lang wordt.

Takjes

snoeienIk vind het kei-fijn om buiten te zijn. En zeker als mijn vrouw ook meekomt. Dat zij haar ding gaat doen en ik kontrooleer alles. Dat is het beste. Dan voel ik me veilig. Af en toe loop ik naar haar toe voor knuffels of een aai. Heerlijk! Nu was ze takjes aan het knippen en al die takjes legde ze op elkaar. Het werd een kei-grote berg. Dat vind ik dan meteen kei-koel en spannend.
Mijn binnenkant is onrustig. Dat ik niet stil kan zitten. Ik moet gewoon lopen. De berg wordt alsmaar groter en groter. Nu wil er per se heen en dat doe ik. Ik loop er heen en bekijk alles. Mijn staartje bibbert omdat ik blij ben. Ik zie dat er een opening is in de berg met takken en ik kruip er in. En ik zie blaadjes bewegen. Ik mep er met mijn poot op, bam! En dan beweegt er links  een blaadje, bam! Rechts bewegen ze ook, bam! Ze zijn overal en ze bewegen overal. Ik probeer ze allemaal te vangen maar ze gaan te snel voor me. Mijn poot kan het niet bijhouden.

Kontroole

snoeienIk ga een beetje uit de berg zitten en draai mijn kop. Ik ben oer en er komt een diepe miauw. Echt van heel diep. Hij klinkt zwaar en ik voel het vanuit mijn buik. Ik foel me een kooning van de berg. Er komt nog een miauw, dit keer is het niet zo diep maar wel oer. Ik vind het kei-leuk in mijn nieuwe berg. Mijn vrouw ziet mij zitten en loopt naar me toe. Ik krijg knuffels van haar en ze zegt dat ik heel stoer ben in mijn berg. Ik ga me weer verstoppen zodat ik blaadjes kan fangen. Mijn vrouw doet nog wat takjes knippen voordat ze de takjes van mijn berg afhaalt. Wat is dit? Vraag ik me af. Haalt ze zomaar mijn berg weg. Deze gaan met de groene monster mee zegt ze tegen me. Dan is de tuin weer netjes. En dan kan ik beter kontroole houden. Dat vind ik een goed plan. Dan is alles weer zoals het hoort en dat maakt dat ik me veilig voel.

Over Bram en zijn eboek en wat ik ermee te maken had

inspiratie

Mijn katervriend Bram heeft zijn eerste eboek uit en hij schrijft er heel eerlijk in over zijn leefe als kater met 1 oog. Het is een inspiratieboek. In-spie-raa-zie. Wat is dat?

Zijn leven

Ik wil eerst iets zeggen over zijn boek. Bram zegt dat ik hem heb geholpen en dat is waar want anders zei hij het niet maar hij heeft het boek zelf bedacht en zelf geschreven.
Wegens dat het zijn leven is, kon hij dat ook goed.
En hij durfde het ook, terwijl hij van zichzelf best verlegen is dat hij steeds voelt kan ik dit wel doen of is het stom.

Meer durven

Dat gefoel heb ik ook best vaak. Er zijn veel katten en andere personen, dus mensen en honden enzo, die dat ook hebben. Dat je iets wilt zeggen of doen en dat je dan toch bang bent en wat maakt dan of je het wel of niet doet?

  •  steun van thuis, dat iemand tegen je zegt: “Toe maar” of “Het mag best hoor” of “Ik help je wel”, dat maakt het gemakkelijker
  •  dat een vriend tegen je zegt ik snap jou, dat weet je zeker dat je niet stom bent dat is belangrijk als je onzeker bent
  •  dat iemand hetzelfde gefoel heeft als jij en dat die iemand het opeens voordoet door juist dat hele enge te doen ook al durfde hij het eigenlijk niet, dat deed Bram dus. En dan voel je in-spie-raa-zie. Dat je foelt: nou durf ik ook meer.

 In-spie-raa-zie

Bram heeft een hendikep daar is hij heel eerlijk over. Dat hij maar één oog heeft. Ik vind dat stoer. Want op Feesboek zie je allemaal katten die er supergoed uitzien en dan denk ik soms ik ben de enige die een stuk uit zijn oor heeft. Maar Bram laat zich gewoon zien op Feesboek en hij ziet er ook supergoed uit. In zijn boek vertelde hij hoe het gekomen is en dat je met een hendikep ook gewoon bent. Goed, hè!! Nou kunnen wij allemaal meer leren durven, dat is dus door de in-spie-raa-zie.

Bram: ik heb een eboek geschreven

Bram,

nieuws

Hoi allemaal, de vorige keer in de blog heb ik geleerd dat iedereen nukkig kan zijn en dat het ok is. Soms hebben we allemaal een dag wat niet lekker loopt.

Speesjaal

Maar ook dat je het goed kunt maken als er iets gebeurt. Gelukkig zijn mijn vrouw en ik weer in orde en gaat alles zoals het hoort.Dat is het beste. Nu heb ik iets heel speesjaals voor jullie. Ik heb het zelf geschreven. Niet helemaal alleen hoor want het is kei-moeilijk. Het is mijn aller-eerste eeboek!

Mijn leven

Het gaat over mijn leven. Over hoe ik als straatkat geluk vond en ondanks mijn hendikep een thuis heb met hobbies. Eerlijk is eerlijk, ik vond het echt lastig om te schrijven omdat ik niet alles meer wist. Dus heb ik mijn vrouw gevraagd over hoe het allemaal begonnen is. Zij heeft mij het een en ander verteld over mij als kitten. Want ik was toen nog een klein kitten. En ik kan niet alles hier vertellen want anders verklap ik heel veel.

Tegnies

Maar dan komt het. Hoe doe je nou zoiets? Hoe schrijf je een eeboek? Daar wist ik helemaal niks vanaf en dus heb ik Bertje gevraagd of hij wilde helpen, en dat wilde hij wel. Bertje kan kei-goed schrijven. Dus ik ben kei-blij dat hij mij meegeholpen heeft. Bertje kontrooleerde mijn tekst en gaf kei-goeie tips. Het heeft best wel lang geduurt maar het is me gelukt. Daarna moest ik nog foto’s hebben voor in de eeboek. Welke foto’s en waar horen ze te staan en of ze mooi genoeg zijn. Dat was een flinke klus om te doen. Er zijn best veel mapjes op de kompjoeter met foto’s. Dus ik moest goed kijken. Mijn vrouw deed ook mee. Die gaf aan of het paste bij de hoofdstukken. Daarna deed mijn vrouw iets magies met de kompjoeter en toen kwam er dat eeboek uit. Het is kei-tegnies dus dat snap ik nog niet zo goed. Bertje weet wel hoe dit werkt.

Spannend

Ik vergeet door de zenuw helemaal te vertellen dat ik dit kei-spannend vind. Mijn lijf wil op en neer lopen en niet dutten. In mijn kop blijft het maar malen: wie gaat mijn eeboek lezen? En vinden ze mijn eeboek wel mooi genoeg? Nou je snapt dat ik niet eens om een snek of knuffel heb gevraagd. Zo zenuw ben ik! Ik hoop wel dat het gaat zakken want sneks zijn kei-lekker en die wil ik toch wel. Ik ben kei-trots op mezelf dat ik dit heb gedaan met de hulp van Bertje. Dank je wel Bertje!! Ik hoop dat jullie mijn verhaal gaan lezen. Dank je wel alvast! Nu ga ik ergens dutten denk ik. Stoer kopje van mij!

 

Bram: Mijn leven met een hendikep. Inspiratieboek

(November, 2020)

Bram: Mijn leven met een hendikep

Klik op het boek en het gaat downloaden.

 

Bram over toen ik nukkig was

nukkig

Hoi allemaal, wat een biezondere dag hebben we gehad met Hallowien. Bijna iedereen deed mee op zijn of haar manier! Dat vind ik kei -koel.

Sommige vertelde dat ze echte liefde konden voelen. Dat is heel speesjaal en ik ben blij dat jullie dat hebben mogen voelen. Hallowien maakte me best moe en ik moest daarna echt bijkomen en veel dutten.

In je vel

Afgelopen week, ik weet niet meer welke dag, was ik niet zo lief. En daar mag ik ook over praten. Mijn vrouw noemt het nukkig zijn, ik weet het niet. Folgens mij was ik gewoon normaal maar het kan ook zijn dat ik sjaggerijnig ben. Als je dus sjaggerijnig bent of nukkig, dan zit je niet lekker in je vel. En dat kan van alles betekenen. Je kan moe zijn, honger hebben of misschien kan je moeilijk naar de bak, er zijn heel veel verschillende redenen waarom je niet lekker in je vel kan zitten. Ik was sjaggerijnig omdat ik naar binnen moest en ik wou niet. Dat ging zo.

Buiten zitten

Het was buiten kei-lekker weer. Het was best warm en het waaide een beetje. Ik snofte de heerlijke zachte lucht in en genoot van mijn avondje buiten. De lucht vertelde me niet zo gek veel behalve dat er iemand aan het koken was. Het rook naar vlees en dat is lekker. Thuis kookt mijn vrouw dit soort vlees ook wel eens. Ze noemt het verse worst. Het is dus een bekende geur van thuis die ik buiten rook. En terwijl ik lekker op mijn denksteen zat te zitten, riep mijn vrouw me naar binnen. Moet ik echt? mauwde ik naar haar. Ze stond te wachten, ik zag het. Maar ik wilde echt niet naar binnen. Dus ik kwam niet.
Ik sprong van de steen af en rende naar de boompjes. Daar ga ik altijd mijn behoefte doen als ik buiten ben. Buiten zitten vind ik fijner omdat ik me dan meer oer voel. Mijn vrouw snapte dat ik even moest zitten en ze wachtte op me. Nadat ik klaar was en mijn kuiltje weer vol gegraven had, rende ik naar de poort waar ik altijd zit te gluren.

Naar de poort

Mijn vrouw riep mijn naam een paar keer. Ik hoorde het best maar ik luisterde niet. Pas toen ik haar voetstappen dichterbij hoorde komen. draaide ik me om. Ze was nu dichtbij me en ik wilde nog heel even buiten blijven. Dus ik zette af met mijn achterpoten om vaart te maken en spurtte naar de achterdeur van ons huis. Mijn vrouw liep me achterna. Toen ze bijna bij mij was, rende ik weer verder weg. Dit keer hoorde ik een wat hardere: ‘Brammie’. Ik rende verder naar de poort want ik wilde nog zo graag fijn buiten zijn en even onder de poort door gluren. Dit deed ik drie keer en bij de laatste keer dacht ik dat dus ik nog even buiten mocht blijven want ik hoorde haar niet meer. Ineens stond ze achter me en pakte ze me op.
Potverdikkie Brammie zei ze. Ik schrok hier best wel van en doordat ik zo schrok, beet ik haar in haar hand. Ik was al een beetje sjaggerijnig omdat ik buiten wilde blijven terwijl dat niet mocht en nu pakte ze me ook nog op waar ik van schrok. Het was geen harde beet. Het was meer een beet zonder echte gaatjes in haar hand. Een knauw noem ik dat. Het is meer een waarschuwing, denk ik. Nu wist ik zeker dat ik naar binnen moest want bijten mag niet. En daarnaast moest ik ook nog grommen tegen haar. Dus ik was niet helemaal lief.

nukkigNaar binnen

Gelukkig begreep mijn vrouw dat ik het niet verkeerd bedoelde en dat het ook van de schrik was. Ze droeg me naar binnen en zei dat ik maar even moet afkoelen. Ik ben op een stoel gesprongen en ben daar even gaan dutten. Ik wilde geen kopjes geven of een buikkroel krijgen van haar. En zij had ook even andere dingen te doen. Later op de avond was ik niet meer zo sjaggerijnig en eigenlijk wilde ik gewoon weer knuffels van haar. Dus ben ik naar boven gegaan en bij haar gaan liggen. Ze zag aan me dat ik een kroel wilde en die kreeg ik ook. Daarna was ik helemaal niet meer sjaggerijnig en kreeg ik een avond snek. Het nukkige gevoel was over.