Tag archieven: dove kat

Katrientje over: updeet over mijn doof zijn (filmpje)

kat is doof

Hallootjes iedereen.  Vandaag ga ik een updeet geven over mijn doof zijn. Mijn personeel begint er al aan te wen dat ik doofjes ben.

Soms hoor ik nog geluidjes hoor. Vooral als ze hard zijn.
Zoals bijdevoorbeeld een pingeltje als we een berichie krijg van feestboek. Offff gewoon zomaar. Want dat kan ook hoor. En dan is het personeel zo blij.
En floeps, weg is het weer.

Zachtjes wakker

Nou had ik kort geleden een blogje geschreef dat ik dus doof ben en hoe mijn personeel daarop reejaageerde.
En een hoop katgenoten en hun personeel gaven superhandige tips. Zoals hoe mij niet te laten schrikken als ik slaap en eten krijg.
Nou slaap ik eigenlijk vaak op mijn innig geliefde wolletjedeken. Ook omdat ikjes al best hoogbejaard ben, maar geloof me… daar gedraag ik me soms echt niet naar hoor.
Maar mijn wolletje ligt gewoon superzacht en lekker warm.
Nou heeft mijn personeel dus geleerd om eerst bijdevoorbeeld in mijn wolletje te duwen met hun hand als ik daar op lig. En oooooh ik word zachtjes wakker. En dan komt mijn eten en daarna komen superknuffels

Kom maar

Ook heeft het personeel een kom maar zwaaitje met hun arm. Dat doet vrouw het meest. Als man mijn weecee verschoont dan zie ik vrouw een kom maar maken.  En ik snap het. Ook praat ze er bij, maar dat hoor ik meestal niet. En als ze die beweging maakt dan loop ik naar haar toe en dan tilt ze me op.
Ooooh zo koel. Ik miauw dan vrolijk. En oooh mijn pruttelmotortje prrrrt heel hard. (Voor mijn doen dan) Dan “loop” ik over het hele plattoo.

Tikken

Het nieuweste wat ik geleerd heb is het tikken op de vloer. Dat was ook een tipje van mijn katgenoten. Als ze me willen aai als ik op de vloer ben en ikjes met mijn rug naar hun toezit dan tikken ze op de vloer. En dan gebeurd het… ik voel trillingen. En dan draai ik mijn hoofdje om. Oooooh en dan zijn ze zo trots op mij.
Stampen op de vloer met hun pooten doen ze niet. Wij hebben beneedenbuurtjes. En dan zouden ze boos kun worden als het personeel stampt.
Ook kom ik als vrouw mij aankijk. Ooooh ze heeft dan haar speesjaale loek.

Trillingen

Ze moeten alleen nog iets verzinnen als ik niet zichtbaar aanwezig ben. Soms gaat het personeel wel eens weg. Meestal slaap ik dan op mijn wolletje als ze weggaan. Maar ik word wel eens wakker en loop dan in een kamertje. En dan komt het personeel thuis en dan zien ze me niet op mijn wolletje.
Ooooh dan roept vrouw. Maar ja… ikke reejaageer niet hè. Dus ze gaan me zoek. En dan voel ik dus trillingen en kom ik kletsend naar hun toegeloopt.
En dan krijg ik knuffels. Zo fijn.

Praten met onze pootjes

Het doof zijn is alleen vervelend. Maar als we alle gebaren weten dan praten we gewoon met onze pootjes.
Nou… dit was het weer voor deze week.
Veel liefs en een kusje

Katrientje (dove kwartel van beroep) (en ook prinses)

Katrientje over: mijn doof zijn

doof
Hallo, daar is ikjes weer. Vandaag ga ik het hebben over mijn doof zijn.

Mijn personeel is er 31 december 2018 achter gekoom dat ik doof ben. Om 10 uur in de avond. Toen waren er al namelijk gekkies bezig met vuurwerk aan de overkant van ons huis. En één zo’n vuurpijl kwam tegen ons raam aan.

Ikjes was gewoon wakker. Ik kreeg knuffels tegen die tijd. En ik schrok niet eens van die vuurpijl. Ik zag het personeel praat tegen elkaar. Ze pakte een knisperpapiertje en begon achter mij te ritselen daarmee. Ik reejaageerde dus niet. Normaal betekend ritselen een snek.
Ikjes reejaageerde ook niet toen man mij riep.

Hand

Nou… toen kreeg ik me toch een partij knuffels. En een snek. Zo fijn gewoon.
Het rare was… toen maakte vrouw een beweging met haar hand van kom eens. En ik kwam.
Ooooh ik begreep haar gewoon.
En nu roepen ze mij steeds met een handgebaar. Maar ook met hun stem hoor, dat is voor hun eigen gevoel beter denk ik.

Naar Floor

Maar opeens begon ikjes bang te word. Want ik moest dus misschien weer naar Floor toe. Oooooh nee!!
Maar omdat ik mond kan lees zag ik vrouw tegen man zeggen van we kunnen wel Floor bellen, maar wat voor nut zou dat hebben? Dan maken we ons meisje onnodig bang om te horen te krijg dat ik dus doof ben. En dan komt er ook nog 30 euro kosten bij.
Sjoooohey… ik opgelucht. Want we zouden dus niet gaan. Ik hoef dus niet eerder dan juni. En dan zal ik gelijk dus voor mijn oortjes nagekeek worden.

Zingen

Maar nu snappen ze ook waarom ik, al een tijd, zo hard zing. Ik was en ben bang dat zij ook doof zijn geword. Daarom zong ik zo hard. Dat zou erg zijn zeg!!
Maar wat dus wel mooi is, ik kan dus gewoon blijf zingen. Ooooh daar ben ik superblij om hoor. Want zingen is toch echt het fijnste wat er is.

En floep…

Maar ik heb wel een voordeel… ik hoor hun gemekker tegen mij niet meer. Koel hè? Ze kunnen mopperen op mij wat ze willen.
Oooh wacht… dat is het rare. Heel soms hoor ik ze. Ooooh want ze blijfen ook gewoon tegen mij praten.
En heel af en toe hoor ik ze. Ooooh dan zijn ze zo blij. En floep… twee sekontjes later is het weer weg.

Mond lezen

Mijn personeel vermoed nu dat ik al langer doofjes ben. Al in 2017. Want vorig jaar oudjes en nieuwe was ik ook al zo rustig.
Ik ben er nu wel aan gewend, alleen moet mijn personeel er nog aan wennen dat ikjes merendeel niets meer hoor. Hun weten het pas kort. Maar het personeel kennende zal dat wel gebeur hoor.

Soms zal het lijken of ik in gesprek ben met mijn personeel. Niet vergeten… ik kan hun mondje lezen. Dus de gesprekjes tussen mij en mijn personeel zullen altijd blijf.

Nou….dit was het weer voor deze week.
Tot de volgende keer.
Liefs en kusjes
Katrien (geliefd prinsesje van beroep) (en stokjedoof) (niet altijd)

Interview met de grote witte dove Jolijn

Ze is groot, wit en doof. En Jolijn is een gelukkige poezevrouw, dat ook. Samen met Blue en Ivy heeft ze een Faceboek-pagina waarop ze haar leven deelt. Als huiskater wilde ik natuurlijk meer van haar weten. Dus ik vroeg om een interview.

Hoi Jolijn  fijn dat je meedoet!! Ik begin bij het begin. Hoe oud ben je en met wie woon je?

Ik ben 8 jaar geworden in maart en ik woon samen met twee tweebeners ( ééntje is altijd op pad met een truck) en met Blue en Ivy. Blue is een grijze Main Coon, zijn leeftijd weten we niet maar hij is op leeftijd en sinds een paar weken ook blind. Ivy is een ADHD Persje van drie jaar oud. En ik ben een Noorse boskat.

Noorse boskaters zijn heel groot! En jij eh… mag ik het zeggen tegen een poes?  Best heel erg groot.  Weet je hoeveel je weegt?

Ja, ik ben aan de grote kant voor een dame van dit ras. Ik weeg (hou je vast) zeveneneenhalve kilo. Volgens de dierenarts ben ik te zwaar maar ik slaap heel veel door mijn doofheid. Ik eet alles wat los en vast zit als ik de kans krijg. Overdag knabbelbrokjes en s`avonds een half zakje natte drap, ik heb een voorkeur voor vis.

Lekker, vis!! En dat eten kun je er misschien weer af gymmen met je twee huisgenoten.  Wat spelen jullie het liefste?

Als het even kan, spelen we buiten. We hebben een mandje vol speelgoed en mijn voorkeur is iets met Catnip. Ik lig ook heel graag binnen tussen de lamellen in de volle zon.

Buiten spelen als je doof bent, hoe is dat eigenlijk? 

Als ik wakker ben, zoek ik het hoogste punt op en hou alles in de peiling. Ik reageer ook op handgebaren van het personeel. Wanneer de tuindeur open is, voel ik dat door de luchtstroom. Ik ben ook heel gevoelig voor licht, ik ben gek op vuurwerk en van een flitscamera word ik ook wakker. Mijn reukorgaan is ook super ontwikkeld door mijn doofheid.

Dat wist ik allemaal niet. Je bent dus niet zielig omdat je doof bent.  Wanneer ben je het gelukkigste?

Op de bank, bij het vrouwtje op schoot. Ik kruip als het kan omhoog maar mijn gewicht is gauw te zwaar en dan moet ik het met haar schoot doen. En ik ben gelukkig als de klok naar vijf uur loopt in de middag want dan gaat het keukenkastje open voor onze bakjes. Ik ben doof maar ik sta er als eerste.

Hoop dat je hiermee iets kan en een beetje snapt hoe ik in elkaar zit.

Dankjewel Jolijn, en tot ziens op Facebook. De pagina van Jolijn, Blue & Ivy is hier.

 

Vijf vragen aan Cat’chy Images

Mijn interview is met  Nynke van Holten en zij is een beroemde fotografe!! Ze heeft mij ook gevraagd om een keer te poseren. Haar bedrijf heet Cat’chy Images en ze zit ook op Facebook.  Dan kunt u ook haar katten zien. Hier komt mijn interview!!

Hoeveel katten heeft u en hoe heten ze en hoe oud zijn ze?
5! De oudste is een uit de boom gevallen Griekse huistijger van 16 jaar. Dan de drie witte dove Maine Coons Tw’Ice, Vlinder en Beebie (leeftijden 3 – 3 – 1). En nieuw hier is Noorse Bosgod (Boskat natuurlijk maar hij is zo knap) Shimmer van 6 jaar oud.

Waar slapen ze?
Ze slapen eigenlijk altijd waar ik ben. Dus overdag half over mijn toetsenbord of ergens anders in de kamer. En ’s nachts allemaal in mijn slaapkamer. Tenminste, dat denk ik… Ze gaan altijd mee als ik naar boven ga en ze zijn er ook als ik wakker word. In de tussentijd slaap ik, dus ze kunnen ook stiekem feestje bouwen waar ik niets van weet.

Wat eten ze het allerliefste?
ik denk biefstuk. Maar dat kan ik niet voor ze betalen. Ze hebben de hele dag brokjes staan van Royal Canin en ’s ochtends en ’s avonds delen ze met z’n allen een paar zakjes natvoer gewoon omdat ze dat lekker vinden.

Wat vinden ze belangrijk?
Liefde en snoepjes! En Tommy 2x daags zijn spuitje insuline. Hij heeft namelijk diabetes en komt het me echt vertellen als ik me zou verslapen.

Hoe praat je met een dove kat?
Gewoon net als tegen een horende kat. Met het verschil dat ze een heel goed excuus hebben om niet te luisteren 😉
Als ik iets van ze wil dan zal ik eerst moeten zorgen dat ze me zien. Dus dat is opstaan en in hun gezichtsveld komen, ze zachtjes aanraken of tikken op waar ze dan op zitten liggen. Ik heb een handgebaar voor ‘kom’, die ze net als het woord bij horende exemplaren 9 van de 10 keer straal negeren. Maar ik denk dat de belangrijkste tool onbewust gaat en dat we communiceren op gevoel. Zij weten mij heel goed duidelijk te maken als ze iets willen, andersom mag ik ook echt niet klagen. En als ze dan stout zijn dan bedenk ik maar weer dat dat nou net de reden is waarom ik gek op katten ben.

Dankuwel voor dit interview!!