Hoi allemaal, het is al Oktober en ik vind het fijn om elke avond thuis en binnen te zijn. Omdat ik al zo vroeg binnen ben, help ik mijn vrouw met haar taken.

Sokken

Ik vind het gezellig en leuk. Mijn vrouw zegt dat ze het ook gezellig vind. Soms doen we de was en dan tjek ik of ik alle sokken kan vinden. Ik ga dan bij de wasmand zitten en kijk er in. Als ik dan twee dezelfde zie dan til ik mijn voorpoot op en dan ziet mijn vrouw wat ik bedoel. Meestal vind ik de sokken wel.
Maar als er geen sokken in de was zitten, val ik ook wel eens in slaap tijden een tjek. Mijn vrouw verteld me namelijk niet of er sokken inzitten. Dus dan zit ik te wachten en te kijken naar de wasmand en daar word ik heel moe van. Met als reesultaat dat ik in slaap val.

De tjek

Afgelopen week, ik weet niet meer op welke dag het was, had mijn vrouw mijn hulp nodig voor een tjek. Het was nog geeneens avond. Het was in de middag toen ze me riep. Ik was zoals gewoonlijk lekker in mijn tuintje aan het kontrooleeren op beestjes. Want dat kan ik het beste. Maar als mijn vrouw me roept, dan loop ik naar haar toe.
Ik wil altijd weten wat ze wil. Misschien heeft ze een snek en soms krijg ik ook wel eens een knuffel. Het gebeurt ook dat ik gewoon naar binnen moet omdat zij dan van huis gaat. Maar dat was dit keer niet zo. De buitendeur bleef openstaan en mijn zusje Mila was ook nog buiten. Nu had mijn vrouw me nodig voor heel iets anders. Een speesjaale tjek. Eentje die ik nog niet eerder gedaan heb. Kontroole van eten. Van mezelf hou ik van kipsmaak-brokjes, dat weten folgens mij al mijn vrienden wel. Dus toen ik in de keuken stond, wilde ik graag mijn nieuwe kipsmaak-brokjes testen. Alleen kreeg ik ze niet, want die hebben we niet.
Mijn vrouw tilde me op en zette me op het keukenblad neer: “Vandaag ga je me helpen met eten maken.” Thuis doe ik best veel samen maar eten maken is best moeilijk.

Eten maken

Dit is mijn eerste keer. Daar sta ik dan stil te staan. Ik wist niet wat ik moest doen of hoe mijn lijf zich voelde. Mijn kop had echt tijd nodig om te bedenken wat ik ga doen. Op het keukenblad zag ik best veel liggen. Wit zacht spul en een groote voerbak met een deken erop en er stonden ook wat flessen. Mijn vrouw vertelde me dat we deeg gaan maken. Eerlijk is eerlijk. Mijn lijf deed niks en mijn kop snofte wat. Ik leerde dat er bloem lag, dat is witte poederspul waarmee je deeg maakt. Het rook nergens naar, niet eens naar bloemen. Door het opsnoffen van het bloem moest ik ineens kei-hard niessen. Mijn vrouw vroeg aan mij wat ik van de bol deeg vindt. Nou eigenlijk helemaal niks. En op het keukenblad staan vind ik maar raar. Normaal mag ik hier niet opstaan dus mijn lijf en kop waren een beetje in de war.

Terug naar buiten

Ik bekeek de bol nog eens goed en ik wist wat ik wilde. Niet op het keukenblad staan. Eten maken is niks voor mij. Ik heb het liefst dat ik gewoon elke dag mijn eigen kipsmaak-brokjes krijg. Dat ken ik en dat vind ik lekker. Misschien durf ik een volgende keer wel meer maar voor nu vindt ik het maar vreemd en genoeg. Ik sprong van het keukenblad af en ging weer terug naar buiten. Naar mijn struik waar ik kontroole doe van de beestjes. Doen jullie wel eens samen eten maken en hoe ging dat? Ik ben heel nieuwsgierig naar wat jullie te vertellen hebben.