Gisteren zette ik deze foto op mijn Feesboek. Erbij schreef ik iets over netjes liggen. Iedereen vond er wat van, dat was heel erg leuk!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik natuurlijk niet de hele tijd zo lig. Want netjes liggen dan moet ik me echt concentreren en dat is ook best te zien.

Wennen

Een paar vrienden vroegen of ik dit altijd kon. Nee hoor. Vroeger in het asiel dacht ik daar nooit aan en toen ik pas hier was, toen moest ik heel erg wennen aan alles. Dus als ik op mijn kussen lag, dan was ik zo moe dat ik vanzelf sliep, en dan lag ik met mijn poten alle kanten op. Kon me niks schelen. Moe is moe.

Foto

Pas later begon ik een beetje gevoel te krijgen voor netjes liggen. Toen had ik al computertijd gekregen en ik zat op Feesboek en dat deed ik met elke dag een foto. Die maakt mijn vrouw dus dan moet ik poseren.

Wist ik veel wat poseren was.  Als ex-straatkater en ex-asieljongen had ik daar geen idee van. Maar als je stom op de foto komt bijvoorbeeld als je net wakker bent, dan ga je vanzelf nadenken.

Poseren

Dus langzaam leerde ik poseren. Dat is stil liggen of stil zitten en soms een beetje je kop naar de ene kant en de andere kant doen. En mijn vrouw geeft aanwijzingen. Dan zegt ze hou dat vast, en dan bedoelt ze helemaal stil nou. Erna krijg ik knuffels en complimenten.

Ontdekt

Dus zo heb ik het netjes liggen ontdekt. Tijdens het poseren. Eerst lukte het eventjes om mijn poten precies bij elkaar te houden en dan hing ik met mijn kop naar beneden. Nu weet ik dat mijn kop recht houden mooier is op de foto. Toen kon ik de houding ook langer volhouden. Poseren is best moeilijk maar ook leuk, dat wil ik erbij zeggen.