Tag archieven: huiskater bert

Mijn adfies is meteen gaan genieten

genieten

Er was een heel klein beetje zon en geeneens warm maar ik sprong toch in de vensterbank en ik ging liggen ik was klaar om te gaan genieten.

Talent

Zo doe ik dat. En ik doe het omdat ik talent heb voor genieten. Dus dat is geen kunstje of iets dat iedereen kan maar iets dat biesonder is. Wegens dat je iets heel erg supergoed kunt en dat het vanzelf gaat. Talent. Ik heb het.  Voor genieten.

Ontspannen

Ik lag dus niet zomaar te liggen. Ik lag gestrekt en ik voelde dat mijn lichaam meteen ging ontspannen en ik gaapte, toen was ik nog meer ontspannen en ik wist gewoon dat dadelijk het hele erge fijne kwam. De zon. De warmte. Dat zou ik op mijn vacht voelen en op mijn oren en op mijn staart en ik zou dan gaan doezelen en langzaam in slaap vallen en dan werd ik vanzelf wakker als het veel te warm werd.

Dat is misschien een adfies voor mensen, als u moeilijk kunt genieten. Dan moet u eerst ontspannen en gapen helpt daarbij.

Zon

Er kwam een beetje zon, ik voelde het meteen. Het begint, wist ik. Maar dat was toch niet zo. De zon was helemaal niet zo warm als het eigenlijk hoort, daar heb ik verstand van omdat ik veel erfaring heb met in de zon liggen. En na een poosje ging de zon weg en toen was er gewoon daglicht.

“Erg hè, Bert,” zei mijn vrouw. Zij heeft geen talent om te genieten. Ik wel en ik vond het fijn dat ik toch maar lekker in de vensterbank  had gelegen, dat doe ik nooit in de winter, en ik had wat zon gevoeld en dat was toch wel superfijn geweest. Dus ik had genoten van toen ik er lag, en dat is dus wegens dat ik talent heb om te genieten.

Opeens was ik klaar met het potlood

potlood

Ik had dus een potlood waarmee ik geweldig kon spelen. Opeens was het er. Ik tikte ertegen en dan bewoog het. Superduperleuk. En toen opeens was ik er klaar mee.

Geen zin

“Bertje, kijk eens hoe leuk het potlood beweegt,” zei mijn vrouw. Ze tikte ertegen, zoals ik het altijd deed. Het potlood bewoog. Het deed me helemaal niks.  Toen zei mijn vrouw: “Nu moet jij het doen.” Ik keek en dacht: nee. Geen zin.

Gefoel

Spelen gaat alleen wanneer je zin hebt, anders lukt het niet. Ik kan niet bedenken wat ik moet doen als ik speel, zulke hersens heb ik gewoon niet, dus ik moet het gefoel hebben. Dat iets in mij het spannend vindt of leuk of dat ik nieuwsgierig ben naar een beweging of dat ik me oer voel en ik wil bijten of rollen of alles tegelijk. Dan speel ik en ik heb dus ook met het potlood zo gespeeld.

Tot mijn gefoel voorbij was. Het was helemaal op. Een potlood, bleeh. Wat heb je eraan. Niks. Een potlood is stom.

Veter

Gelukkig had ik mijn veter nog, die is lekker stevig en ik kan erin bijten en rollen. Dus dan is er helemaal niks aan de hand. Maar mijn vrouw snapte het niet. Ze begon een heel verhaal over eerst vond ik het zo leuk en hoe kan het nou dat het opeens niet meer leuk is, en ze had nog wel een ekstra potlood neergelegd. Ik heb het hele verhaal aangehoord en eerlijk waar dat deed ik vooral omdat ze erbij aaide. Vind ik fijn.

Spelen

Maar het is echt zo, spelen is gefoel. Hoe dat presies werkt, weet ik ook niet. Hoe het opeens kan komen en verdwijnen bedoel ik, en waarom het ene wel goed speelt en het andere juist weer niet. Dat is ook een misteerie van mijn leven.

Hoe ik mijn buik was en waarom

buik
Een buik is superbelangrijk ten eerste voor het gefoel en ten tweede omdat ik er witte vacht heb. Dus ik ben elke dag druk met wassen.

Hoe moet het

Wassen dat kan op twee manieren. Eerst op je poot likken en dan met je poot over je kop. Dat gaat heel goed en het kan ook als je ligt  dus dat is een pluspunt. Alleen moet je dan niet op een zacht kussen liggen heb ik ontdekt dan rol je weg van je poot en dat is raar.  Dat was de eerste manier.

De tweede manier om jezelf te wassen is meteen, direct, wassen waar je moet zijn. Op de foto was ik mijn buik. Dan zit mijn vacht stom wegens dat die nat is dus dat hoeft niet op de foto. DIt kost heel veel enerzjie want ik moet met mijn poten heel stevig staan anders val ik om. En ik moet ook naar mijn buik.

Zo was ik ook mijn borst nou dat is helemaal tegnies van kracht zetten en de goede plek vinden en doorgaan en niet omrollen.

Water

Op Feesboek heb ik gezien dat ze in het buitenland katten in bad doen dus dat je heel veel water op je vacht krijgt zodat je kletsnat wordt. Ik vind dat stom. En het is helemaal niet nodig als je thuis de rust krijgt om jezelf te wassen. Soms morst mijn vrouw een beetje thee op mij dan moet ze van me echt ekskuus maken want dat kan echt niet.

Gefoel

Nu kom ik aan de andere reden voor het wassen en dat is gefoel. Dat is iets van binnen. Wassen maakt mij rustig en ik rieleks dan. Ik ga altijd wassen als de glazenwasser is geweest of als ik een superlekkere avondsnek heb gehad of als ik moest overgeven en ik ben aan het bijkomen. Dus het is om extra fijn gevoel te krijgen.

Dus wassen is heel belangrijk dat wilde ik even zeggen.

Dan sta ik op de trap en wat dan?

trap

Ik lag lekker op de bank te slapen toen ik opeens foelde: mijn vrouw is boven. Het was overdag. Dus ik hopte van de bank af om te kijken wat  ze deed.

Nou dat ging anders dan ik dacht.

Halverwege

Net stond ik op de trap of eigenlijk was ik halverwege toen zij van boven naar beneden keek. “Ik deed de wasmachine, Bert,” legde ze uit. Ik zag dat ze naar beneden wilde. Maar dat wilde ik niet. Want als ik op de trap sta dan kan ik niet omkeren. Dat is eng. Het is moeilijk. Ik kan het niet, ik wil het niet, ik doe het niet. “Loop maar even door, hoor,” zei mijn vrouw want zij zag het.

Overloop

Dus ik liep door naar boven en naar waar zij was. Op de overloop kreeg ik knuffels en toen voelde ik me weer goed. Daarna rook ik nog even aan de deur van de berging. Toen gingen we samen naar beneden, ik als eerstens en zij dan een paar traptreden na mij, anders is het eng.

Keren

Ik kan dus niet keren als ik eenmaal trap loop. Niet als ik van beneden naar boven ga en niet als ik van boven naar beneden ga, het moet zo dat ik meteen kan doorlopen. Anders weet ik het niet.
Hoe anderen dat doen, weet ik niet. Maar ik kan niet keren als ik op de trap sta.
De trap is hier best veilig:

  • lekker breed dus ik heb de ruimte mijn poten neer te zetten
  • ik heb houvast want er ligt tapijt op
  • aan de zijkant van de trap staan boeken dat snap ik dus dat maakt het gewoner
  • en ik kan zien waar de trap heengaat dus ik weet waar ik naar toe ga

Het is helemaal niet erg wegens dat mijn vrouw rekening met me houdt. Dus ik hoef eigenlijk nooit te keren. Maar het zou wel gemakkelijk zijn geloof ik. Alleen hoe leer je dat?

Brokjes en snorharen, daar gaat het om

snorharen

Nou u ziet het al. Ik moet voorzichtig eten wegens mijn snorharen. En dan sta ik kei-stevig op mijn poten zodat ik presies weet wat ik doe.  En dat is op mijn snorharen letten.

Trek

Als je trek hebt, wil je eten. En ik heb best vaak trek. Dat ik voel: een hapje gaat er best in. Vooral een lekker hapje. Iets met garnalen. Of een soepje. Maar mijn reeaalietijd is dat ik elke dag brokken heb, gewone brokken dus niet vies en ook niet superlekker. Dat is wegens mijn gezond. Elke dag heb ik verse brokken en ik krijg ze nooit op. Ik eet wanneer ik trek heb en er is niks anders.

Ik krijg ook avondeten en een avondsnek dus dat u niet denkt die Bertje is zielig. Dat wil ik even zeggen.

Plat schaaltje

Hoe ik eet dat is altijd voorzichtig. Ik heb  een plat schaaltje en daar liggen de brokken op. Uit een bakje kan ik niet eten wegens mijn snorharen. Die komen dan tegen de zijkant en dat is een naar gefoel dus dan kan ik eigenlijk ook niet eten. Een plat schaaltje is het beste. Maar het is ook niet zo dat ik dan gewoon mijn kop in de brokken steek.
Van mezelf ben ik een voorzichtige kater dus ook met eten.
Ik kijk natuurlijk goed waar ik wil beginnen. Meestal aan een zijkant. Dan neem ik een brokje in mijn bek en als dat goed gaat (en het is de smaak die ik gewend ben) dan eet ik meer. Soms hou ik mijn kop scheef wegens dat mijn snorharen dan de ruimte hebben.

Plat bord

Een heel groot plat bord dat eet helemaal lekker maar ja dan gaan alle brokjes van het bord, dus daar eet ik alleen avondeten van. Dat is zalm of tonijn of dus met garnalen.

Als je presies weet hoe het gaat met je snorharen dan kun je snel eten. Maar dan heb je ten eerste hetzelfde bord en ten tweede hetzelfde soort eten dus dan heb je heel erg veel eet-ervaring, dat scheelt.