Tag archieven: huiskater bert

Waarom ik niet van optillen hou

optillen

Soms sta ik even stil omdat ik niet loop. En dan kan mijn vrouw opeens een idee krijgen om mij op te tillen. “Dat is treening Bertje,” zeg ze. Ik wil het niet.

Staan

Optillen is niks voor mij. Ik ben een katerman die graag met zijn poten op het tapijt staat en blijft staan, tot ik op de bank spring of in de vensterbank. Dat doe ik zelf. Met mijn eigen lichaam dus. Daar ben ik de baas over vind ik.

Zweef

Ik weet dat er katers en poesen zijn die het best goed vinden om opgetild te worden. Het is gemakkelijk dat je zelf niet hoeft te springen. Maar ik heb dat dus niet. Als ik opgetild wordt dan zweef ik door de lucht en ik weet niet waar ik naar toe ga en eigenlijk ook niet meer waar ik vandaan kom. Ik zweef. Dat is niet goed. Dat moet niet. Dan voel ik de handen van mijn vrouw im mijn lichaam en ik mis het tapijt onder mijn poten. Dus ik doe helemaal niks, ik kijk wel uit om wat te doen,  ik geef geeneens een piepje, ik hang alleen.

Dokter

De eerste keer dat mijn vrouw me optilde was toen ik hier net woonde. Ze zei dat het treening was. Wist ik veel. Een poos later snapte ik waarvoor: dat ik dan gemakkelijker in mijn reiskorfje gepropt kon worden als we voor mij naar de dokter gingen. Erg, hè? Daar hou ik helemaal niet van dus dat optillen hoefde voor mij ook niet meer.

De laatste keer dat ze me optilde was toen de dokter hier was. Zo kwam ik op mijn kussen terecht en toen kreeg ik een prik. Dat hoefde voor mij ook niet.

Handen

Maar nou tilt mijn vrouw me een klein stukje op. Of ze legt alleen haar handen om mijn lichaam. Daar kan ik wel tegen. Maar optillen, daar zie ik van af, eerlijk waar.

Waarom warme voorpoten belangrijk zijn

voorpoten

Op de foto ben ik druk met mijn voorpoten. Die moeten warm blijven en dat gaat niet vanzelf dus daar moet ik iets voor doen.

Warm

Bij mij thuis staat de verwarming aan dus dat is in orde. En als er zon is dan kan ik in de vensterbank meteen erin liggen of later komt de zon op de bank waar ik dus lig. Ook heb ik mijn wintervacht af die is goed dik geworden. Maar dan blijf ik nog niet vanzelf warm in mijn voorpoten.

Lichaam

Wat ik vaak doe is op mijn voorpoten liggen met mijn hele lichaam. Dan vouw ik mijn poten op en op de foto ben ik daar druk mee. U ziet dat ik me konsentreer. Eerst doe ik de ene poot en dan pas de andere. Dan wacht ik tot mijn gefoel zegt dat ik goed lig of niet. Soms moet ik verliggen en dan weer wachten op mijn gefoel. Het is niet zomaar dat ik lig en het meteen goed is zo werkt dat niet.

Pas als mijn gefoel ja zegt, dan heb ik rust. Mijn voorpoten liggen presies goed onder mijn lichaam en ze worden langzaam warm.

Ik kan alleen slapen met warme poten anders lukt het niet.

Nou over mijn achterpoten.

Sterk

Over mijn achterpoten ben ik tevreden. Ze zijn keisterk dat merk ik als ik de trap naar boven neem, dat ik me goed kan afzetten en dan ga ik meteen door, soms ren ik naar boven dan krijg ik altijd complimenten van thuis. Dat is een fijn gefoel voor van binnen.

Maar nou het rare. Mijn achterpoten blijven vanzelf warm. Daar hoef ik nooit op te gaan liggen. Ik hou ze onder tegen mezelf als ik lig maar dat gaat zonder dat ik erover nadenk. Als ik lig dan zit ik op mijn achterpoten het gaat vanzelf.  Misschien zijn mijn achterpoten wel meer oer dan mijn voorpoten.  Want daar moet ik de hele tijd op letten dat is toch ook gek!!

Als er zon komt en het is winter

zon
Ik weet dat het winter is want ten eerst ik heb mijn wintervacht af en ten tweede ik kan het zien als ik naar de straat kijk, daar zie ik hoe het buiten is. En toch komt er dan opeens zon.

Zomer

Zon in de winter is anders dan zon in de zomer. Dan kan het echt keiwarm zijn dat ik het geeneens kan uithouden in de vensterbank. Ik probeer het wel maar het gaat serieus waar gewoon niet. Dus de zon in de zomer die is moeilijk en toch hou ik daar het meeste van, wegens dat ik dan wakker word en ik kan meteen met mijn kop in de zon daar verlang ik soms heel erg naar. Meteen dat warme.

Winter

Nou is er de zon van de winter. Niet eens elke dag. Het is zon maar wel helemaal anders dat ik het niet goed kan voelen. Zit ik in de vensterbank dan heb ik wel zon op mijn vacht maar   het is een ander gefoel. Veel minder warm. Dat is raar want zon is zon en ik hou er het meeste van.

Binnenkater

Als binnenkater heb ik ook gefoel voor de natuur. Dat zit gewoon in me. Het is een beetje oer en een beetje van vroeger toen ik op straat moest leven en een beetje omdat ik het ook als binnenkater meemaak. Ik zie het in de straat dat zei ik al. En in de zomer is het huis warmer en dan staan alle deuren open. In de winter niet. Dan is het beneden bij de voordeur koud daar ga ik dan soms ekspres aan ruiken en dan is mijn neus koud en mijn oren ook. Dus dan is het superfijn in de huiskamer met de verwarming dat snapt u wel. Ik snap het ook.

Elke dag hoop ik dat de zon komt, ook al is het niet echt warm, want zon is zon, zo denk ik erover.

De waarheid over hoe ik op fotoos sta

foto

Ik krijg best vaak complimenten over hoe ik op de foto sta. Dat ik zo goed kan poseren en dat ik een knappe katerman ben. Maar eerlijk is eerlijk, soms is het anders.

Foto

Ik ben gefoelig voor hoe ik op de foto sta. Wegens dat ik mediakater ben en wegens dat ik verkering heb en wegens mezelf want ik hou van complimenten dan moet ik vaak spinnen  dus dat is fijn.

Fotoos maken is iets dat je samen doet, tenminste voor mij wel. Mijn vrouw doet de camera en ik doe mezelf. Dus dat is gezellig.

Het gaat nou even niet over hoe goed ik kan poseren maar over dat het ook mis gaat soms. Dus iedereen die denkt Bert staat vanzelf goed op de foto dat is echt niet zo dus.

Half

Het kan zijn dat ik te snel ben voor de foto. Dan staat mijn kop er half op en ik kijk gek en het lijkt net of ik geen oren heb. Die foto staat bij dit stukje. Dus zo sta ik óók op de foto alleen mag die foto van mij nooit op feesboek omdat iedereen die dan stom vindt. En daarvoor ben ik als katerman te gefoelig.

Oefenen

Dus voor wie denkt dat op de foto gaan vanzelf lukt, dat is niet zo. Het is oefenen en de ene keer is het beter dan de andere keer dat is helemaal niet erg. Als je maar doorgaat met oefenen want dan komen er steeds meer fotoos waar je wel goed op staat en daar gaat het dan op.

Mijn adfies is dus vaak oefenen, samen de tijd nemen, erbij rieleksen en het is helemaal niet erg als je een foto ziet waarop je geen oren hebt. Want van jezelf weet je gewoon dat je die wel hebt en daar gaat het om.

 

Waarom ik vannacht keihard miauwde

nacht
Ik ben een knuffeljongen, en ik hou heel veel van rieleksen en langzaam-aan doen dus dan heb ik soms een moment dat ik weet nou moet ik me een katerman met oer voelen.

Dat moment komt nooit als ik net een snek eet of als ik zo heerlijk zacht over mijn buik geaaid word maar het komt opeens en altijd ’s nachts. Pas had ik het weer.

Donker

Het was donker, heel donker, in de straat zag ik alleen wat lichten van de auto’s die voorbijreden en ik wist geeneens waar ze heen reden. Mijn vrouw sliep. In huis was het helemaal stil. Wegens dat het nacht was. Het duurde nog heel lang eer de dag weer zou beginnen.

Ja, wat doe je dan als kater. Je eet iets. Je loopt de trappen. Je kijkt eens in de badkamer. En dan heb je alles gedaan wat je kon doen en het is nog altijd nacht en stil en donker.

Toen kwam dat gefoel.

Spanning

Er was iets in mij aan de gang, in mijn borstkas. Dus ik ging zitten op het tapijt want er ging iets gebeuren. Het rommelde een beetje en ik had een gefoel van spanning. En ik moest me konsentreeren dat moest gewoon. Wat er in mij aan de gang was groeide en ik ging vanzelf staan, ik strekte mijn staart en mijn kop en ik opende mijn bek en kwam een KEIharde meewww!!! uit .

Daarna was de spanning weg. Ik ging maar weer zitten voor de zekerheid want misschien moest er nog een meewww uit. Van boven hoorde ik mijn vrouw roepen en ik dacht: Ik kom zometeen wel eerst moet dit.

Er kwam geen nieuw geluid. Maar ik voelde me wel anders. Sterker van binnen. Het was wegens dat ik weer mijn oer in me had gehad, dat ik eigenlijk een leeuw ben, een groot gevaarlijk dier met een lange vacht. Dat zit in me en soms moet ik dat gewoon weer even voelen.