Tag archieven: huiskater bert

Hoe ik ’s nachts op bed spring

op bed

’s Nachts slaap ik ook op het grote bed boven. Niet de hele nacht, dat duurt me te lang en ik wil beneden ook in de vensterbank zitten en naar de autolampen kijken. Maar dat op bed springen gaat niet vanzelf.

Samen

Volgens mij heb ik geen artroos ofzo. Het is alleen, op bed springen vind ik gewoon niet gemakkelijk. Traplopen doe ik het liefste als mijn vrouw achter me is dan doen we het toch samen en dat scheelt gewoon. Maar in bed ligt zij altijd als eerste of ze gaat als tweedes liggen. Dus op bed springen, dat is iets waarvan ik elke keer weer denk: hoe doe ik dat?

Mijn plek

Mijn stuk bed is alleen voor mij. Er ligt een dekbed opgevouwen en daarop ligt een handdoek. Lekker warm. En ik weet dus dat daar mijn plek is. Mijn vrouw slaapt er niet, dus ik kan er liggen wanneer en hoe ik wil. ’s Nachts sta ik soms voor het bed en dan kijk ik ernaar en dan weet ik het even niet.  Waarom weet ik niet precies. Er ligt veel, dat is dan mijn gefoel. Maar als we samen naar bed gaan dan kan ik het wel.

Gisternacht had ik het opeens. Ik kon best op het bed komen, ik moest alleen ergens anders opspringen. Ik liep langs het bed en daar zag ik een stuk lege ruimte. Er was helemaal niks op het bed. Naast de ruimte lag mijn vrouw. Dus het kon, wist ik.

Bam

Ik zette flink af en BAM  daar was ik op het bed. Het ging gemakkelijk, mijn vrouw was wakker en zei Bertje en ze ging opzij dus ik liep door naar mijn eigen plek.  Liggen. Hè, lekker. Ze aaide me en vroeg waarom ik nou opeens daar moest springen. Ja, er was ruimte. Dan lukt het beter. Volgens mij moet je een kat zijn om dat te snappen, het is zo logies, dat vind ik dan.

 

Wanneer ik graag op de foto ga

op de foto

Op deze foto dacht ik net: nou even niet. Maar ja ik lag net bijna en mijn vrouw knipte en toen stond ik toch op de foto. Wanneer ga ik graag op de foto?

Gewend

Eigenlijk ben ik het gewend. Dat ze steeds foto’s van me maakt. Op de eerste dag dat ik hier woonde en bijna sliep op de bank, toen begon ze al. Dat merkte ik net nog. En de dagen erna ook en het is nog steeds zo. En als je iets gewend bent, dan doe je gemakkelijker mee. Maar daarom is het nog niet altijd leuk. Nou ja soms wel en soms niet. Als ik geen zin heb, ga ik op mijn andere zij liggen of ik knijp mijn ogen dicht.

Samen

Het leukste is als we het echt  samen doen. Dus dan heb ik eerst wat lekkers gegeten en me gewassen, dat is ideaal. Wegens dat ik me goed en schoon voel. En zij heeft echt de tijd, ook om te zeggen hoe ik moet doen.

  • Bertje, kijk eens omhoog.
  • En nog een keer tegen het balletje, komt het
  • Nu over je schouder naar me kijken
  • Hou dat vast dat is mooi

Ik doe gewoon mee en als u denkt maar snap jij dat dan, dan zeg ik ja want ik ga hier al jaren op de foto en als je als gevoelige katerman zijnde heel lang met een vrouw woont dan snap je heus wel wat ze bedoelt. En zo moeilijk is het niet.

Adfies

Dus dat is ook mijn adfies voor als foto’s maken moeilijk is. Eerst eraan wennen maakt niet uit hoe je op de foto staan en ze hoeven heus niet op feesboek. Dan het samen doen dus zorgen dat je je goed voelt en dat het gezellig is.  Zo heb ik het geleerd en nou kan ik het.

 

Waarom keihard spelen soms gewoon moet (hele film)


Net toen ik zeker wist dat de stijger er voor altijd zou staan, kwam er even een raar lawaai en toen was de stijger weg. Helemaal weg. Ik snapte gewoon niet dat het kon.

Mijn vrouw zegt dat de stijger er maar drie dagen heeft gestaan maar mijn gefoel zegt dat ik geeneens meer weet hoe mijn leven was voor de stijger kwam. Dat is omdat ik eerst bang was en toen keihard ging spelen wegens de spanning.

Lekker dagje

Ik speel haast nooit keihard. Als ik me mezelf voel, dan lig ik het liefste te rieleksen. Een knuffel erbij, een brokje tussendoor, even in de vensterbank naar de straat kijken, gewoon dat je zegt: een lekker dagje. Heel af en toe rol ik wat heen en weer op het tapijt, dat is als ik me supertevreden voel. Ook tik ik weleens tegen een lintje, maar dat duurt nooit lang.

Spanning

Maar nou met die stijger,  ik weet het niet, opeens voelde ik iets in me. Dat keiharde willen spelen. Wegens dat ik allemaal moeilijke gefoelens had en daar moest ik iets mee, en dan samen. Want ik kan wel heen en weer gaan rennen op de trappen maar ja hoe gezellig is dat als je samenwoont. Plus ’s nachts hoor je zoiets beter.

Dus ik zitten en MEWWW doen. Dat mijn vrouw meteen wist er is iets seeriejeus. Ze kwam en toen deden we onder-de-lap. Ik vond het meteen keispannend. En ik ging strekken en springen en van alles waarvan ik geeneens wist dat ik het in me had.

Daarna moest ik heel erg op de bank bijkomen van mezelf.  Keihard spelen, dat kost heel erg veel energie. Dus ik was wel rustiger, dat is zo.

Weg

De dag erna ging de stijger opeens weg. Toen moest ik daar weer aan wennen. Eerlijk waar, ik maak veel te veel mee, dat vind ik.

De stijger bij de buren

buren

Mijn katervriend Bolle heeft heel veel stijgers om zijn huis en nou staat er bij mij eentje bij de buren. Bolle is aan de druks. En ik nou ook.

Stijger

Stijgers zijn moeilijk. Ik zie mijn stijger de hele tijd en die staat niet eens tegen het huis aan. En toch kan ik het zien als ik schuin door het raam kijk. Dan doe ik ook, en dan voel ik spanning. Dan zegt u Bertje kijk dan niet maar dat is ook weer moeilijk. Ik wil weten wat er gebeurt.

  • Ik hoor mannen in de straat met harde stemmen praten.
  • Ik zie die stijger en soms staat er een man op. Soms weer niet.
  • Het kan ook zijn dat het stil is nou dan let ik helemaal op.
  • Ik weet niet wat het is en wanneer het weggaat.

Spul

Mijn vrouw is pas naar buiten gegaan om tegen die mannen te praten. En te vragen wat ze deden en waarom. Toen wist ze het en daarna heeft ze het dus tegen mij verteld. Ik snap het dus wel maar ik voel moeilijke gefoelens.
Toen deed ze nieuw spul in mijn oude banaan. Die rook opeens superduperlekker dus ik hap! de tanden erin en ermee door de huiskamer rollen. Daarna was ik van het ene moment op het andere keimoe dus toen ging ik op mijn kussen hangen en lekker met mijn rug naar het raam.

Glazenwasser

Nou en wat gebeurt er, ik hoorde keiharde geluiden tegen het raam van gebonk en sppoeshh water ertegen. Meteen had ik van binnen dat gefoel van moeten kijken. “Het is de glazenwasser, Bert,” zei mijn vrouw. Ze kwam bij me zitten en dat was best fijn want het was best moeilijk dat ook nog erbij. Na een poosje hield het op. Gelukkig.
Toen ging ik bijkomen.

Oer

Eerlijk waar ik snap niet hoe Bolle het doet. Veel druks en hij heeft twee mensen die voor hem zorgen dus dat helpt heel veel. Maar ik denk dat hij van binnen heel erg oer is, meer dan iedereen denkt en weet.

Wat is dat nou: een inhaalknuffel

inhaalknuffel

Een inhaalknuffel is een aparte knuffel. Die hoef ik niet elke dag, alleen als er een sietuuaazie is geweest. Dus dat mijn vrouw lang weg was en ik alleen was. Dat is moeilijk voor mij.

Gefoel

Waarom is dat moeilijk voor mij denkt u nou. Dat komt ik ben een kater met veel gefoel. Dus daardoor kan ik heel goed genieten en dat is het fijne ervan. Een beetje aaien of een lief woordje en ik moet al spinnen. En omdat ik vroeger op straat moest leven, heb ik extra veel gefoel bij dat ik een thuis heb. Voor mij is samen-zijn heel belangrijk. Dat is mijn gefoel.  Zij is thuis en ik ben thuis en we zijn samen met ons tweetjes. Maar het is zo dat ze soms weg gaat dan moet ze ergens anders werken. Dus dan ben ik alleen.

Van binnen

Alleen zijn is heel even fijn. Het huis voor mezelf hebben is leuk. Maar daarna wil ik dat ze terug komt. En als het lang duurt, dan voel ik me een beetje leeg van binnen.

Terug

Ze zegt altijd: “Bert, ik kom altijd bij je terug, zul je dat goed onthouden?” En ze komt ook altijd terug en dan heb ik inhaalknuffels nodig. Dus eerst komt het aaien van wezijnweersamen en als ik rustiger ben het gewone aaien en daarna pas komen de inhaalknuffels. Extra aaien met gesprekjes. Buikhappen. Een beetje achter mijn oor friemelen. Het is meer en anders, en dat gaat ook nog de volgende dag door en soms nog langer, net zolang tot ik niet meer leeg van binnen ben. Dan ben ik weer gewoon. Dus dan zijn de gewone knuffels genoeg.

Knuffels

Misschien ben ik wel de enige die inhaalknuffels nodig heeft dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik een kater met veel gefoel ben en ik heb thuis geleerd dat ik mag zijn zoals ik ben, dus dat is eigenlijk heel fijn.