Tag archieven: huiskater bert

Wat ik op zondag gedaan heb

zondag

Deze foto is gemaakt voordat ik in de vensterbank ging. Er kwam opeens lekker veel zon. En de dag was al zo fijn. Ik had een superfijne zondag.

Op bed

Het begon al toen ik wakker werd, beneden op mijn kussen. Ik hopte de trap op, liep naar het bed en gaf een paar flinke miauwen, tot mijn vrouw wakker werd. Toen sprong ik op bed voor de goedemorgen-knuffels. Die zijn met praten dus dan hoor ik wat er voor dag gaat komen. Ze zei dat het zondag was, dat ze de hele dag thuis bleef en dat de zon ging schijnen. En ook zei ze dat ik zo’n lieve jongen was en al die dingen meer maar daar gaat het nou niet om en het is ook intiem eigenlijk.

Ochtend

Beneden zag ik al dat er zon kwam dan is de lucht anders. Op het kussen beneden kreeg ik de officiële ochtendknuffel met kroelen op mijn buik en vachthappen. Die duurde extra lang en ik viel bijna in slaap zo ontspannen was ik.

Daarna heb ik water gedronken en brokjes gegeten je moet wel op kracht blijven.

Zon

Er kwam heel gauw zon en ik heb in de vensterbank gehangen en op mijn tapijt gedoezeld. Het raam stond open en ik rook hele lekkere buitenlucht. In mijn straat was het stil. Binnen hoorde ik alleen geluiden van mijn vrouw en die geluiden ken ik dus dan kan ik gewoon doorslapen.  Aan het einde van de middag ging ze bij me liggen op het tapijtje. Dat is gezellig, we kijken naar elkaar en dan moet ik spinnen en dan legt ze haar hand op mij en dan is alles goed. En ik weet dat we zo gaan eten, dan is extra goed.

Na het eten

Na het eten kreeg ik weer een knuffel. Toen ging ik rieleksen tot de snek en de welterusten-knuffel. Ik ben ook nog in de vensterbank gaan zitten, de zon was weg maar ik wilde even kijken hoe de straat was.

Dus ik had een superduperfijne dag. Zon, knuffels, sneks, rieleksen en alles was stil en gezellig. Ik wil elke dag wel zondag doen.

Als je er stoerder uit ziet dan je bent (wat dan?)

oer

Iedereen heeft naar de Hoedjes-sjow gekeken en ik ook. En toen zag ik mezelf. Een seksie kater, een oerkat, een sjerrif die alles durft. Maar eerlijk waar, ik zag er stoerder uit dan ik ben.

Stoer

Eerst vond ik het fijn. Daarna dacht ik, wat nou? Zo stoer ben ik helemaal niet. Want:

  • als er buiten een hard geluid klinkt ben ik bang
  • voor de glazenwasser ben ik nog steeds bang al dat water tegen het raam dat is moeilijk
  • ik kan niet zo goed alleen zijn, dan voel ik me alleen en eenzaam en verlaten en daarna heb ik heel veel knuffels nodig om weer mezelf te worden dat is dan meesta de dag erna zo of de dag na de dag erna
  • eigenlijk heb ik elke dag knuffels nodig en complimenten en dat ze zegt dat alles echt in orde is, anders weet ik het gewoon niet zeker

Dus mijn basis-gefoel is onzeker en snel bang. Dat zit in me, van mezelf en door het straatleven van vroeger ook al is het voorbij het is niet weg.

Durven

Het is wel zo dat ik de straat controleer in de vensterbank, en dat ik brede voorpoten heb en ook dat ik een grote katerman ben. Maar zo stoer als op de foto ben ik eerlijk waar niet. Ik durf wel meer dan vroeger.  In het begin dat ik hier woonde durfde ik de kamer niet uit en nou loop ik door het hele huis, ook door de badkamer al moet ze daar dan wel bij blijven.

Ik wil dit gewoon heel eerlijk zeggen. Dat het alleen voor de foto was. Dus dat niemand moet denken o nou die Bert doet en durft van alles, dat is een stoere jongen dat zie je aan die foto.

Mijn mening is dat je eerlijk moet zijn over hoe je bent ook al is dat moeilijk. Ik zou best heel stoer willen zijn. Maar ik ben het dus niet. Of nog niet.

Even iets over horen en gehoorzamen

gehoorzamen

Ik ben een kater met hele gefoelige oren al zeg ik het zelf en ik hoor van alles, serieus waar, ook wat mijn vrouw zegt dat ik moet doen. Maar daarom doe ik het nog niet. Moet een kat gehoorzamen?

Instinct

Mijn instinct zegt dat een kat geen hond is en dat een hond het leuk vindt om te gehoorzamen omdat hij of zij een baas heeft en een kat heeft geen baas dus gehoorzamen is niks voor katten.
Alleen weet mijn vrouw dat nog niet. Ze denkt dat ze iets kan zeggen en dat ik het dan meteen doe. Elke keer weer ben ik verbaasd, serieus waar.

Wat niet mag

Nou zijn er wel dingen die ik thuis niet mag zoals aan kabels knagen of van haar bord eten, maar dat doe ik haast nooit. Ruik ik aan haar bord (nieuwsgierig ben ik toch), dan zeg tze: “Bert, dat is menseneten” en dan hoef ik al niks meer.  In kabels zet ik vanzelf niet mijn tanden, ik bedoel waarom zou ik. Kom ik nu aan het gehoorzamen, dat is dat je iets doet alleen omdat een ander het wil.

Aaien

“Bert, kom eens hier,” zegt mijn vrouw soms. Dan wil ze aaien. Kijk, dan ga ik natuurlijk. Maar als ik van binnen foel dat ze mijn tanden wil controleren, dan ga ik niet. Ze vraagt het dan nog een keer. Daarna vraagt ze of ik haar gehoord heb. Ik kijk dan terug van wat denk je zelf.  En wat gebeurt er, dan komt ze naar mij. Ja, zo kan het ook, dus.
Ik bedoel te vertellen dat gehoorzamen helemaal niet zo nodig is als een mens kan denken. Als je van elkaar weet hoe je bent in het samenleven en je weet wat kan en wat niet kan dan is het nergens voor nodig. Oja ik wil nog erbij zeggen dat je elkaar wel kunt helpen. Dat zij vraagt: “Heb je trek in een avondsnek?” Of dat ik ’s avonds miauw dat ze naar bed moet. Dan doe je wat die ander zegt maar dat is geen gehoorzamen zo zie ik dat.

Toen ik heel vroeg een vogel in mijn straat zag

vogel

Ik ben hier aan het opletten. Dus dat ik wil weten wat er aan de hand is. Want aan de overkant van de straat zit een vogel. Wat moet dat?

Vroeg

Vanmorgen heel vroeg al kwam de vogel hier. Ik was toevallig beneden. Buiten zag ik een beweging waarvan ik meteen dacht wat is dat. Dus ik hopte in de vensterbank. En toen keek ik naar de overkant van de straat, waar de huizen hoger zijn. Helemaal bovenop zat die vogel en de vogel keek terug.

Onzeker

Nou ben ik een volwassen katerman die er stoer en sterk uitziet. Dat weet ik. Van binnen is het vaak anders. Het leven van vroeger als straatkater zit er nog een beetje en door alles uit die tijd kan ik opeens onzeker en bang zijn. Kan ik niks aan doen. Ik weet dat andere katten dat ook hebben en als je dan steun van thuis krijgt, kom je weer bij.

Miauw

Waar was ik. O ja, dat de vogel naar me keek. Ik had het liever niet want vogels, die doen van alles. Dus ik voelde me een beetje bang worden maar toen gebeurde er iets in mij van binnen, het was net of ik een beetje Bertje plus werd.
Ik miauwde kei-hard.
En toen nog een keer.
En weer.
De hele tijd kwamen er keiharde miauws uit mij, ik wist serieus waar niet dat ik er zoveel in me had. De vogel keek nog steeds dus die bleef hetzelfde maar ik voelde me sterker en geruster over mezelf.  Ik had instinct, zo heet dat.

Tapijt

Toen mijn vrouw eindelijk beneden kwam, lag ik op het tapijt naar buiten te kijken. Het bange in mij was weg. Ik voelde me moe. Ze aaide me en keek ook naar buiten. Volgens mij zag ze de vogel niet eens want ze begon over dat het regende. Daarna kreeg ik mijn ochtendknuffel die was heel fijn. En dat kwam ook omdat ik al heel vroeg die dag had gevoeld dat ik instinct had om te miauwen.

Wat ik doe nou het kouder is

kouder

De zomer is weg aan het gaan en ik voel dat het weer kouder wordt. Als binnenjongen heb ik nog altijd mijn instinct dus zo weet ik dingen.

Slaapkamer

Toen het zo keiheet was, kon ik geeneens doen wat ik wilde. Want als mijn vrouw naar de slaapkamer gaat dan wil ik erbij zijn. Maar toen zei mijn instinct het is te heet niet doen. Dus dan lag ik soms even op de planken voor het bed omdat samenzijn heel belangrijk voor me is alleen het ging gewoon niet wegens te heet en dan moest ik naar beneden van mijn  instinct.  Daar was het koeler. En alleenig. Gelukkig is het keihete weg.

Vacht

Volgens mij krijg ik meer vacht. Nog meer haar om te wassen, want het is best een gedoe om dat bij te houden. En mijn vriend Jip zegt altijd we hebben een klein lapje en een groot lichaam en daar heeft hij gelijk in. Maaar warm blijven is nou weer iets fijns. Dus een wintervacht is belangrijk, en het gaat vanzelf dus ik hoef er niets voor te doen.

Anders

Van mezelf doe ik weer andere dingen nou het kouder wordt:

  • ik slaap weer op mijn dekbed op het bed, niet de hele nacht maar wel gewoon als ik zin heb en ik voel me gezelliger
  • ik heb behoefte aan meer aaien voor het warm en het fijn, met twee handen aaien is ook super, dus de ene hand op mijn buik en de andere hand aan de achterkant over mijn kop
  • eten is gemakkelijker het is net of mijn brokjes lekkerder zijn maar ik weet dat het mijn gewone brokjes zijn, ik hoef ook niks nieuws
  • en ik zit vaker in de vensterbank om de straat te controleren, als ik denk nou moet het, dan kan het gewoon zonder dat mijn oren keiheet worden dus dat is fijn
  • spelen lukt ook weer, gisteren pakte ik opeens een propje papier en ik rolde ermee

Serieus, warme zon is het fijnste dat er is. Maar nou het wat kouder is, ontdek ik weer van alles dat ook fijn is. En als er dan een beetje zon komt, ben ik een gelukkige kater.