Tag archieven: huiskater bert

Hoe ik elke avond mijn vrouw naar bed breng

naar bed

De laatste tijd gaat mijn vrouw overdag naar bed. Vind ik. Zij zegt dat het gewoon avond is. Maar als het licht is, dan is het geen avond. Dus ik breng haar naar bed en dan ga ik verder met mijn dag.

Wachten

Meestal voel ik in mezelf wanneer ze naar bed moet. Dat is na mijn avondsnek en na de avondknuffel die erna komt. Dat is voor mij rieleksen hoor maar ik voel me erna wel wel gespannen want ik weet dat ze naar boven wil. Vaak ga ik bij de deur naar de trap staan. Dan miauw ik. Want ik kan niet zo goed wachten.  Je weet dat er iets gaat gebeuren en het gebeurt de hele tijd niet, nou dat vind ik moeilijk. En ook een beetje stom. Wachten is stom.

Trap

We gaan samen de trap op. Ik een paar treden en dan krijg ik een knuffel. Dan doe ik nog een paar treden omdat ik weet dat ik weer een knuffel krijg. Meestal ren ik daarna helemaal door naar de bovenste tree en als ze daar ook is – ik ben veel sneller op de trap – dan krijg ik weer een knuffel. Dan geef ik de boeken op de overloop een kopje en daarna gaan we door naar de slaapkamer. Alles moet op dezelfde manier, dat is het fijnste. Want dan weet ik dat het leven gewoon is en gewoon is veilig en veilig is het beste.

Op bed

Meestal ben ik de eerste op bed. Daar heb ik een eigen stuk, alleen voor mij. Ik heb er een dekbed en daar ligt weer een grote handdoek op. Lekker, mijn eigen plaats.

Zij komt erna in de rest van het bed. Eerst komt nog de welterusten-knuffel en een gesprek over de dag.  Dat is heel intiem we zijn dan knus en samen. Daarna gaat ze liggen en ik ook. Nou, dat duurt dan tot we alletwee helemaal rielekst zijn. En precies dan voel ik: dit is klaar. Ik spring van het bed af en ga naar beneden.

Want ik heb mijn vrouw naar bed gebracht, en nou is het huis voor Bertje.

Wat het verschil is tussen aaien en aaien (filmpje)

Aaien is belangrijk. Voor mij helemaal, want ik voel er van alles bij en vooral fijne gevoelens.  Maar ik weet dat er verschil is tussen aaien en aaien, daar moet ik nou heel eerlijk over zijn.

Op de bank

De laatste tijd wil ik ’s morgens in slaap geaaid worden. Beneden op mijn kussen als de drukte van de ochtend voorbij is. Dus mijn vrouw zit gewoon aan de werktafel, ik weet dat ze de hele tijd gaat computeren en ik voel me dan veilig en tevreden, dus dat is ideaal om te gaan slapen. Op de bank. En dan dus met aaien dat is het fijnste. Ik bedoel het fijnste is echt aaien. Dat zal ik uitleggen.

Druk

Soms is mijn vrouw heel druk in haar kop hoofd, dan aait ze en aait ze en ik voel het wel maar het is niet ideaal want ze is er wel en niet.  Ik weet dat ze aan haar werk denkt.  Dan kijk ik haar aan en zij kijkt terug en dat is het dan. Het is gewoon, het is aai-technies in orde maar ik mis toch iets. Ja, wat doe je daaraan als huiskater. Niks. Ik val toch wel in slaap dus dat u niet denkt Bertje is zielig. Maar ik weet dat het ook anders kan.

Aandacht

Het echte aaien is met aandacht, dat zal ik nou meteen zeggen. En dan met helemaal aandacht, dat mijn vrouw alleen aan mij denkt en mij in haar van-binnen voelt en dat er niks anders op de wereld bestaat dan zij en ik. Dat voel ik dan ook. Dat ik er mag zijn zoals ik ben en dat ik veilig ben en dat ik allemaal liefde voel in elk haartje van mijn vacht. En dan maakt het veel minder uit hoe ze precies aait, want alles voelt dan gewoon superfijn, en dan ga ik spinnen en daarna slapen en ik slaap dan ook superduperheerlijk. Dus dat is het verschil tussen aaien en aaien.

Over dinsdag en over prinses Katrientje

Het is nou dinsdag en dan schreef prinses Katrientje altijd een blog. Maar nou is ze over de Regenboogbrug gegaan en daar doen ze niet aan bloggen.

Feesboek

Ik heb Katrientje leren kennen op mijn feesboek. Op een dag zag ik een foto van een kleine zwartwit poes die wat zei. Ze had een mening. Over van alles:

  • dat ze thuis zo laat haar ontbijt kreeg, soms pas om vijf uur ’s morgens en dan moest ze keihard miauwen
  • dat ze niet elke keer rosbief kreeg wanneer ze trek had
  • dat de deur van haar balkon dicht moest of open
  • dat ze nou een carrière als zangeres was begonnen. En ze kon ook heel mooi zingen want dan plaatste ze filmpjes daarvan

Tijd

Ze was elke dag op mijn Feesboek en het leek net of ze er altijd was geweest dus ik dacht dat ze altijd zou blijven want zeventien jaar nou dan kun je best ouder worden. Maar toen werd ze ziek e toen was het haar tijd. En als het je tijd is, dan is het je tijd.

Bijzonder

Iedereen is bijzonder maar Katrientje was extra bijzonder. Ze kon brommer rijden, ze was Amsterdams, ze had een wolletjes-deken, ze kon zingen en ze kon schrijven. Ze deed ook aksies. En ze deed een hoedjes-sjow dus ze kon van alles. En ze was soolvriendin met mijn verkering Loesje. En als ik ergens bang voor was dan steunde ze me altijd want ze was ook lief. Ik wist geeneens dat er zulke poesen bestonden.

Emo

En toen werd Katrien ziek en ging ze opeens over de Regenboogbrug. Dat snapte niemand en toch was het zo en het blijft ook zo. We waren allemaal heel erg geschrokken en emo en nou nog wel maar ik snap ook dat ze nou niet meer ziek is.

Ik mis het dat ze niks meer schrijft. En ik ben blij dat ze er was en dat ik haar gekend heb. En later als ik over de Regenboogbrug ga, dan vraag ik of ze me wil leren hoe ik brommer moet rijden want zij kan dat soort dingen allemaal.

Aaien tot ik slaap en dan nog even

aaien

Mijn talent is genieten en waar ik heel erg veel van geniet dat is aaien. Lang zacht aaien of juist wat steviger of van alles wat. Hangt ervan af. Waarvan? Van het moment in de dag.

Knuffel

Wat ik de laatste tijd heb, is dat ik een eindje in de ochtend in slaap geaaid wil worden. Dat is niet de eerste keer dat ik een knuffel krijg, hoor. Meestal ben ik ’s morgens op bed voor het goedemorgen-knuffelen. En beneden krijg ik de ochtendknuffel, dat is nog voor ik water ga drinken uit de badkamer. Daarna ga ik even uitrusten. En dan word ik wakker met dat gevoel.

Aaien

Het gevoel is in mij en dat zegt dat het tijd is om echt serieus te gaan slapen op het kussen. Dan ben ik niet zo van ik lig en ik slaap. Vind ik niet fijn genoeg. Ik doe altijd wat het fijnste is, en dat is ook mijn adfies aan iedereen. Doe wat het fijnste is.

Waar was ik? O, ja. Dus ik ben wakker. Mijn vrouw zit dan aan haar werktafel.  Ik ga dan op het tapijt zitten en ik kijk haar intens aan. Dat voelt ze. Anders miauw ik er even bij. Dat hoort ze. Als ze naar me kijkt, dan zet ik een paar stappen richting mijn kussen op de bank en dan blijf ik haar aankijken. Dat snapt ze.
Dus dan gaan we samen naar het kussen en ik spring op de bank en ga vast klaar liggen.

Slapen

Het aaien moet dan heel zacht en langzaam zijn, dat is in verband met het rieleksen. Ik wil dan helemaal warm en slap worden, van binnen en van buiten.  Dus ze moet er ook lieve complimenten bij zeggen, steeds hetzelfde maakt mij niet uit.

Nou zo val ik dan in slaap. Dan moet ze voor de zekerheid nog even dooraaien, dat voel ik toch nog want ik ben een gevoelige kater en dan slaap ik superduperlekkergoed.

Wat een probleem kan zijn bij een knuffel (filmpje)

Mijn poot. Die zat dus in de weg. Opeens wist ik niet meer waar ik die achterpoot moest laten. Ik wilde zo graag ontspannen en genieten maar wat moest ik met mijn poot?

Talent

Ik kan helemaal niet zoveel als andere katten, ik bedoel ik durf niet op schoot, ik jaag nergens op en ik vind van alles eng. Maar ik heb een talent. En dat talent is dat ik heel erg van iets kan genieten. Dus dat betekent dat je gevoel moet toelaten helemaal in jezelf, en dat je het diep moet ervaren en dat je zo ontspant. Dus dan kan er van alles gebeuren omdat je niet op hetzelfde moment kunt opletten. Dat is genieten. Je moet het durven en kunnen en ik kan het en ik durf het en ik doe het ook vooral met knuffels.

Poot

Maar genieten gaat niet altijd vanzelf. Het kan al helemaal niet als er monteurs zijn of rare geluiden in de straat dan is opletten weer belangrijker. En nou had ik het laatst ook dat mijn achterpoot in de weg zat.
Zo raar. Opeens voelde ik vooral mijn poot. Wat moet je daarmee? Ergens neerleggen lukte niet. In de hand van mijn vrouw voelde niet fijn. Gewoon los houden vond ik niks. Dus toen lukte het aaien eigenlijk niet goed. En ik kon maar een beetje genieten.

Opnieuw

Later deden we het opnieuw en toen lukte het wel. Alles ging vanzelf precies zoals het hoort bij een knuffel. Ik kon op  mijn zij liggen en ik ging spinnen, en mijn ene achterpoot lag onder de pols van mijn vrouw en mijn andere achterpoot lag er bovenop. Dat voelde goed en gewoon en daarna werd ik een beetje wazig omdat ik zo aan het genieten was van de knuffel. Het is niet te snappen waarom het toen wel opeens lukte en eerder niet.