Tag archieven: huiskater bert

Doe mij een muis en kraakpapier (filmpje)

“Kijk eens Bertje, ik heb kraakpapier gekocht,” zei mijn vrouw. Ik dacht wat nou weer. Toen legde ze het op het tapijt en ik zag dat er iets onder het papier bewoog. Wat?

Lap

Vroeger speelde ik vaak lintje onder de lap. Dat was zonder geluid en ik snapte hoe het moest en ik won altijd. Het was ook voor mijn zelfvertrouwen, dat ik daar mee van kreeg. Na een poosje had ik er niet zo’n zin meer in, toen ontdekte ik hoe fijn het rieleksen is. Dat je op de bank ligt en je wordt over je buik geaaid. Dus dat wilde ik de hele tijd.

Papier

Ik heb nou ander eten en volgens mij doet dat ook iets met me. Ik wil dingen. Ik wil spelen. Toen ik iets onder het papier zag bewegen, voelde ik me oer en wild. Hrrr!!! Van de spanning moest ik zelfs even spinnen.

Ik dook erop. Dan weer eronder. Ik scheurde stukken uit het papier. Ik stond, ik lag ik rolde ik kon opeens van alles met het papier. Op Feesboek zette ik een korte film maar deze is langer en het spelen ging nog een hele tijd door na de film.

Spelen is leuk. Vooral als je samen speelt.

Bank

Erna sprong ik op de bank om op mijn kussen uit te rusten. Toen was ik toch een beetje onzeker of het wel in orde was geweest. Want ik had iets stuk gemaakt, dat papier had scheuren. En ik was best wild geweest misschien hoorde dat niet. Ik wist het even niet meer.

Mijn vrouw aaide me zachtjes en ze gaf me complimenten en ze zei dat ik het juist heel goed had gedaan en dat we nog veel vaker gingen spelen als ik zin had, en dat ik een stoere, sportieve kater was en dat Loesje vast trots op mij was.
Toen kon ik slapen en volgens mij heb ik ook gesnurkt.

Ik had een superfijne dag.

Loesje vertelt: over verkering hebben

verkering

Vorige week zei een lieve mevrouw op me Feesboek dat me Bert en ik van me eigen al best lang verkering hebben. Ik voelde mij hartje trillen van me geluk. Want best lang is best fijn en me jaar is nog maar net begonnen.

Misschien is het over ze tijdje nog wel langer. Ik vind verkering wel heel fijn en ik heb nu ook al best veel erfaring. Ik dacht nu ik al zolang verkering heb wil ik er best iets meer over vertellen van me eigen. Dat ik mij erfaring deel en dat U er van kan leere.

Vlinders

Assie verkering heb dan hebbie vlinders want dan ben U ook verliefd. U mag het best weete van me eigen, ik ben heel erg verliefd op me Bert. Hij heb iets in ze eigen waar ik gek op ben. En ik wist niks van verkering toen ik me Bert voor de eerste keer zag op me Feesboek. Maar het voelde als zacht en fijn en ik moest ook steeds denken aan me Bert. Ik dacht daarvoor alleen maar aan me tonijn maar daar heb ik geen verkering mee. Dus ik moest er wel mee leren omgaan in me kop. Assie verliefd ben hebbie daar niks meer over te zegge. Dan hebbie allemaal emoozie en je tonijn smaak ineens anders.

Verbinding

Van me eigen vind ik verkering wel me mooiste woord. Dan voel ik me Bert in me hart, ook assie niet op me Feesboek is. Dan hebbie verbinding. In U hart kan U voelen, dat iets fijn is en ook als het niet fijn is. Misschien heb U thuis ook wel verkering van U eigen.

En het kan met U man of met U vrouw zijn. Iedereen mag ze eigen liefde voelen. Daar heb niemand iets over te zegge. Ik ben een moderne poes, ik vin het belangrijk dat U geluk voel in U hart. Dat het echt is van ze eigen.

In U hart

Als het echt is kan me tonijn er niet tegenop. Dat heb ik wel gemerk met me Bert. Hij kom wel op me eerste plaats, dat is assie verkering heb.

En U hoef er niet voor saame te wonen. U kan ook verkering hebbe vanuit U eigen huis. Dan ben U niet saame, maar U voel het  toch. Soms gaat verkering ook over maar U liefde blijf toch in U hart. Dan ben U rijk want U hart heb verkering met U gevoel. Dat is ook belangrijk als U niet samen kan zijn.

En het is ook belangrijk om U geluk te voelen. Als poes weet ik nu dat als liefde ooit U hart heb geraakt, U hart het altijd zal weete van ze eigen. Dat heb me Bert me geleerd want hij heb me hart geraak toen ik me Bert voor de eerste keer zag. Hij is me groote liefde dat kan ik voele in me eigen hart.

Liefs van Loesje

Toen kreeg ik opeens een Kerstkado

kerstkado

“Bertje kom eens hier,” zei mijn vrouw. Ik keek even want ik lag net lekker te liggen. “Kijk eens,” zei ze toen. Ze wapperde met iets. Er kwam een bekende lucht af.

Geur

Ik sprong van de bank en liep naar de geur toe. Een zachte geur van spul was het, ik kende die geur wel. “Dit is je Kerstkado Bert,” zei mijn vrouw en ze legde een banaan op mijn kraakpapier. Ja, daar kwam die geur vandaan. Die had ik vroeger ook gehad in een banaan maar die banaan had ik helemaal stuk gespeeld en toen was hij opeens weg.

Nou had ik weer een banaan met spul. Een nieuwe.

Nieuws

Eigenlijk wil ik nooit iets nieuws. Dat is moeilijk. Ik moet dan wennen en het huis is niet meer hetzelfde omdat ik weet dat er iets anders dan anders is. Kan best dat het nieuwe iets gevaarlijks is en dat ik dan moet wegrennen, je weet het nooit van te voren dus het is altijd opletten met iets nieuws. Heb ik met alles. Gelukkig verandert er thuis nooit iets, alleen komt er soms een monteur. Dan kan ik het beste onder tafel gaan zitten daar komt de monteur nooit.

Beter

Ik had eerlijk waar helemaal niet gedacht dat ik een kerstkado zou krijgen. We hebben thuis geeneens een boom en heel veel van mijn feesboekvrienden wel. En een kado is vaak iets nieuws dus dat hoef ik niet.

Maar deze banaan wel.

Nou ontdekte ik dat iets nieuws ook iets fijns kan zijn. Dat je voelt dat er iets is dat goed is en dat je toch niet hoeft weg te rennen. Zulke dingen zijn best moeilijk om te leren. Voor mijn kraakpapier was ik eerst bang en daarna vond ik het leuk en nou zit ik er elke dag op dat is mijn hobby.  Hoe dat kan snap ik eigenlijk niet.

Ik wil toch het liefste gewoon

gewoon

Het gaat nou de hele tijd over feestdagen en over kerstmis. Soms is mijn vrouw heel zenuwachtig en dat voel ik. Dus ik heb het liever gewoon. Dat is rustiger.

Spanning

Spanningen in huis vind ik moeilijk. Dan voel ik me raar en ik weet niet wat ik moet doen om me weer goed te voelen. Dus dan ga ik heel diep slapen want dan ben ik er eigenlijk niet. En nou heeft mijn vrouw pas gezegd: “Bert, wij doen geen feestdagen, wij doen gewone dagen, dus hetzelfde als altijd.” En toen moest ze zuchten en ik gaapte dat was van de opluchting.

Ochtend

Dus we zijn gewoon met ons tweetjes. We beginnen samen aan de dag, zij wil dan altijd praten en voor mij hoeft dan niet meteen maar ja ik luister toch alleen wel met een half oor. Dan gaan we naar beneden en ik wil uit de badkamer water drinken, dus zij moet eerst dat water maken en dan moet ik erlangs, en ze moet erbij blijven want ik wil niet alleen zijn op de badkamer. Daarna wil ik een knuffel. En helemaal als ik een brokje of wat heb gegeten. Als zij terug komt van de badkamer weer, dan ga ik slapen. En zij gaat aan haar werktafel zitten. En als ik even wakker ben kan ik haar zien. Dan weet ik dat we samen zijn en dat ik veilig ben.

Middag

Het liefste heb ik de middag zoals de ochtend maar soms gaat ze toch weg. Als ik het niet meer uithou ga ik in de vensterbank zitten kijken of ze al terugkomt.

Avond

Na het avondeten wil ik weer een knuffel. Eerst eten en dan aaien, dat is ideaal. Ik speel af en toe dat ik wat met papier scheur of met een muis rol.

Voordat we gaan slapen krijg ik een snek. Knuffels. En dan gaan we naar de slaapkamer en ik ben het eerst op bed. Ze vraagt dan of ik een fijne dag heb gehad nou dat is zo zeker weten, want het was een gewone dag en die zijn het beste.

Mijn werk als controleur vensterbank (filmpje)

Gisteren op Feesboek vertelde ik over mijn werk. Ik ben dus controleur vensterbank. Dus ik zit daar en ik hou de straat in de gaten. Mijn vrouw is dankbaar. Ze voelt zich veiliger. Snap ik.

Nacht

Misschien mag ik het niet zeggen wegens praivussie maar soms is mijn vrouw bang in huis. Dan moet ik helpen. Dus ik zit in de vensterbank voor haar. Dat ze weet: iemand let op. En soms ben ik ’s nachts op bed en dan kijkt ze opeens heel raar en ze vraagt: “Hoorde jij dat ook Bert?” Ik hoorde niks. Maar dan hou ik even mijn kop scheef en zij houdt dan haar adem in, ze zegt niks meer  en ze staart intens naar mij. Daar krijg ik meteen hele moeilijke gevoelens van. Dus dan moet ik hard gapen om die spanning kwijt te raken. En zij zegt dan: “O gelukkig.” Dan gaat ze slapen en ik ook. Serieus, samenwonen met een vrouw het blijft dat je zegt waar ging dit allemaal over.

Geluid

Maar eerlijk is eerlijk ik ben ook weleens bang. Vooral als er harde geluiden komen, of monteurs in huis of als mijn vrouw heel erg emo is. Dan ga ik naar haar toe en dan miauw ik dat ze moet ophouden. Met monteurs durf ik dat niet. Haar ken ik.

Geluiden blijven gewoon moeilijk.

Zelfvertrouwen

Toen ik hier pas was, moest ik erg wennen. Pas later toen ik van alles begreep en toen ik ook meer zelfvertrouwen had, toen ging ik in huis meehelpen. De boodschappen controleer ik. En ik help mee het bed opmaken. Ik zorg dat ze pauze houdt. Maar het belangrijkste is dat ik controleur vensterbank ben. In de straat zie ik van alles. Soms kijken er mensen omhoog nou die letten voortaan wel beter op. En andere mensen die kijken nooit omhoog nou daar let ik dan weer beter op.

Het is keihard werken en daarna slaap ik ook extra goed. En ik krijg elke keer complimenten en knuffels. Waardering voor je werk is heel belangrijk zei een Feesboekvriend gisteren en dat is zo.