Tag archieven: katrien

Katrientje vertelt: over aksie voeren en Loesje is bang (Kerstblog 1-5)

Ikjes heb een soolzusje. Ze heet Loesje en we hebben elkaar op Feesboek ontmoet.

Bij Bertje en toen kreeg Loesje haar eigen Feesboekpagina en ikjes ging zingen en toen waren we soolzusjes. Ik heb een brommert. En Loesje heeft verkering. En toen ze bij mij thuis zeiden dat er Kerstmis aankwam toen mocht ik aan de telefoon om Loes te bellen.

 

Aan de telefoon

  • Hallo Loesje, met ikjes. Hoe is het met je?
  •  Oooh Katrientje, ik ben aan het uitbuiken van me tonijn. Ik lig op me eigen meedietaasiepaal en ik doe ook oefeningen.
  •  Oooh gaaf maar waar ik voor bel. Ik heb moetsjo zakgeld en ik wil lekkers kopen voor de diertjes in het asiel. Wil je met mij meegaan?
  •  Ik? Ooooh Katrien ik voel nu veel moeilijke gevoelens. Van vroeger toen ik ook in ze asiel zat. Toen voelde ik mij niet gelukkig, ik was ook bang Katrien.
  •  Ooooh daar heb ik helemaal niet aan gedacht.
  •  Wat als ze me weer willen houden? Ik vind het best moeilijk als ik het van me eigen mag zeggen.
  • Neeee natuurlijk houden ze je daar niet.
  •  Oooh Katrien, ik voel me hartje en traantjes. Ik wil niet weg bij me vrouw en ik heb ook verkering met me Bert.
  • Oooooh kom in mijn pootjes lieverd. Weet je, ik ga even met het DOA bellen. Dan weten we meer.
  • Doe je dan wel zeggen dat ik niet wil blijven van me eigen. Dat ik al me huisje heb gevonden. Oooh ik ga nu eerst me tonijn eten.

Aksie voeren

Nou toen heb ik de telefoon nog in mijn pootjes gehouden. Ik naar het DOA bellen. Ik zei dat we aksie wilden voeren en Loesje bang was dat ze ons wilden houden.
Zou echt niet gebeuren hoor zeiden ze. En aksie voeren was goed.
Dus ikjes op mijn brommert naar Loes toe. Ikjes hoefde maar 71 boompjes te rijden.

  • Halloooo Loes.
  •  Oooooh Katrien, je bent er al. Prrr, prrr, prrr, ik moet nu spinnen van geluk.
  •  Ik heb lekkere dingetjes bij mij zodat we kunnen snekken tijdens het ooferleg.
  •  Snekken, ooooh ik ben nu de gelukkigste Loesje. Ik zie garnaale en zalm en kipmootjes, ooooh ik voel mij eigen nu zo fijn. Kom maar snel binnen Katrien dan gaan we in me mand zitten en de Lei-jon King kijken dan kan ik aan Bert denken.  Ja wat gebeurde er: Loesje valt in slaap. En toen ze wakker was, voelde ze zich bang.

Ja wat gebeurde er: Loesje valt in slaap. En toen ze wakker was, voelde ze zich bang.

  • Oooh Katrien, ik voel mij eigen zo verdrietig. Me droom was een nachtmerrie. Dat ik toch in ze asiel moest blijven en ik mocht me Bert niet meer zien op me kompjuuter. Maar ik heb wel verkering van me eigen!
  •  Ooooh lief dinnetje. Kom maar in mijn pootjes hoor. Je hoeft echt niet bang te zijn.

Naar Amsterdam

Nou zo zijn we dus in slaap gevallen dat kan best als je soolzusjes bent. En toen zeg ik nou moeten we naar Amsterdam om spulletjes te gaan kopen voor de dieren in het asiel.

Morgen in deel 2: Loesje vertelt over spullen kopen

Loesje vertelt: over soolvriendschap…

Loesje huispoes

In oktober had ik één jaar feesboek van me eigen. Toen ik begon met ontplooien had ik niks, nu ben ik een rijke poes in me hart. Ik heb ook al veel geleerd want ik heb verkering.

Bert helpt me altijd, hij is een zachte katerman van ze eigen. Ik kan en durf me eigen te zijn en dat is belangrijk. Maar als poes is het ook fijn om over poezedingetjes te kunnen praten. Dan laat ik me Bert met rust, hij heb ook andere dingen aan ze kop. Op me feesboek leerde ik ook vriendschap kennen, dat je je eigen herkent in een andere poes ook al ben je verschillend.

Katrientje

Toen ik me eigen ontplooide durfde ik ook te vertellen van me maatje meer. Ik ben van me eigen prettig gevuld. Maar ik vond het best spannend want ik ben ook gevoelig. Ik was onzeker en Bert steunde mij. Toen leerde ik Katrientje kennen, zij is een vriendin van me Bert. Ik zeg U eerlijk, ik hoefde niet te blaaze.

Kitten

Katrien durft skoeter te rijden en ook brommert. Dat durf ik niet want ik vind het als poes gevaarlijk in het verkeer van alledag. Maar Katrien is anders, zij is een kitten van 16 jaar en ze wordt volgend jaar al 17. Ze heb al heel veel meegemaakt en ze is toch vrolijk van ze eigen. Ze kan ook goed zingen, over Lamoerrr maar ook over rosjebief. Ze zingt iedere dag s’morgens om vijf uur voor haar personeel, ik vind dat lief.
Ik moest ook nadenken want het is bijzonder. Soolzusjes zijn zit in je hart, dat je aan één miaauw genoeg heb. En ik moest nadenken over vriendschap. Want ik heb wel verkering maar kan ik dan ook vriendschap hebben voor me eigen.

Voor me ziel

Ik voelde heel veel emoozies, me hartje stond open. En ik had ineens zin in soolfoet, dat is tonijn voor me ziel maar soms ook garnaale. Me vrouw kreeg het niet aangesleept, ze heb me visboer moete bellen. Die heb toen ze vriezer leeg gehaald. Vriendschap is een fijne emoozie in me hart. Maar je moet er ook iets voor doen dus soms moet ik ook me tonijn delen.

Onzeker

Ik dacht ook, zou me Bert jaloers zijn. Dan zou ik heel onzeker worden van me eigen. Jaloesie is heel veel emozie en je tonijn heb een nare bijsmaak. Toen heb ik met Bert gepraat, als je een makkelijke verkering heb dan doe je dat. En Bert was lief. Hij heb ook vrienden van ze eigen. We hebben verkering en geen gefangenis. Dan zou ik niks meer moge in me leve. Als je verkering heb dan wil je dat de ander gelukkig is van ze eigen. En vriendschap is net zo belangrijk maar dan anders.

Rijk

Als poes voel ik me rijk. Ik heb verkering en ik heb vriendschap in me leven. Katrientje is er altijd als ik haar nodig heb en we begrijpen elkaar. Ze heb haar eigen leve en kariejerre. Ze doet zingen en ze heb thuiswerk in muizen vangen. Ze heb nog geen pensijoen. Ze blijf altijd een kitten op leeftijd en heel aktief.

Ik vind dat mooi en speciaal. U weet ik ben anders van me eigen maar Katrien maak me altijd blij.

Me hart

Ik leerde dat ik best anders mag zijn. Dat soolvriendschap diep in me hart zit. Het heb me leve rijker gemaakt. En het is ook fijn want als poes hebbie gewoon poezedingetjes. Dan is vertrouwen belangrijk en eten ook. Soolvriendschap is speciaal, je ben dan verbonden. En je heb het niet met iedereen maar soms ontmoet je zo iemand in je leve. Dan heb U wel geluk.

Liefs van Loesje

Katrien over: ik werd gedwongen naar de dokter te gaan

naar de dokter

Vandaag ga ik het hebben over mijn doktersbezoek van afgeloop vrijedag. Ik werd weer eens gedwongen om naar floor toe te gaan.

Het erge was dat ze eerst zeiden dat ik niet hoefde te gaan. Maar vrouwmens las op haar stomme feesboek dat oude katten 2 keer per jaar naar de dokter moeten. Dit is beter, stel… je oude kattenjochie of kattenmeisje heeft iets wat je niet kan zien. Ben je er toch mooi op tijd bij.

Klaagliedjes

Maar ikjes dwaal weer af. Nou had ik echt geen zin om naar de dierenarts te gaan, en dat liet ik ze ook echt wel weten hoor. Ooooh ik begon meteen met mijn klaagliedjes te laten horen toen ik in mijn reiskooi zat. Eigenlijk was deze kooi van Grietje en/of Poekie. Het personeel zag deze kooi staan in een diertjeswinkel in Amsterdam Noord ongeveer 30 jaar geleden. Hij kostte toen heel veel centjes. Bijna tegen de hondertjes gulden omdat hij van roesievrei ijsertjes is gemaakt. Ik reis dus in een erfstuk.
Ontsnappen uit deze gevangenis is onmogelijk.
Ooooh ik dwaal alweer af. Gekke ikkie hihihi.

Taksie

Normaal zouden we met de bus en de trem naar de dierenkliniek op de Overtoom gaan, maar het plein word hier geschopt en ze konden geen busjehalte vinden. Dus belde ze een taksie rond half 12.
Na 5 minuuten waren we bij floor.
Oooooh ik zag haar uit haar hok komen. En zij keek me aan. Ooooh ik begon te trillen, zo bang werd ik.
Gelukkig had ze eerst een ander slachtoffer, dus kon floor zich daar op uitleven. Arme kat…
Na 10 minuten werden wij naar binnen geroept. Oooooh help me!!

Gekneept

Floor deed mijn kooi open. Als zij dacht dat ik er vrijtjewillig uit zou komen had ze het echt fout hoor. Trok vrouw de la uit de kooi waar ikjes in zat!!
Oooooh wat een gemeen mens.
Alsof ik de allereerste kat was die ze zag kwam ze met haar handen gretig op mij af. Ooooh ze had me beet. En ja hoor… ze zat me te porren. Vrouw hield mij tegen, maar toch wist ik te ontsnappen. Ooooh ik sprong van de taful af!! Ik wou tussen de raadiejaator, maar daar ben ik te dik voor. Nou… ze grepen mij bij mij lurfjes en ik zat in no-teim weer op de taful.
Opeens werd ik weer overal gekneept. En mijn stomme hartje is nog net zo stom als een half jaar geleden. Maar omdat ik veel speel de laatste tijd ben ik 2 onsjes afgevalt. Ik speel dag en nacht met mijn innig geliefde egel en, sinds kort, mijn muis. Ooooh ze zijn zo koel en hebben mieterse wiew.

Toen ging ze ook in mijn blaas knijpen. Ze zei dat ik plassen moest, want mijn blaas zat vol.
Gek hè? Ik wou naar de bak toe maar werd bruut opgepakt.
Mijn onderzoek was klaar, en opeens zei ze tot over een half jaar. WAT? oooooh neeeee.
We gingen in een taksie weer terug naar huis.

Naar de bak

Ikjes was half 1 weer thuis. Ooooh toen ben ik tekeer gegaan tegen het personeel. Daarna was ik gelijk naar de bak gelopen om heerlijk te plassen.

Dit was het voor deze week.

Veel liefs en kusjes

Katrien (boos prinsesje van beroep)

naar de dokter

Katrien over: spugen en poetsen

wassen en poetsen

Halloo, daar is ze weer. Vandaag ga ik het over spugen en poetsen hebben.  Overgeven, kotsen, over je nek gaan en het aloude waswerk. Dat dus.

Nu ikjes weer aan het verharen ben moet ik me natuurlijk netjes houden. Ik was me dagelijks meerdere keren.  Dat is iedere dag een behoorlijke klus hoor. Daar kan je, als je het goed wilt hebben, uren aan tijd kosten.  Vooral als je je haartjes precies goed wil hebben leggen. En als prinsessemeisje zijnde wil je dat ook.

Waspootje

Als eerste ga je je waspootje lekker nat likken. Dan ga je daarmee over je oortjes. Afhankelijk hoe de haartjes liggen doe je dat een paar keer achterelkaar likliklik, pootje omhoog en wrijf.
En die stappen herhaal je dan een paar keer. Dan doe ik de zijkant. Daarbij gebruik ik geen pootje. Althans… niet om mee te poetsen. Nee.. ik moet wel op mijn voorste pootje leunen om bij mijn koninklijke bips te komen.
Dat is me een werk. Niet dat ik een grote bips heb, maar ik neem mijn hele zijkant gelijk mee.

Killerloek

En dan komt het ergste van het ergste. ZIJ krijgt het dan in haar kop om mij opeens te aaien!!! Oooooh wijjjjjj? Al mijn keurig gepoetste haartjes liggen doorelkaar. Dan kijk ik haar aan met mijn killerloek, ik mopper me suf en begin weer opnieuw. En dan krijg je een ooooh sorrie hoor te horen. Nou.. daar heb ik wat aan.
Echt… dit is net zo erg als de preifussieschending.

Haartjes

Maar goed… door het poetsen krijg ik ook haartjes binnen. Nee personeelsleden, het smaakt niet lekker. Jullie vinden het ook vies, en dat laten jullie echt zo merken. Soms schaam ik me echt oofer jullie rejaksies.
Dan hoor ik opeens GGGGGGGHHH.
– Huh? Doe eens normaal zeg!!

En dan hoor ik gatverdarrie, er zat een haar van de kat in mijn keel! DE KAT??
Ikjes maar DE KAT?
Dan ben ikjes zo boos omdat ik maar de kat ben.

Mensenmand

Maar door al mijn gepoets stapellen de haartjes zich op in mijn maagje.
Dan ga ik om me heen kijken. Nee… daar niet. Dan spettert het, je wil toch niet dat het op jouw schone vacht komt?
Catoo had een vaste spuugplek. Kostte haar veel nadenkwerk, hoor. Maar ze had wel iedere keer bingo. Ze deed het voor de mensenmand. Als vrouw opstond dan stapte ze er gelijk middenin. Wij lachen. Vrouw niet zo.

Tapijt

wassen en poetsenIk doe het het liefst op het nep-perstapijt in de woonkamer. Gegarandeerd dat ze er in trapt.  Hoe ze dan naar de natte kamer loopt. En dan heb ik het nog niet eens over de geluiden die ze maakt. Echt van die oergeluiden.
Man mag het meestal opruimen.
Soms spuug ik ook mijn aafondeten er weer uit. Komt omdat ik alles naar binnen schrok. Soms is het eten te lekker gewoon. Vandaar dat ik het eten in gedeeltes krijg. Elk half uur een paar happen.

Nou… dit was het voor deze week.
Veel liefs en kusjes

Katrien (haarbaleksper van beroep)

Katrien over: mijn fakanzie in Limburg

katrien

Ja hoor… daar is ze weer. Vandaag ga ik het hebben over mijn fakanzie in Limburg.

Inpakken

Heel lang geleden ging het personeel een keer er een paar dagen tussenuit. En ze namen ons mee. Ze hadden een huisje gehuurd voor een paar dagen, en ze zeiden dat wij meegingen.
Ze wilden niet dat wij (Catoo en ikjes) naar pensjon gingen.
Ze gingen een auwtoo huren voor een paar dagen, want die hadden ze niet.
Dagen van tevoren waren ze al aan het inpakken. Ze zeiden ook steeds dat wij het zo leuk zouden gaan vinden. Oooh? Echt?

Reiskooitjes

Nou… toen kwam vertrekdag. Man had de auwtoo opgehaald en wij werden in onze reiskooitjes gestopt. Ieder apart. Oooh zo raar, want als we naar de dokter gingen dan zaten we altijd samen in de grote reiskooi. Dat was gezelliger dan.
We werden op de achterbank gezet, samen met alle spullen. Via de snelletjesweg kwamen we, na een paar uur, aan in Limburg.
Wij werden als laatste uit de auwtoo gehaald.

Bambi

Alle deuren, op één na, waren open voor ons. We mochten rustig wennen. Er was een muur waar we gewoon doorheen konden kijken. Wat we daar zagen!!! Zo koel!!
Binnen 5 minuten waren we helemaal gewend. We kregen lekker eten en we gingen even uitbuiken. Toen we wakker werden zagen we supergrote dieren door die doorzichtige muur!! Ze stonden hoog op pootjes en hadden stokjes die uit hun kop staken. Ze zagen er bruin uit met wat vlekjes op de rug. Ooooh we herkenden ze, want die hadden we in Bambi gezien!! Sjeeee wat waren die groot!!

Dieren

Toen zagen we andere dieren. Ook die waren best groot hoor. Maar ja… wij zijn minikatjes en dan is alles groot. Sommige hadden blauw in hun verenvacht. Met een lichtere kleur. Anderen waren helemaal bruin. En kwakken dat ze deden!! Niet normaal gewoon. Ze durfde gewoon langs de doorzichtige muur te lopen. Zus en ik stonden ervoor en keken er naar. En we hoorde ze ook. Kwak kwak kwak zeiden ze tegen ons. Wij zaten van huh? Wat? Que? Praat gewoon Amsterdams tegen ons joh!!
Nou… dat deden ze dus niet.

Krulstaart

Toen het aafond werd kwam er opeens een heel raar dier. Die waren rood en ze hadden een krulstaart aan hun achterwerk. En ze hupsten. Dat was zo raar. Wij deden mee met dat hupsen voor de open muur. We hupste over elkaar heen. Het personeel zat te lachen. En die hupsers gingen gewoon vlak voor ons zitten. Ooooh nou… dat ging me te ver hoor.
Ik ging weg daar, liep tot halverwegen de kamer, en toen maakte ikjes een beslissing.
Ik moest en zou er één grijpen. Ik nam een aanloop. Ik was nog sneller dan de snelste sprinter ter wereld. Ren ren ren BOEMKNALLLL!!!
Huh? Was ik gewoon met mijn kopje tegen de doorzichtige muur aangeknald!!
Ik schudde met mijn kopje. Sjohey… echt een knal was dat.
Het personeel pakte me vast en keek me na. Daarna stonden ze gewoon te lachen!!
Dat was dus geen herhaling waard, ook omdat dat hupsertje weg was.

Hupsers

De dagen er na waren, op het insiedentje na, hetzelfde. Wij voor de muur, de dieren aan de andere kant. Ook die hupsertjes.
We genoten er gewoon van. Ooooh konden we maar blijven. Maar helaas, na een paar dagen gingen we weer naar Amsterdam.
Thuisgekomen gingen we in de fensterbank naar buiten kijken. We zagen een duif. Een paar dagen deed ons dat niets. Ze liepen en we keken er verveeld naar. We wilden die hupsers terug. Die waren zo koel.

We zijn er nooit meer teruggeweest. Zo zonde.

Dit was het dus weer voor deze week.
Veel liefs en een kusje

Katrien (ekspediesieprinses van beroep)

katrien