Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Vorige week was ik best geschrokken toen inspieraazie zomaar wegging. Gelukkig is die weer terug en nou moet hij ook blijven.

Toen inspieraazie wegging was ik kei onzeker van mezelf en ik wist niet meer wat ik moest doen. Vandaag wil ik een beetje meer aandacht besteden aan onzeker zijn. Want ben je dat gewoon of krijg je dat of hoe zit dat nou? Zelf ben ik een katermans die onzeker is.

Bibber

Wat is onzeker? Volgens mij is dat wanneer je niet weet of iets zo hoort. Dat je in je lijf voelt dat je niet weet welke kant je op moet en dat je dan stilstaat. In je kop ga je dan denken van ‘ga ik nu deze kant op of de andere?’. En dat je lijf dan bang kan voelen. Dat je lijf een beetje bibbert, een klein beetje maar. En dat je een ekstra sekonde nodig hebt om even adem te halen en te bedenken wat je wilde doen.
Meestal leer je dit soort dingen van je papa en mama maar die heb ik niet meer. Mijn mama heb ik even gehad maar ik weet niet wie mijn papa is. Dus ik heb eigenlijk nooit goed geleerd hoe iets wel hoort. Ik kwam als beebie al bij mijn vrouw en zij leert me heel veel maar toch ben ik onzeker van mezelf. De katten dingen zoals naar de bak gaan en graven en eten en zo, dat kan ik allemaal kei goed. Maar als het gaat om contacten en kompjoeters en andere dingen, dan ben ik onzeker.

Je gefoel

Hoe ziet er dat dan uit? Nou eerlijk gezegd weet ik het niet zo goed maar ik ga het proberen. Onzeker zijn, dan wacht je meestal langer met een antwoord geven omdat je niet weet of het netjes en gepast is. Je vraagt aan andere of ze een tjek willen doen, gewoon zodat je weet dat het oke is. Dat je van jezelf niet kan zeggen of het zo is want je gefoel is anders. Je gefoel laat je in de steek. Dat je kop denkt “ja!” en je lijf doet iets anders. Bijvoorbeeld dat je oren in eens plat gaan en je rug haren omhoog komen omdat je lijf voelt dat je bang bent terwijl je dat misschien niet eens bent. Wat ga je dan doen? Meestal ben ik dan stil omdat ik het niet meer weet. Maar wat ik heb geleerd van mijn vrouw is dat ik best om hulp kan vragen. Het is niet erg als je onzeker bent want ik ben niet alleen onzeker, er zijn meer poesen en kater die onzeker zijn. Hoe koel zou het zijn als we elkaar daarin kunnen helpen? Dan zijn we gewoon ineens pauwer cats!!

Ekstra tijd

Hulp vragen? Dat is voor elke poes of kater anders. Meestal ga ik haaibaaien. Dat wil zeggen dat ik dan rondjes rond mijn vrouw haar been loop en erbij mauw zodat ze weet dat ik iets wil. Soms gebruik ik een kopje als het echt nood is. Dan voelt ze meteen dat ik echt iets wil en dan kijk ik haar ook strak in haar ogen aan.
Mijn vrouw zegt ook wel eens dat ik het eerst zelf moet proberen en dat ze daarna komt helpen als het niet lukt. Ik vind het gewoon het fijnst als ze me altijd helpt. Want dan weet ik namelijk zeker dat het ok is. En wat ook wel eens helpt is zeggen dat je onzeker bent zodat de anderen een beetje rekening kunnen houden met je. Dat je misschien ekstra tijd nodig hebt om te denken of om te voelen wat je voelt en of dat oke is. Dat je kop en lijf allebei rustig zijn en geen gekke dingen doen.

Sommige poesen en katers heb best veel zelfvertrouwen, dat vind ik heel knap. Die weten al wat wel of niet kan en die doen dat gewoon. Net als onze bloggster Minnie, die durft kei veel van haarzelf en ze heeft ook mooie foto’s waarop ze zo stoer is. En ons Bertje, die weet echt gewoon alles! Je hoeft maar een meel te sturen en Bertje geeft adfies of raad. Dat is kei knap. Nu ben ik al een beetje minder onzeker. Ik ga weer verder in de tuin kontrooleere op beestjes. Fijn wiekent allemaal.