Tag archieven: samen

Kater Bolle over als je samen bent

samen

De eerste keer dat ik over huiskater Bert hoorde, was toen mijn vrouw op het internet keek naar truuks om katten wat meer te laten drinken. Er was een stukje van een dierendokter over fontijntjes enzo.

De blog

Mijn vrouw moest er een beetje van zuchten want ze wist meteen dat ik bang zou zijn van een fontijn. Allerlei mensen reageerden op het stuk van de dierendokter. Ze vertelden wat zij deden om hun katten meer te laten drinken. Voor hun reaksie stond een klein footootje. Van die mensen zelf dus.
Maar er was één footoo van een roodwitte kat bij, en daar stond naast Ik vind drinken moeilijk. Mijn vrouw moest er om lachen, dat die kat zelf had geschreven in plaats van zijn mensen. Ze ging kijken wie het was. Ik was ook benieuwd. En zo kwamen we bij de blog van Bert terecht.

Als thuiskomen

samenIk was meteen fen. Ik las alles, en ik was zoooo opgelugt dat er een kater was die ook voor veel dingen bang was. Een kater die niet allerlei dingen heel makkelijk deed en bij iedereen op schoot klom. Want ik was toen nog heel bang en mijn mensen en ik wisten niet of dat ooit over zou gaan.
Ik antwoordde op de verhalen van Bert en ik kreeg antwoord van hem. Ik hoefde niet stoer te doen, het foelde een beetje als thuiskomen. Omdat Bert ook voor veel dingen bang was foelde ik me niet meer zo alleen. Voor mijn mensen hielp het ook, dat ze wisten dat ik niet de enige kat was die angstklachten had.

Andere katten

Dat is al best een lange tijd geleden. Bert is niet meer zo heel bang en ik ook niet. Gelukkig maar, want bang zijn is voor niemand fijn. Nu schrijf ik ook al een tijdje zelf op de blog en dat vind ik superleuk om te doen. En doordat mijn mensen mijn stukjes lazen zagen ze dat ik keihard mijn best deed. Ze zagen dat ik niet alleen dingen NIET kan, maar dat ik ook iemand ben die dingen WEL kan.
Ik leerde andere katten kennen. Sommigen schrijven zelf op de blog en anderen antwoorden altijd. Zo kreeg ik er een heleboel vrienden en vriendinnen bij. Wat wel heel verdrietig is: sommige katten van de blog werden een ster. Prinses Katrientje, beebiePop, Vlo, Fynn en Sparkle. Geen enkele ster wordt vergeten, we blijven altijd aan ze denken.

Schrikveer

samenDeze zondag had ik geschreven over dat ik weer zo een schrikveer ben, zo noemen mijn mensen dat altijd. Het hielp mij al om dat te vertellen. Ook al is het best moeilijk om te zeggen dat je soms klein en bang bent. Maar ik wil eerlijk zijn op de blog. Want iedereen heeft wel eens dat iets fout gaat, of dat je bang bent of iets doms doet. Dat hoort er nou eenmaal bij. Ook al ben je als kat nog zo slim toch mislukt er wel eens iets.
En als je je altijd groot houdt, kan niemand je een knuffel geven en zeggen dat het wel weer goed komt.

Antwoorden

Ik kreeg zondag zoveel lieve antwoorden, ik was helemaal blij ervan.
Mijn vrouw had een beetje meegelezen en zijn was ontroerd. Zo heet dat bij mensen. Ze liet het aan mijn man lezen, die vond het ook heel biesonder.
Mijn mensen lezen trouwens niet elke week mijn blog hoor! Ik schrijf natuurlijk voor katten, dat is toch anders. En soms staan er dingen in die gehijm zijn, die alleen katten mogen lezen. Bovendien hoeven mijn mensen niet alles van mij te weten, vind ik. Ik heb tenslotte ook een eigen leven.

Samen

Ik heb geleerd dat je er heel veel aan hebt als je samen bent. Niet alleen met mensen, maar ook met katten. Want samen kan je veel meer dan alleen. Als je samen verdriet hebt heeft iedereen een héél klein beetje minder verdriet. Als je samen bang bent is iedereen een beetje minder bang. En als je samen plezier hebt heb je nog veel en veel meer plezier.
Daarom is delen ook zo mooi. Je gefoelens, je ervaringen, je tips voor het gezond, je aandacht: als je het deelt met anderen komt er altijd iets moois terug.
En er zijn altijd wel katten of mensen die iets weten dat je zelf niet weet, en waar je veel aan hebt.
Dus daarom wil ik deze zondag alle mensen en katten van de blog bedanken. Dat ze mijn stukjes lezen, dat ze meeleven en dat ze mijn vrienden en vriendinnen zijn.
En dat is ook voor de mensen die me op feesboek lezen. Ik kan niet antwoorden, maar ik lees het altijd!

samenHet mooiste woord

Ik ben al weer wat minder schrikkerig, en mijn vrouw is niet meer nerfeus. Ik weet weer dat ik niet alleen ben, maar samen. Samen met mijn mensen en samen met iedereen van de blog.
Samen is het mooiste woord dat er is.
Ik hoop eerlijk waar dat we nog heel lang samen blijven met zijn allen.

Wat het betekent als je samen bent

samen

Volgende week ben ik jarig. Dat is op maandag. En dan ben ik elf jaar en dan is het ook de dag dat ik al vier jaar met mijn vrouw samenwoon.  Nou zijn we echt samen. In het begin was dat anders.

Begin

Toen ik hier kwam moesten we alletwee aan elkaar wennen. Want we wisten niet hoe die ander was en deed en sliep en wat gewoon was en wat niet.  Dat moest ik helemaal ontdekken. Wat ik al snel snapte was dat hier alles rustig is en dat in huis elke dag ongeveer hetzelfde gaat als de andere dag dus dat is voor mij ideaal. Daarom begon ik me veilig te voelen maar er was ook nog iets anders. Dat was mijn vrouw.

Erfaring

Als ex-straatkater is het best moeilijk om iemand te vertrouwen, en ik had van mezelf ook nog dat ik snel onzeker en bang ben dus de eerste tijd was ik vooral aan het opletten. Hoe doet ze. Wat zegt ze. Als ik miauw, luistert ze dan naar me.  Tel ik hier serieus mee als iemand. Wat mag ik en wat niet en hoe gaat het dan als ik per ongeluk iets doe dat niet mag.

Allemaal van die dingen die ik voor mezelf nodig had om te erfaren want erfaring is het belangrijkste als je iets zeker wilt weten.

Samen

Door al die erfaring ging ik haar vertrouwen en zij mij ook en omdat we altijd bij elkaar waren hadden we veel erfaring. Zo is het gekomen dat we echt samen zijn. Dus als zij gefoelens heeft dan voel ik die ook. Als ik door het huis ren ’s nachts dan roept ze blij mijn naam. Dan ben je samen. Dat je met elkaar alles beleeft.

En nou zijn we alletwee emo omdat Katrien zo ziek is, en om haar mensen, en om Loesje en Floris en gewoon om alles. Dus we hangen veel samen op de bank en verder weten we niet goed wat we moeten doen, dus we zijn maar gewoon samen.

 

 

 

 

Kater Bolle over: als je samen slaapt

samen

Iedereen doet slapen, en iedereen doet het anders. Je kunt In een holletje slapen of in een nestje, in een boom, onder water en onder de grond.  Of in een mandje of een bed.

Zestien

Wij katten slapen ongeveer zestien uur op een dag. Dat zeggen mensen, en die hebben het uitgerekend. Waarom willen mensen dat weten, vraag ik me af. Wat doet het ertoe?
Als je een kat bent ga je gewoon slapen als je moe bent. Of je nou al zestien uur hebt geslapen of niet.

Boem

Er zijn dagen dat ik wel meer slaap dan zestien uur.  Op zulke dagen ga ik tussendoor even snel naar buiten, om te patroejeren. Ik eet een paar brokjes en ik klim meteen weer op het grote bed. En ik val zo boem in slaap. Heerlijk vind ik dat.
Vooral als het buiten regent of koud is, of alletwee. Dan slaap ik zelfs ekstralekker, omdat ik weet dat ik warm en droog lig. Terwijl ik vroeger, als zwerfkat, maar moest zien waar ik sliep en hoe ik droog bleef.

Schemerdieren

Ik kan goed slapen. Dag of nacht, het maakt me niks uit. Ik slaap bijna altijd de hele nacht door.  Dat vinden mijn mensen biesonder. Want katten zijn schemerdieren. Zo noemen mensen ons omdat we in de vroege avond en de vroege ochtend op jacht gaan. En ook vaak in de nacht. Want dan zijn de diertjes die wij eten aktief.
Pop en Beer waren een stel spookjes ’s nachts, zegt mijn vrouw. Als het donker werd gingen ze op stap, in de tuinen. En in de zomer waren ze vaak de hele nacht weg.  Pop was soowiesoo de halve nacht aan het spelen, vaak samen met Beer. Mijn Molletje sliep altijd gewoon binnen. En ik ook, meestal. In de zomer slaap ik wel eens buiten in mijn tent, als het echt superwarm is.  Maar als het niet warm is zou ik niet weten wat ik ’s nachts buiten moet doen.
Ik ga ’s avonds laat altijd even een laatste rondje maken door mijn tuin en over de schuren.  Daarna kom ik naar binnen om te slapen.

Op het grote bed

samen slapen

Ik kan in ons huis overal slapen waar ik wil.
Ik heb twee mandjes, mijn twee kurken, ik kan op de bank slapen en op het grote bed.
Op al die plekken heb ik ook geslapen. Maar het fijnst slaap ik op het grote bed. Daar heb ik lekker de ruimte en ik lig in de slaapkamer dus het is er rustig.
Alleen was er een probleem.
Mijn mensen willen ook op het grote bed slapen. Eigenlijk heb ik dat liever niet. Want dat is best eng, met zijn drietjes op bed. Straks gaan mijn mensen als ze slapen bovenop mij liggen! En dan ben ik niet meer Bolle, maar Platte.
Ik durfde er wel bij als er maar één van mijn mensen in bed lag. Dan ging ik gewoon helemaal aan de andere kant liggen.

Allebei

Maar sinds een tijdje slaap ik ook op het grote bed als mijn mensen er op slapen. Allebei mijn mensen tegelijk, bedoel ik.
Ik weet niet waarom ik het nu wel durf. Ineens was het gewoon zo.

Mijn plek

Ik begin met mijn vrouw samen.  Eerst moet ze me aaien en kusjes geven. We gaan eventjes tegenover elkaar liggen, en ik draai me op mijn zij. Zo kan mijn vrouw mijn buik aaien. Ze snuffelt altijd aan mijn buik, en blaast in mijn haren. Zachtjes. Dan brom ik keihard, zo lekker vind ik dat. Ik geef haar kusjes, en was haar haar of haar neus. Mijn man moet ook erbij komen, om met me te knuffelen. Daar wacht ik op, het hoort erbij. Als dat allemaal gebeurd is, gaan mijn vrouw en ik op onze eigen plek liggen. Zij ligt aan de ene kant te lezen, en ik lig aan de andere kant. Ik lees niet, ik was me even en ga dan lekker slapen.
Ik lig op de plek van mijn man, zegt hij altijd, als hij ook naar bed komt. Ik vind dat het mijn plek is, en dus blijf ik gewoon liggen als mijn man er bij komt.
Hij moet daarom scheef in bed gaan liggen, di-a-go-naal noemt hij dat. Mijn vrouw kan dan weer haar voeten niet kwijt als mijn man zo ligt. Maar mijn man zegt dat het door mij komt. Kinderachtig hè, dat gekibbel. Soms word ik er gewoon wakker van. Gelukkig val ik altijd heel snel weer in slaap, want ik heb mijn slaap hard nodig.

Veilig

samen slapen

Ik slaap heerlijk op het grote bed.  Met zijn drietjes is het veilig, en ik slaap heel diep. Buiten is het donker en binnen zijn wij. Dat is veilig, dat weet ik zeker. Mijn mensen slapen iets minder diep, volgens mijn vrouw.
Dat heeft er mee te maken dat ze niet genoeg ruimte hebben, en dat ze de hele tijd opletten of ze mij niet wegduwen, legde ze me uit.

De kleinste

Dat van die ruimte snap ik niet. Ik heb altijd genoeg ruimte. Ik lig languit, zo slaap ik nou eenmaal graag op het grote bed. Op mijn kurk kan dat niet, daar moet ik me opkrullen. En ik lig niet aan het voeteneinde, want ik ben bang dat ik er misschien afval. Of dat mijn mensen me er af duwen, dat zeggen ze zelf toch ook? Dus ik lig midden op het bed en dan in de breedte. Dat moet kunnen, want ik de kleinste ben van ons drietjes. Ik zie het probleem dus niet zo.
Ik ga altijd om een uur of zes in de ochtend naar buiten, mijn tuin in. Omdat ik een schemerdier ben, dat heb ik uitgelegd. Dan hebben mijn mensen weer even het hele bed voor zichzelf.

Wennen

Bovendien wilden mijn mensen zo graag dat ik op het grote bed kwam slapen. Meer dan drie jaar durfde ik het niet. Soms tilden ze me er weer bij, maar ik sprong altijd weer van het bed af. En nu durf ik het wel.
Mijn mensen zijn er heel blij mee. Ze vinden het supergezellig. Mijn vrouw kon de eerste nacht dat ik in bed sliep niet slapen omdat ze zo blij was. Dat heeft ze me zelf verteld.
Nou dan!
Mijn mensen wennen er wel aan om scheef, of opgekruld te slapen. Als ik dat kan, op mijn kurk, kunnen zij dat vast ook. Als je samenwoont en samen slaapt moet je geven en nemen, vind ik.