Vred Vredenburgh is een kater met een beroep. Hij woont in het Amsterdamse tehuis Vredenburgh en daar werkt hij dus in de zorg. Vorige maand was hij verdwenen. Nou is hij terug. Tijd voor een interview!!

Toen ik hem mailde, schreef hij terug : “Ha die Bertje! Wat leuk, daar wil ik wel aan  meewerken hoor.” Van dat lekkere vlotte, typisch Amsterdams.  Dan merk je ook meteen dat Vred wel wat aankan.  Hij zit de hele dag tussen de mensen. Dus hij is niet onzeker zoals ik dan weer ben.

Mijn eerste vraag is simpel Vred: hoe oud ben je?

Ik kan me niet precies herinneren hoe oud ik ben… Waarschijnlijk een jaar of 7 of 8.

O dan zijn we ongeveer even oud. Ja, soms weet je dat gewoon niet van jezelf. Je woont in een tehuis. Hoe is dat zo gekomen?

Ik heb vijf jaar geleden besloten dat Nieuw Vredenburgh een uitstekend huis is. Ik liep daar een paar weken lang gewoon af en toe naar binnen. Had wel wat honger af en toe. Ik kreeg daar toen zomaar hapjes! Je begrijpt dat ik daar wel wilde blijven.

Ja tuurlijk!! Maar voor mij zou het te druk zijn, daar ben ik eerlijk over. Al die mensen. Hoe gaat dat op een gewone dag?

Als ik niet zo’n ruige buitennacht heb gehad, zit ik vanaf een uur of 7 ’s ochtends op de tafel bij de voordeur. Dan zie ik iedereen binnenkomen en wensen ze me allemaal een fijne dag. Met een begeleidende aai natuurlijk. Dan krijg ik wat verse knabbels van de receptioniste en meestal ga ik daarna even naar buiten. Ik lig ook wel een paar uurtjes bij de fysiotherapie en meld me uiteraard iedere dag om 10 uur bij de koffietafel. Snoepjes! Ik slaap verder graag (en veel!) in de hal en op de piano en soms bij iemand op schoot in de hal. En ik speel ook veel buiten. Ik vind het ook altijd leuk om de boel bij de receptie op z’n kop te zetten. Op het toetsenbord of op de telefoon gaan liggen is altijd lollig.

Wat eet je nou graag, Vred?

Naast snoepjes, brokken en natvoer wil ik ook weleens iets wilds verorberen. Muizen, eenden, duiven, konijnen, vogeltjes, er loopt hier zoveel lekkers!

In het tehuis is iedereen heel erg aan je gehecht. En toch ging je er vorige maand opeens vandoor. Om wat te doen?

Dat is mijn geheimpje..

Even wat foto’s van je terugkeer.  Die zijn van de Dierenambulance. Kun je ook zien hoe blij iedereen was toen ze je weer zagen. En dat ze moesten huilen. Daarna stel ik nog een vraag!!

Nou Vred, daar houden ze van je!! Ga je nog nog een keer weglopen of blijf je in het tehuis?

De mensen vonden het geloof ik niet zo leuk dat ik weg was. Dus voorlopig heb ik geen vakantieplannen. Maar je weet nooit of en wanneer het instinct gaat kriebelen! Dat weet jij toch ook wel Bert?

Vred ik snap je helemaal. Maar ik blijf toch het liefste bij mijn vrouw. Dankjewel voor dit interview!!!