Ik wilde net gaan liggen, toen mijn vrouw een foto van me maakte. Mijn staart staat er half op, maar je kunt wel iets belangrijks zijn. Dat hij meedoet.

Dus daar wil ik het nou over hebben.

Over het belang dat je staart meedoet, tenminste als je dat gewend bent. Dat ben ik dus.

Zonder

Ik moet eerst zeggen dat er ook katten zonder staart zijn. Die snap ik niet maar ik weet dat zij mij ook weer niet snappen. En ik vind een kat zonder staart niet meer of minder, het is gewoon anders dan ikzelf ben, verder heb ik hier geen mening over. Behalve dat anders ook leuk is.

Liggen

Als ik ga liggen, dan helpt mijn staart me erbij. Net of hij me een beetje in de goede richting duwt. En ik blijf ook beter in evenwicht, geloof ik. Als ik lig en ik voel me tevreden, dan leg ik mijn staart om me heen. Lekker warm. En het voelt veilig en gezellig. Dat je precies weet waar je begint en waar je ophoudt en waar dus de rest van de binnenwereld begint.
Ik ben ex-straatkater, dus zoiets is een dingetje.
Je kunt gewoon nooit weten.

Slordig

Soms ben ik slordig met mijn staart. Dan slingert hij gewoon ergens op mijn kussen. Een  keer hing hij half op mijn bord avondeten toen ik op het tapijt lag uit te buiken.
Kan gebeuren.
Gewoon laten liggen, denk ik dan.  Maar wat gebeurt er? Dan komt mijn vrouw opeens en ze wil mijn staart goed leggen. Nou ja!! Die staart ligt prima. Niks meer aan doen.

Gemakkelijk

Weet u wat het is met een staart. Ik let er niet altijd op gewoon omdat hij er altijd is. Mijn staart maakt liggen gemakkelijker en lopen en springen, echt alles. Ook traplopen. Zonder staart zou ik niet willen, maar dat is persoonlijk het is voor u misschien weer anders.

(Dit blog verscheen evenals andere blogs bij de Vereniging Kattenzorg)