Deze zon is het fijnste. Gewoon lekker warm dat ik er gewoon in kan liggen. Ik krijg vaak de vraag waarom ik op de kale vensterbank lig. Dat zal ik uitleggen.

Liggen

Thuis heb ik veel kussens en dekentjes om op te liggen. Ik heb ook een doos. ’s Nachts lig ik graag in de vensterbank boven die is klein en laag en dan kan ik zien wat er achter ons huis gebeurt. Daar lig ik op een dikke handdoek. Maar deze vensterbank heb ik liever kaal, serieus waar.

Anders

Deze vensterbank is anders dan die boven. Deze is langer en hoger. Dat hoge daar gaat het om. Ik heb er een keer een dekentje gehad en toen wilde ik niet meer in de vensterbank want ik vertrouwde het niet. Eerder kreeg ik een mandje, superfijn hoor, tot ik er zomaar uit rolde en toen wist ik van binnen zeker dat ik nooit meer een mandje wilde en dat hoeft van thuis ook niet. Zulke erfaringen maken me voorzichtig. Je weet nooit.

Kijk als ik boven uit de vensterbank rol dan ben ik bijna meteen op de overloop. Die kan ik gemakkelijk zien als ik lig. Dus dat snap ik. Het is een pootlengte diep. Dus dichtbij.

Maar de vensterbank boven die is gewoon hoog. En ik wil voelen waar ik lig dus niks met dekentjes of kussens die kunnen schuiven en waar blijf je dan als je slaapt dus dat is eng.

Kaal

Dus daarom lig ik op de kale vensterbank. Dan voel ik me veilig. Want ik snap waar ik lig en onder me gaat niks schuiven. Plus het is ook nog eens zo dat ik helemaal niet bot over vel ben dus ik heb altijd wat van mijn eigen lichaam om op te liggen. En ik lig lekker, anders ga ik wel op mijn kussen liggen of in mijn doos of op mijn kruk waar fleecedekens liggen.

Dat wilde ik even uitleggen.