Bang zijn is gewoon moeilijk. Gisteren moest Loesje, mijn verkering, naar de dierenarts. Het was voor controle. Dus dat is alleen kijken en friemelen. Maar ze was toch bang.

Dat snap ik wel. Ze moest er helemaal heen en daarna voel je je anders. Ik ben soms ook bang. Dus ik weet hoe moeilijk het is.

Geluid

Van geluiden ben ik heel gauw bang, vooral van die geluiden van buiten in de straat. Rare harde geluiden die je boem! opeens! hoort. Dan voel ik me klein en raar in mijn kop. Mijn vrouw zegt dan: “Dat zijn geluiden van buiten, en wij zitten binnen dus wij zijn veilig.” Dat helpt. Maar als ik alleen thuis ben, dan is  ze er niet en dan moet ik wachten tot ik weer mezelf durf te zijn.

Soms zijn er ook harde geluiden in het huis. Laatst lag ik lekker op de bank, hoorde ik een bonk in de keuken. Ik schrok ervan. Mijn vrouw ging kijken wat het was en ze vertelde dat de prei van het mandje was gevallen.

Spanning

Als er thuis spanning is, dan voel ik het ook. Dus dan ga ik miauwen dat het gewoon moet worden. Daar schrikt mijn vrouw van. En dan schrik ik weer van haar. Voor zoiets weet ik nog geen oplossing. Ik wou dat ze druppeltjes nam, dat deed ik vroeger ook.

Aaien

Wat goed helpt tegen bang zijn, dat is aaien tijdens het bankhangen. Echt aaien, dus dat je samen bent en aan niks anders denkt. En dan af en toe  zuchten en gapen. Ik hoef dan geeneens te spinnen, zo fijn vind ik het. Nou ja, soms doe ik het even, voor de gezelligheid.

Dus met dat aaien en zuchten en praten gaat de spanning weg. Een snack kan ook helpen maar dan moet ik van de bank en daarvoor ben ik dan net te ontspannen.