Gisteren was mijn vrouw gespannen. En ik ook dat ging vanzelf. Ze was een boek kwijt. Ik dacht nog maar we hebben hier boeken genoeg.
Boven
Het was best moeilijk toen met die spanning. Ze ging naar de slaapkamer toe want daar staan dozen vol boeken. En ik ging er achter aan want ik wil altijd weten waar mijn vrouw is en wat ze aan het doen is en of er misschien een knuffel in zit.
Nou deze keer niet.
Ze deed elke doos open, tilde alle boeken op en legde ze weer neer. En toen deed ze dat nog een keer en nog een keer en ik voelde me steeds raarder en raarder worden dat was de spanning.
Ik zat bij de deur en ik wist niet meer wat ik moest doen.
Gelukkig ging mijn vrouw naar beneden toen deed ik dat ook.
Beneden
Ze ging in haar stoel zitten en ik hopte op de bank. Ze was nog meer gespannen. “Weet jij waar het boek is?” vroeg ze aan mij. Ik wist niks. Ik ga hier niet over de boeken, nou ja soms geef ik er kopjes aan maar verder ga ik niet.
Toen zag ze het boek: “O ligt het hier”, zei ze.
Ik durfde geen poot meer te bewegen.
Dat zag ze.
Emo
Ik snap het niet maar het is wel zo dat als mijn vrouw wat voelt ik het dan ook ga voelen. Dus toen zij zo gespannen was toen voelde ik dat ook. En eerlijk waar ik voelde me ook een beetje bang. Ik had een lage rug nou dan weet u het wel.
Die middag heb ik heel veel aaien en knuffels en lieve woorden gehad en ze zei dat het haar speet en toen deden we samen de meedietasie-kurzus van Loesje en toen waren we weer bijna gewoon. Maar ik moest bijkomen en zij ook.