Eerlijk is eerlijk, ik ben een knuffelkater. Dat is gewoon zo. Het betekent dat ik knuffel voor het fijne gevoel maar het is ook, ja hoe zeg ik dat, het helpt ook tegen moeilijke gevoelens.

Dat je je onzeker voelt. Of bang. Of dat je denkt nou heb ik even een knuffel nodig maakt niet uit waarom het zo is.

Nacht

Dat gevoel van noumoethet kan ik ook ’s nachts hebben. Dan mag ik mijn vrouw wakker maken, dat heeft ze gezegd. Dat ik niet moet blijven rondlopen als er iets is maar meteen naar het bed moet komen. Dat doe ik soms.

In het begin durfde ik niet naar de slaapkamer dus toen kon dat niet. Als ze beneden kwam ’s nachts was ik superblij en dan kreeg ik altijd knuffels.

Nou ben ik daaroverheen gegroeid, ik ga ook elke avond gewoon mee naar boven. Dat heb ik geleerd op de een of andere manier.

Overdag

Maar eerlijk is eerlijk, overdag is het gemakkelijker. Dan is ze wakker en meestal zit ze aan haar werktafel en ik ben waar ik zin in heb. Als ik knuffels wil, ga ik dat vragen.

Zacht

Het aller-allerfijnste vind ik het zacht aaien. Eerst komt het gewone aaien, dan ontspan ik en ik moet ook heel hard spinnen. Zo begint het. Daarna zucht ik. Dat betekent dat ik dieper in de ontspanning kom. Dus daarna begint het hele fijne, want hoe dieper je in de ontspanning zit, hoe fijner het aaien is.

Dat moet dan zacht aaien zijn. Met een paar vingers zo over mijn vacht aaien, heel voorzichtig, en over mijn buik en een beetje over mijn kop en achter mijn oren. En dan ook doorgaan als ik heel stil lig, ik bedoel juist dan, want dan geniet ik het allermeeste. En als ik in slaap val, dan nog even doorgaan want ik voel dan nog best dingen en zo slaap ik het fijnste.

En alle moeilijke gevoelens zijn gewoon weg-geaaid. Dat is ideaal.