Vannacht heb ik een paar keer voor het bed van mijn vrouw staan te miauwen. Ik wilde aandacht. Waarvoor weet ik niet meer zo goed. Er was niks dringends. Maar zij sliep en ik dacht: word wakker, word wakker, aai mij!!

Als ik heel erg dringend aandacht nodig heb, maak ik hele lange dunne miauws. Die werken het beste. Dat hou ik steeds langer vol, merk ik. Toen ik hier pas woonde, duurden ze veel korter. Het is alleen voor de aandacht. Ik kan ook kort miauwen op mijn gewone toon, dat is gewoon voor het contact.

Nou zult u zeggen, dat is toch zeuren dat hele lange eindeloze miauwen. Zelf denk ik daar anders over. Een kat kan niet zeuren. Een kind kan dat wel. Maar een kat is geen kind. Een kat is nog steeds oer. En in de oertijd zeurde er helemaal niemand. Dus.

Een kat miauwt met een doel. En omdat het doel steeds anders is, miauwt de kat ook steeds anders. Wanneer u dan denkt nou zeur niet zo, dan moet u alleen beter opletten. Uw kat wil heel graag iets en als u er achter bent wat het is en u zorgt ervoor, dan houdt het miauwen vanzelf op.  Dat had ik ook vannacht.

Mijn vrouw deed precies het goede. Ze klopte op bed, ze zei: “Kom gauw Bertje” en ik sprong op het bed. Daar kreeg ik knuffels en ze zei dat het midden in de nacht was en dat we nu verder gingen slapen, en dat alles in orde was.  En dat was het. Ik miauwde niet meer, want ik had gekregen wat ik wilde. Aandacht.