Elke kat heeft een heel eigen stemgeluid, een duidelijk herkenbare miauw. Als je je kat kent weet je ook precies wat ze bedoelen met verschillende miauwtjes en andere geluiden.
De ene kat gebruikt zijn stem meer dan de andere. Sommigen zeggen bijna niks, terwijl anderen juist nooit stil zijn.
Er wordt vaak beweerd dat katten onderling niet miauwen, dat ze dat alleen naar hun mensen doen. Maar wij hebben katten heel vaak tegen elkaar horen “praten”. Pop en Beer maakten altijd een klein kirretje als ze elkaar zagen. Dat deden ze jarenlang, totdat Beer overleed. Daarna maakte Pop dat geluidje nooit meer tegen een andere kat.
Mol en Beer hebben een keer een heel gesprek gehouden, dat hoorde Jeroen.
We hebben ook regelmatig katten elkaar horen roepen, in de tuinen. En dan bedoel ik dus niet krolse katten, maar gewoon vrienden die elkaar zochten.
Kever maakt een soort piepgeluidje als hij een andere kat ziet, een soort “hallo, wie ben jij?”
Beer
Het is wel zo dat katten inderdaad vooral tegen hun mensen praten. En hoe meer hun mens terug praat, hoe meer de kat gaat praten. Als hij of zij al praterig was, tenminste.
Beer bijvoorbeeld praatte vrijwel nooit. Maar als wij iets tegen hem zeiden knipperde hij altijd wel met zijn ogen (“ik ook van jou”).
Toen hij hier net woonde wilde hij nog wel eens kwaken. Zo noemden we dat, omdat het als kikkergekwaak klonk. Als je hem (naar zijn zin) teveel aaide, of als je hem optilde, begon het: “pwaakpwaak, pwaaaak, PWAAK PWAAAK” Steeds harder en steeds boziger. Ik moet toegeven dat we het er soms om deden!
Maar verder miauwde hij nooit. Alleen als hij je ergens zag waar hij je niet verwachtte, bijvoorbeeld op het dak van het schuurtje kwam hij KA-KA-KA-KA-KA!! roepend aan rennen. Een heel enthousiast en verbaasd geluid was het, een soort “wat leuk dat jij hier ook bent!”
Pop
Pop had een klein en hoog stemmetje, precies passend bij hoe hij eruit zag. Een intens aandoenlijk stemmetje, als een klein kerstklokje.
Hij zei niet heel veel, maar praatte toch wel geregeld.
‘s Avonds in de tuin, als ik kwam kijken waar hij was, had ik vaak gesprekjes met hem.
Hele hoge piepgeluidjes maakten we dan tegen elkaar. Als we hem riepen maakte hij vaak een bepaald mauwtje, om te zeggen “ik ben hier!”
Als iets hem niet lukte kon Pop op een heel geergerde toon Mauw! zeggen. Een soort gefrustreerd mauwtje 😸
Mol
Mol had een grote stem. En ze had altijd iets te melden. We noemden haar vaak kleine kraai, of oude schuurdeur. Want zo klonk ze. Wij zeiden altijd dat Mol aan het loeien was, als ze weer eens vond dat iets niet ging zoals het hoorde, haha! Dat kon zijn dat iemand nieste, of dat Pop en Beer aan het rennen waren, dat er ergens op het dak een kat rende, of dat het regende buiten. Met luide stem liet ze dan weten dat zoiets ab-so-luut niet de bedoeling was, en dat het meteen op moest houden.
Toen ze op latere leeftijd doof werd werd haar stem nog luider. Logisch, want ze kon zichzelf niet meer horen – maar wij wel…!
Bolle
Bolle had een zachte hoge stem. Hij zei niet vaak iets, maar had wel zijn vaste momenten waarop hij iets zei. Als hij op het bed sprong had hij een bepaald geluidje bijvoorbeeld. Iets dat leek op prrrrrrrwiet.
Een tijdje noemden we hem de tuutvogel. Toen maakte hij ineens een heel vreemd TUUT-geluid. Echt fantastisch! ‘s Avonds kwam hij binnen met een Tuuuut, ging bij Jeroen staan en deed Tuuut, waarop Jeroen met Bol naar de slaapkamer ging en Bol bij het bed Tuuuut deed, en dan bij mij op bed sprong.
Helaas hield hij er op een gegeven moment weer mee op. Hoe hij op dat geluid is gekomen hebben we nooit geweten.
Kever
En Kever… tja, Kever 😉
Die heeft net als Mol altijd een mening. Toen hij net bij ons woonde had hij een harde schelle stem. Doordat wij op zachte toon tegen hem gingen praten is hij zelf ook zachter gaan praten. Hij heeft een heel scala aan geluiden en tonen en uitdrukkingen.
In het begin deed hij ook geluiden na, dat was echt hilarisch. Hij heeft een paar keer een sirene van een brandweerauto nagedaan, en die groene papegaaitjes imiteerde hij ook.
Hij heeft een trucje bedacht om ons de deur voor hem open te laten doen: hard tetteren en dat halverwege zomaar af te breken. En dan is het altijd een kwestie van wie het langst volhoudt: wij of Kever. Als wij niet de deur voor hem open gaan doen komt hij verontwaardigd tetterend uiteindelijk toch zelf naar binnen.
(tekst gaat verder onder de video)
Wij praten de hele dag door tegen Kever, en dat deden we ook tegen Pop, Beer, Mol en Bol. Soms op “gewone” toon, maar vooral ik gebruik nogal eens een hogere toon. Omdat ik merk dat ze daar heel sterk op reageren.
Ik heb met iedereen gesprekken gevoerd door hun geluiden na te doen. Dat werkt altijd heel goed, ook al komt het misschien vreemd over voor een buitenstaander…
En alle katten hadden altijd snel door dat ze bij mij hun zin krijgen als ze hun stem gebruiken. Ik vind kattenstemmetjes onweerstaanbaar, het is het mooiste geluid dat ik ken!
Hoe is dat bij jullie katten? Miauwen ze veel? En praat je terug? En als je met meerdere katten woont, praten die dan ook tegen elkaar?
Ik ben heel benieuwd!
Mevrouw Kever
Hoi Mevrouw van Kever,
Tommy kan wel praten, en Arend Jan heeft soms hele gesprekken met hem.
Zo grappig om te horen, hij mauwt een beetje op een verontwaardige manier alsof hij wil zeggen dat hij het er niet mee eens is.
Als hij een sneckje wilt en het duurt hem te lang voordat hij wat krijgt dan hoor je het hem wel zeggen, zo leuk.
Ach en lieve Milo die kon geluidloos een mauwtje geven, soms weer heel zachtjes maar ook wel dat hij echt hoorbaar was.
De kleine man was zo lief, mis hem nog steeds elke dag.
Pootje van Tommy!
Lieve Annelieke,
Dank je wel voor je reactie!
Wat leuk dat Arend Jan en Tommy gesprekken voeren. Ik ben altijd zo benieuwd wat katten over de antwoorden van hun mens denken. Dat wij heel slecht kunnen miauwen?
En hier liet ook iedereen weten dat het tijd was voor een snekkie. Vooral Kever kan klinken alsof hij al weeeeeeken niks te eten heeft gehad, haha!
Zo’n klein geluidloos mauwtje als Milo maakte is heel lief. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hem nog elke dag mist… Hij zag er prachtig uit bij de Hoedjessjoow!
Liefs en een aai voor Tommy,
Mevrouw Kever.
Hoi mevrouw Kever,
Minnie ligt helemaal in katzwijm van Bolle hier. En ze hoopt dat ze net zo’n grande dame als Mol wordt. Wij praten ook met elkaar. Of nou ja ik praat en zij mauwt. Dat geluid wat Bolle maakte om op bed te springen dat herken ik. Of mrraa een beetje laag is dat, “moet dat”, bedoeld ze daarmee. Doet ze vooral als ik ergens bij moet waar zij is zoals dekbed afhalen. Ik kan met haar ook een discussie hebben. Dan klinkt haar mauw ook echt als “nee” of “jawel”. En mij begroeten van achter het raam met “mauw” als ik thuiskom. Elke keer weer. Zo fijn. Maar het allerfijnste geluidje vind ik toch als ze bij me of op me komt liggen en lekker gaat spinnen. Mijn mooie lieve meisje.
Pootje van Minnie en groetjes van mevrouw Minnie 🙂
Lieve mevrouw Minnie 😉,
Dank je wel voor je reactie, en voor de complimenten over Bol en Mol (al zonder tandjes op de foto).
Leuk dat jij en Minnie ook met elkaar praten! Ik had in de blog van Minnie al gelezen dat jullie “Mauw” naar elkaar zeggen als je thuiskomt. Dat vind ik geweldig! En een discussie houden, dat herken ik. Heerlijk.
Het verontwaardigde mrraaa dat Minnie maakt is bij Kever mauwaaa! Dan is hij het ergens niet mee eens, of iets lukt hem niet. Het is nog een hele kunst die klanken in letters om te zetten.
Bol heeft ooit in een van zijn blogs een paar dingen geschreven die hij zei. Dat waren dan echt langere “zinnen”, alsof hij iets vertelde.
Ja, en je hebt helemaal gelijk: spinnen is eigenlijk het allermooiste geluid! Nog mooier dan de stemmetjes. En elke kat heeft ook weer een eigen spin-geluid.
Liefs voor jou en een aai voor je knappe meisje,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
wat een prachtig verhaal weer en wat een subliem onderwerp. Kattenstemmen heerlijk! Hier hebben ze ook alle drie hun eigen geluid, ik zou het uit duizenden herkennen.
Te beginnen bij Oopa Floris, hij laat zich met enige regelmaat horen. Vooral als ik uit beeld ben en zeker als hij het idee heeft dat hij alleen is. Het geluid zit tussen krijsen en loeien in. Dan weet ik dat hij de weg kwijt is zeg maar. Zodra hij me ziet gaat dat geluid over in een wat zachter, vriendelijker gemiaauw. Maar dat wordt wel steeds dwingender omdat Oopa denkt dat hij de hele dag moet eten. Hij eet en hij vergeet…
Loes heeft een heerlijk geluid. Maar kan zeer dwingend miauwen als ze iets wil. Als ze wil dat ik haar kam kijkt ze me doordringend aan en gaat luidkeels zitten miauwen. Als ze iets lekkers wil loopt ze mee naar de keuken of ze gaat voor me op tafel zitten miaaauwen. Zo grappig en het gaat door totdat ze iets krijgt. Loes kan ook ineens beginnen te praten in haar slaap, kleine geluidjes maar hele verhalen. Loes geeft met geluidjes aanwijzingen naar Floris maar ze kan ook met geluid duidelijk maken, nu even niet ha ha. Loes communiceert overwegend als zij dat wil en dan hebben we onze eigen gesprekjes. Ze maakt ook van die kirrr geluidjes en als ze eten krijgt miaauwt ze altijd één keer. Een combinatie van blijdschap en schiet nou eens op….
Zusje praat het meest. Daar kan ik de meeste gesprekjes mee voeren. Zusje maakt bijna altijd geluid als ze me ziet of aandacht krijgt. Ze kirrrrt als ze tegen me aankruipt en ze laat goed weten wat ze wel of niet wil. Ze kan ook vrij dwingend zijn in haar geluid.
Alle drie hebben een vrij pittig stemgeluid als het erop aankomt waarbij Floris echt de diepte van het oerwoud in gaat.
Gedrieën heb ik ze nog nooit betrapt op een gesprek maar misschien na dit verhaal…?
En ik ben het helemaal met je eens, kattenstemmetjes is het mooiste geluid wat er is. Zelfs al komt het uit de diepte van het oerwoud…
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Wat leuk dat alle drie je lieverds praten. Of krijsen 😉
Dat geluid van Floris stel ik me een beetje voor als dat van Mol in haar laatste jaren. Dat roepen omdat ze even de weg kwijt was deed ze ook. Ik vond dat altijd heel zielig, ze klonk zo angstig en alleen. Ook al lagen wij dan een meter verderop te slapen… maar vooral in het donker was Mol nogal de kluts kwijt.
Van het miaaauw van Loes hoop ik nog eens een filmpje te zien! En o, dat doordringende kijken… ik weet meteen wat je bedoelt! Vooral Pop was daar heel goed in, hij kon ook steeds weer NOG iets indringender kijken. Totdat hij zijn zin kreeg, haha!
Ben ook heel benieuwd naar de geluidjes die Loes naar Floris maakt.
Bol deed dat ook bij Mol. Als ze in de war was ging hij een soort geruststellende geluidjes maken. Dat deed hij ook bij Mikkie, toen die hier in de tuin moest overgeven. Echt van die sussende geluidjes (“rustig maar, ik ben hier”).
Het geluid van Zusje lijkt me ook heel leuk – die kir-geluidjes vind ik fantastisch.
Het is toch geweldig hoeveel katten duidelijk kunnen maken met hun stem.
En ik vind het zo leuk dat ze allemaal een ander geluid hebben, echt een eigen stem. Misschien hebben andere dieren dat ook wel, maar ik heb het zelf alleen bij katten gemerkt.
Liefs voor jou en een aai voor je drietal,
Mevrouw Kever.
Ik kan er heel kort over zijn:
Tjilla doet ‘mauwmauwmauwmauw” en antwoord altijd en veel.
Tjessi doet ‘mieeeeeuuuuuuuuw’ en krijgt zo haar zin (op het aanrecht helpen voor op de keukenkastjes).
Tjaiia doet ‘mwehmweh” als er eten komt 😉
Inderdaad de mooiste geluiden die er zijn, heerlijk het ‘gebabbel’,
Lieve mevrouw Tj-tjes,
Dank je wel voor je reactie!
Wat leuk dat de dametjes alle drie een eigen variant op miauw hebben! Een mmm-klank is volgens mij ook bij mensenbsby’s een van de eerste klanken die ze kunnen zeggen (ma-ma).
Ik heb trouwens maar één keer een kat echt letterlijk miauw horen zeggen. Dat was in de wachtkamer bij de dierenarts. Een damespoes die de hele tijd Mi-auw, Mi-auw, Mi-auw bleef zeggen. Het is al jaren geleden, maar ik ben het nooit vergeten!
Heerlijk hè, dat geklets?!
Liefs voor jou en je dametjes!
Mevrouw Kever.
Hoi hoi mevrouw kever.
Van mijn 1e 2 katten weet ik nog dat ze vrij weinig miauwden. Ik hoorde alleen als ze met elkaar vochten hun gekrijs. Ze vonden elkaar niet zo leuk. Nadat poekie overleden was sprak grietje afentoe. Tot ze dement werd. Godzijdank alleen overdag gemiauw. Wat op zich al erg zielig was.
Catootje en katrien mauwde ook.
Ik herrinner me wel dat catoo het haatte als ik bellen moest. Mijn god. Toen zette ze haar bekkie open. Ik had het nummer gedraaid en catoo begon. Ik zat te wachten. Was de zoveelste in rij. En net toen hun opnamen zat ik en nu hou je je kop dicht. Maar dan ook echt hard. Hoor ik aan de andere kant maar ik zei nog helemaal niets!! Mijn hemel… ik bood mijn excuses aan en we zaten beiden te lachen. Want catoo ging natuurlijk gewoon door.
Geval doorie……
Wat kan ik daarover zeggen. Als meneer zijn zin niet krijgt berg je dan maar. Hij gaat huilen. Heel hard en heel lang. Soms ben ik, om eerlijk te zijn, best bang voor hem. Hij kan dan heel woest kijken. Doorie mauwt niet. Hij dramt. En dan zijn huil. Als hij naar buiten wil huilt hij kort. Staat tegen de deur aan. Als het koud is en hij niet mag dan kan hij verschrikkelijk boos worden.
En dan komt hij een half uur later bij je. Kijkt je zo verleidelijk aan met zijn slaapkameroogjes en komt hij naast je liggen op de bank. Hij is echt een kat met karakter. Ik zou geen ander willen.
Lieve mevrouw Doorie,
Dat lijkt me heel moeilijk, als je katten echt met elkaar vechten. Hier gebeurde dat alleen buiten, met andere katten. Maar dan nog herkende ik altijd meteen wie het was!
Dat demente miauwen is heel sneu. Het klinkt zo verdrietig en verward…
Haha, wat leuk dat Catoo er niet tegen kon als je belde! Dat had Pop hier, die ging altijd rondrennen en mauwen als ik belde.
Ik heb een aantal keren gezegd “o, de kat komt net binnen” als ik aan de telefoon was en Kever komt tetterend binnen. Vaak krijg ik dan te horen dat ze dachten dat het een baby was…
Dat huilen wat Door doet deed Kever ook in het begin! Dat is een flink geluid… echt van dat siamezen-gehuil. Siamezen hebben al een flinke stem, en als ze het dan ergens niet mee eens zijn, berg je maar!
Haha, Door is echt een portret, heerlijk toch!
Liefs en een aai voor Door,
Mevrouw Kever.
PS: Eigenwijze katten die hun zin door drijven zijn soms lastig, maar ook heel geestig. Je moet echt met ze onderhandelen, dat vind ik altijd geweldig! Ook al hoeft dat niet persé midden in de nacht…😉
Lieve mevrouw Kever, wat een heerlijk verhaal over de diverse stemgeluiden, ”geïllustreerd” en wel met de voorbeelden van wie welk geluid voortbracht en waarom.
Muppet en Snoet brabbelde onderling met kleine zachte geluidjes. Muppet zelf riep altijd prr prrr prrr. Soms gewoon voor zich uit te prrr-en en soms rechtstreeks naar Snoet of naar ons. Echt miauwen heb ik haar niet veel horen doen.
Snoet slaakte soms een kreet als hij snel aan kwam rennen bij het eten: ”vergeet mij niet” of zoiets.
Minoes produceerde niet veel geluid. Behalve dan als ze haar snormachientje aan had gezet.
En dan het huidige stel, Bibi en Filos. Zij doen een soort van gillen. Ik weet niet goed hoe ik het anders moet noemen. Heel hoog, soms volumeknop op 100. Vooral in het begin wist ik het niet goed te duiden. Het klonk alsof ze in nood waren. Maar vooral Filos gilt als hij het spannend vindt (en hij vindt op dit moment nog heeel veeel spannend in huis) of als hij opgewonden raakt om iets, leuks of niet leuks. En bij het eten….. gillen als 2 uitgehongerde diertjes, luidkeels totdat het bakje op de grond staat en ze erop aanvallen.
Filos maakt ook zachte geluidjes als hij op bed springt, soort hallo hier ben ik, zijn jullie er ook? Er valt nog wel een en ander te ontdekken denk ik met dit stel.
veel liefs, maria
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
Ik vind foto’s met zo’n open bekkie altijd heel geestig. Vooral bij Kever moet ik er altijd om lachen als in dat grote ronde zwarte hoofd ineens dat bekkie met tandjes opengaat 😸
Dus Muppet en Snoet maakten ook geluidjes tegen elkaar? Wat ontzettend lief! En die kreet bij het aan komen rennen naar het eten herken ik: “ik kom eraan!, je hebt toch ook wat voor mij?!”.
Spingeluid is ook prachtig, en sommige katten doen dat heel zacht en anderen op een flink volume.
Die geluiden van Bibi en Filos herken ik van een jong katertje dat een paar deuren verderop woonde. En weet je wat zo leuk was? Naarmate hij iets ouder werd probeerde hij nog wel zo hoog te gillen, maar lukte dat niet meer! Alsof hij de baard in de keel had gekregen, zeg maar. Ben benieuwd hoe dat bij Bibi en Filos gaat! Ik vond zo’n hoog stemmetje trouwens heeeeel aandoenlijk. En dat had het katertje van een paar deuren verderop als snel door, haha!
Hier maakte iedereen, behalve Beer, een soort “ik kom nu op het bed”-geluid. En Minnie doet het ook. Grappig is dat.
Geniet maar van het ontdekken van alle geluidjes van Bibi en Filos!
Liefs en een aai voor het tweetal,
Mevrouw Kever.
Roos kan echt krijsen, meestal als ze naar de bak moet. Ook mauwt ze wel gewoon hoor en soms heel zachtjes meh meh.
ps: Ik had gisteren pas gereageerd op de post van zondag, ik heb heel erg moeten lachen om de hampster zonder pee 😆
Lieve Sandra,
Dank je wel voor je reactie!
Kever heeft net bij zijn blog van zondag gereageerd op jullie berichtje, hij had het nog niet gezien.
Grappig dat Roos gaat krijsen als ze naar de bak moet, dat hoor ik vaker. Of dat ze gaan roepen als ze van de bak AF komen. Dat doet Kever. Toen hij hier net woonde ging hij ook roepen als hij naar de bak onderweg was.
Blijkbaar is het hele bakgebeuren toch wel een reden om er iets over te melden, haha!
Leuk dat Roos op allerlei verschillende manieren van zich laat horen!
Liefs voor jullie allebei,
Mevrouw Kever.
Hallo mevrouw Kever.
Hier was Sparkle degene die het meest babbelde.Vanaf het moment dat ze met Muzette hier arriveerde,en het deurtje open ging.
Muzette liep voorop,maar Sparkle had al snel in de gaten dat ze hier niet meer met veel katten samen zou zijn en dat beviel haar wel.Ze was direct mijn chatterbox en had overal wel iets over te zeggen.Ze was levendig en sprankelend,vandaar dat ze de naam Sparkle kreeg.Allerlei geluiden maar vooral indringend mwa mwa snel achter elkaar als ze dacht dat zij te kort gedaan werd mbt eten.Bij het eten,als ze het erg lekker vond,maakte ze weer een soort mjom mjom geluid.Zo grappig om te horen.In haar laatste maanden toen ze aan de insuline zat,kwam zij mij waarschuwen als haar glucose te laag zou worden.Daabij keek zij mij dan indringend aan.Als ik dan haar glucose controleerde klopte dat ook en kreeg ze extra eten.En het allermooiste was haar diepe spin geluid.Ze had een flinke klankkast,en gebruikte die graag en veel.
Muzette was niet zo vocaal ingesteld als haar zus.Maakte een prrt geluidje als ze ergens opsprong,maar miauwen deed ze niet veel.Wel was ze heel goed in telepathisch converseren.En als ze iets wilde bleef zij mij strak aankijken.Dat hield zij net zo lang vol tot ik eindelijk deed wat ze wilde.Het laatste jaar was ze veel aan het miauwen,harder en vaker en dezelfde geluiden die Sparkle ook maakte.Ze kon erg vleien als ze vond dat ik thuis moest blijven en niet op stap moest gaan.We waren het niet eens daarover.
Als ik wel thuis was,vond ze het heerlijk om bovenop mij te liggen en te spinnen.Dat deed ze alleen bij mij.Ze was niet echt een spinkat bij een ander.
Fynn had een bescheiden hoge miauw.Hij gebruikte die als ik thuis kwam en dan moest hij eerst knuffels hebben.Een ongeduldig hoge Miauw kwam alleen tevoorschijn als ik iets extra lekkers had.Kipfilet of met stip op 1, rosbief.Dan had hij geen geduld en mocht ik blij zijn dat mijn vingers er nog heel vanaf kwamen.Hij griste zo een stuk rosbief uit mijn hand en Sparkle kon daar vol bewondering naar kijken.Zij kreeg haar deel in stukjes.
Fynn had een zachte mooie spin die bijna altijd aanstond.
Groetjes aan Kever met zijn mooie kop en tetter!
Mia.
Lieve Mia,
Vanmiddag antwoord ik, maar alvast bedankt voor je reactie!!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve Mia,
Dank je wel voor je reactie!
Het lijkt me geweldig om Sparkle te horen kletsen. Sommige katten hebben echt overal iets over te zeggen, dat vind ik altijd zo leuk.
Dat geluid van het tekort worden gedaan met eten herken ik van Mol, die dacht dat vaak. En dat mjom mjom… dat deed de kat van een vriendin van ons, ik vond dat altijd zo geestig!
En wat bijzonder dat Sparkle zelf aanvoelde dat haar glucose te laag was, en ook wist dat ze dan eten nodig had!
Grappig hoeveel katten een bepaald geluidje maken als ze ergens opspringen, net als Muzette. Hier deed/doet ook iedereen dat. En in de reacties komt het ook terug. Zullen ze dat in de natuur ook doen, vraag ik me dan af, of is het een soort “Ik kom eraan/ik ga nu springen” naar ons toe?
Dat strakke aankijken herken ik ook meteen! Je weet meteen dat ze je iets duidelijk willen maken, het is alleen nog even zaak uit te vinden wát precies. Misschien hoefde Muzette nooit zoveel te zeggen omdat Sparkle al het meeste zei😸 En ik kan me herinneren dat de broer van Pop, die twee deuren verderop woonde, dezelfde geluiden maakte als Pop. Blijkbaar bestaat er een soort “familiegeluid”.
Ja, en zelfs met spinnen heeft iedereen een eigen geluid – en is de ene, net als Fynn, bijna altijd aan het spinnen en de ander veel minder.
Wat een gemis toch, je perfecte drietal…
Liefs, en heeeeeel veel kopjes van Kever!!
Mevrouw Kever.