Katten zijn territoriumdieren. Dat houdt in dat ze een bepaald gebied als eigendom beschouwen en zullen verdedigen. Om te laten zien en ruiken dat het hun territorium is markeren katten alles wat zich daar in bevindt. Van deuren tot bomen tot mensen, alles is van de kat die daar woont. Meestal gebeurt dat markeren via kopjes geven, ergens langs wrijven of krabben.
Andere methodes om je geur achter te laten zijn plassen, poepen en sproeien.
Dit is heel normaal kattengedrag, en het heeft geen zin om dit te verbieden. Integendeel: als je het verbiedt wordt een kat bang, want hij snapt niet waarom hij dat niet zou mogen.
De ene kat markeert meer dan de andere. Maar ze doen het allemaal.
Pop
Toen Pop als eerste kat bij ons kwam wonen wisten wij nog niet zoveel van katten. We hadden een krabplankje voor hem gekocht, maar hadden eigenlijk niet echt een idee wat we daar mee aanmoesten. Waar hing je zoiets op?
Voor Pop was dat geen probleem: hij begon vol enthousiasme aan onze (toen) net nieuwe bank te krabben.
Ik kocht snel een simpele krabpaal, zo’n stok op een plateautje zeg maar. Omdat dat ding spuuglelijk was zette ik het in de slaapkamer, zoveel mogelijk uit het zicht.
Pop heeft er nooit aan gekrabd. Logisch, want waarom zou hij krabben aan iets wat ergens verdekt stond opgesteld? Dan was de bank, die midden in de kamer staat, veel beter. Zo rook en zag iedereen die binnen kwam meteen dat dit zijn huis was (als diegene tenminste een kat was).
Toen ik wat meer had gelezen over katten hebben we een goede krabplank aan de toegangsdeur van het huis opgehangen. Die hebben we een aantal keren moeten vervangen, omdat Pop hem helemaal aan flarden had gekrabt. En we kochten kartonnen spullen om aan te krabben, die Pop ook graag gebruikte.
Maar voor “noodgevallen” bleef de bank favoriet. Op alle vier de hoeken heeft Pop de stof kapot gekrabd, de voering daaronder en het schuimrubber dat er onder zat. Hij was al aan het hout toe.
Als Pop zijn zin niet kreeg ging hij aan de muziekboxen krabben. Die waren toen nog de grote trots van Jeroen. Succes verzekerd dus. Soms ging hij klaarstaan met zijn pootjes al tegen de box aan, keek dan om en miauwde. Om duidelijk te maken dat hij, als hij NU zijn zin niet zou krijgen, echt aan de boxen moest gaan krabben 😸
De vloerbedekking was bij Pop ook geliefd om aan te krabben, op vaststaande plekken. Ook weer bij bank, en bij de toegangsdeur.
Als er katers in de tuin kwamen waardoor hij zich bedreigd voelde ging Pop ook nog eens sproeien. Gelukkig was hij jong gecastreerd en stonk het niet echt, maar toch.
Ook hier was de bank favoriet. Daar hingen inmiddels grote lappen fleece overheen – de bank was zo aan flarden dat het geen gezicht meer was.
Die lappen konden in de was, en dat gebeurde ook regelmatig. Omdat het zulke grote lappen stof zijn was dat altijd wel een flinke klus. De keer dat ik de net gewassen en gedroogde stukken fleece even over de bureaustoel had gehangen, Pop binnenkwam, er aan rook en voordat ik het wist er opnieuw tegenaan had gesproeid was dus wel een momentje waarop ik even moest slikken…
We hadden toentertijd een computer met twee kleine boxjes ernaast op het bureau staan. Tegen die boxjes heeft Pop ook een keer gepiest/ gesproeid. Uiteraard kon je die dingen niet echt schoonmaken, al hebben we dat wel geprobeerd.
Elke keer als de computer een tijdje aan had gestaan en die boxjes warm werden kwam Pop even controleren en aan die boxjes snuffelen. Dan keek hij tevreden, want de warmte verspreidde zijn eigen heerlijke kattenpies-geur, haha!
Spulletjes voor in de tuin, die eigenlijk voor iedereen bedoeld waren, pieste Pop helemaal onder.
We hadden ooit een kattententje gekocht, waar Pop een tijd lang graag in lag. Maar daarna keek hij er maanden niet meer naar om. Totdat Mol er een keer in ging liggen. Dat was uiteraard niet de bedoeling! Zodra ze er weer uit was heeft hij dat tentje van onder tot boven vol gepiest. Met als gevolg dat Mol er niet meer in wilde. En Pop zelf ook niet. Hij is er één keer nog ingeweest, trok een vies gezicht vanwege de lucht.
En dat was het tentje. De kleine stinkerd.
Mol
Mol en Beer waren heel beschaafd met krabben. Sproeien deden ze sowieso niet binnen.
Mol was koningin kopjesgeven. Alles kreeg kopjes, zelfs de stekelige braam- en rozenstruiken in de tuin. Doodseng vond ik dat, ik was altijd bang dat ze haar ogen zou beschadigen. Dat is gelukkig nooit gebeurd.
Ze had ook haar eigen liggende boomstam in de tuin, waar ze op ging staan en aan krabbelde.
Beer
Beer krabte niet zoveel in huis, maar wel in de tuin. Alleen toen we na een aantal jaar een nieuw kleed kochten voor in de woonkamer vond hij dat blijkbaar heel geschikt om toch maar wel aan te krabben. Liggend lekker de draden eruit trekken 😉
En hij krabte wel eens aan de muur, en peuterde daar wat stuc los.
Bol
Bol was heel voorzichtig, en durfde pas na een hele tijd aan dingen te krabben.
Hij had allerlei kartonnen krabspulletjes, daar was hij dol op. Maar daar krabte hij nooit aan. Hij zat er op, of sliep er op. Toen ik hem ooit voordeed dat je aan zijn kurk (zoals wij het kartonnen ding waar hij op sliep noemden) ook kon krabben was hij zwaar verontwaardigd en ging er snel bovenop zitten, om te voorkomen dat ik dat nog een keer deed, haha!
Verder had Bol aan alle deuren krabplankjes, en gebruikte die ook.
Maar buiten was hij kwistiger aan het markeren.
Bol ging elke nacht een paar keer naar de tuin van de hond naast ons. Hij ging op het terras voor het raam staan, zodat de hond (die dan binnen was) hem goed kon zien. En dan ging hij zitten plassen! Tja, voordat de hond er was zat Bol vaak in die tuin, en hij vond dat het dus eigenlijk ZIJN tuin was. Als wij de hond hysterisch hoorden blaffen wisten we al hoe laat het was.
Tijdens de renovatie heeft Bol overal zijn (zoals hij dat zelf noemde) zwaarste markering neergelegd op de plekken waar de bouwvakkers door en in onze tuin liepen. Het geestigste vond ik nog wel dat hij heel gericht op alle plankjes waar de steigerpoten op stonden had gepoept… dat moet echt een precisieklus zijn geweest!
Kever
En Kever? Die krabt gewoon net waar hij zit of staat of ligt. Wat we ook aan kartonnen, krabpalen, krabplankjes en dergelijke neerleggen of -zetten of ophangen, hij vindt altijd 
wel weer andere plekken. Desnoods precies naast zijn krabkarton. Volgens mij denkt Kever dat er speciaal voor hem een gigantisch krabkleed door het hele huis ligt.
Hij is ook dol op het krabben aan de bank. Op dezelfde plekken als Pop. En jawel hoor, hij ontdekte al heel snel de boxen! Ik kreeg echt de slappe lach toen ik Kever precies in dezelfde houding als Pop zag staan: “Als ik NU geen eten/knuffels/aandacht krijg….” Jeroen vindt het nog steeds niet geweldig, maar zegt inmiddels een beetje halfslachtig “Niet doen”. En Kever trekt zicn daar, net als Pop, niks van aan.
Ach ja, je woont met katten of niet.
Wij hebben het al lang opgegeven om het huis haarvrij, krabvrij, kartonnen-dozen-vrij, lelijke krabdingen-vrij te houden. Als je bij ons binnenkomt zie je meteen wie er woont: Kever!!! (en zijn mensen).
Ik ben heel benieuwd hoe dat bij jullie is. Krabben jullie katten keurig aan hun krabspullen? Hebben ze favoriete krabspullen? Wordt er wel eens in huis gesproeid?
Mevrouw Kever
Hoi hoi mevrouw kever.
Gelukkig hier nog nooit 1 kat gehad die sproeide. Oke… nu lieg ik een beetje. Poppy poepte en plaste overal. Ik hou het er op dat dit kwam omdat hij ziek was. Maar voor en na poppy echt niets. Dat zou echt mijn grootste angst zijn. Ik weet nog van vroeger bij mijn moeder. Haar katten zeken altijd op mijn bed. Gewoon te smerig.
Met krabbelen aan spullen was griet de “beste”. We hadden een keer een dure leren bankstel gekocht en zagen op een dag dat een zijkant helemaal kapot gekrabbelt was door haar.
Doorie is onze eerste kater. En godzijdank totaal niet vernielzuchtig en sproeiend. We maken, om dat te voorkomen, IEDERE dag zijn bak schoon van zijn drolletjes en plasjes. Vullen aan als dat nodig is. Kregen de tip om kleigrint te gebruiken. Wel wat duurder maar het werkt goed 😃
Liefs
Mevrouw doorie
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie!
Gelukkig maar dat niemand tot nu toe sproeide, want daar valt niet veel plezier aan te beleven… Op een gegeven moment kwam er regelmatig een ONgecastreerde buurtkater bij ons binnen sproeien. Nou, dat was niet mis! Wat je ook probeert, die geur krijg je niet weg.
Het lijkt me trouwens sterk dat Door ooit gaat sproeien, dan had hij dat al lang een keer gedaan. En bij Pop viel het erg mee, er gingen jaren voorbij dat hij het niet deed. En als een kater gecastreerd stinkt het niet. Of tenminste niet erger dan als ze gewoon plassen. Maar desondanks liever niet natuurlijk!
Arme kleine Poppy toch…💔
Ik vind het altijd zo bijzonder hoe totaal verschillend katten kunnen zijn, wat krabben betreft. De een krabt “de krullen van de trap” en de ander krabbelt heel voorzichtig en keurig aan een krabpaal.
Kever is bij ons tot nu toe “de ergste”. Die gaat op zijn drie krabkartonnen liggen, en krabt er dan NAAST, haha!
Liefs,
Mevrouw Kever-krabkampioen.
Goeiemorgen Cisca, alle poezen waar ik mee heb samengewoond krabden. Aan stoelen of een vloerkleed of iets anders dat voorhanden was. Bas was de enige die sproeide. Heel bijzonder; ik woonde toen samen. Geen succes. In die periode sproeide Bas over de platen collectie
Toen de verkering uit was en ik verhuisd, was het sproeien ook over.
Annet trok zeer regelmatig “Sprookjes van Grimm” uit de boekenkast om aan de rug te krabben. Boek ergens anders neerzetten had geen enkele zin; ze wist het altijd te vinden. En Jan (Annet en Jan hebben elkaar niet gekend) heeft “In Patagonie” van Chatwin finaal kapot gekrabd. Nog nooit zoiets gezien. Ik kwam thuis en midden in de kamer lag een bol papier van meer dan een halve meter doorsnee.
Ja poezen. Zonder poezen om me heen vind ik er niets aan.
Oh ja, Sam krabt aan de bank en aan het tafeltje waar de tv op staat. Soms gooit ze dan de tv op de grond. Ik vind alles goed.
Prettige woensdag, aaitjes voor Sam
Kim en Sam
Hoi Kim,
Dank je wel voor je reactie!
Ik heb vaker gehoord van katten die sproeiden in het ene huis, maar niet in het andere. Maar het klinkt meer alsof Bas het niet met je partnerkeuze eens was…
En wat geestig van Annet en Jan om echt een specifiek boek kapot te krabben. Waarbij vooral Jan toch een hoop werk moet hebben verricht!
Dat doet me er aan denken dat wij een dienblad met mooi servies op tafel hebben staan. Daar lag een tijdje een kleine beschilderde koffieboon bij. Mol vond dat die niet op het dienblad hoorde te liggen, maar op tafel. Als ik hem weer op het dienblad teruglegde, haalde zij hem eraf en legde hem ernaast. En zo ging dat meerdere keren per dag. Dat heeft ze nooit met iets anders gedaan, alleen met die koffieboon.
Katten zijn geweldig!
En bij ons mag ook alles. Tenzij het gevaarlijk is. Maar verder mag alles. En ook als het niet zou mogen, zouden ze het toch hebben gedaan, haha!
Liefs en een aai voor Sam!
Mevrouw Kever/Cisca.
PS. Dat laatste moest natuurlijk zijn: prettige woensdag, aaitjes voor KEVER.
Kim en Sam
Dat had ik al begrepen, typfoutjes en dergelijke horen erbij!
Liefs voor jullie allebei!
Hallo mevrouw Kever.
Hier hebben mijn 2 dames in het begin wel hun nagels,aan het behang gepoticuurd.Maar aan krabpalen plankjes en kartonnen dingen gaven ze toch wel de voorkeur.
Fynn heeft 1 zijkant van een stoel gebruikt.Die vond hij geweldig….De buiten krabpaal stond op nummer 2.
Muzette kon wel overweg met een krabplankje maar verder niet.Tot ze zelf had uitgevonden dat de muur ,buiten op het balkon de meest ideale plek was om haar nagels netjes te maken.Ze bekeek daarna de plank niet eens meer.
Sparkle sproeide toen ze krols werd ’s nachts….in mijn gezicht en her en der in huis was ze die nacht al geweest.Maar na direct een retourtje dierenarts voor haar castratie/sterilisatie ,heeft ze nooit meer gesproeid .Fynn sproeide een keer in de lift, tijdens zijn dagelijkse hal en lift controle ronde.Maar dat kwam door zijn op hol geslagen schildklier en nadat hij ingesteld was op zijn pillen heeft hij het nooit meer gedaan en zo wie zo in huis nooit.
Muzette heeft 1 x vlak voor. Mijn neus zitten poepen in de huiskamer als haar meest ultieme poging om mij ervan de overtuigen dat Fynn wat haar betreft niet welkom was.
Toen heb ik een stevig gesprek met haar gevoerd.En met haar intelligentie had ze de boodschap goed begrepen.Fynn bleef en later werden ze toch wel vriendjes.
Wel ben ik erg schoon op de kattenbak.En er waren er meer in huis,maar ze gebruikten alle 3 alleen de bak die in de badkamer staat.Altijd goed schoon scheppen en er voor zorgen dat er geen kalk ontstaat onder in de bak,want de geuren gaan daar inzitten.Muzette ging in de opvang alleen op kleikorreltjes die niet klontvormend zijn, en van andere soorten grit naast de bak,dus heb ik altijd klei korreltjes gebruikt.
Sparkle maakte wel een enorme zooi van de (overigens grote)bak,door naar Australië te willen graven.Maar daar is een veger en blik voor uitgevonden.
Maar omdat ze allemaal alleen die bak gebruikten,heb ik de uiteindelijk de andere bakken weggehaald en ze bleven keurig alle 3 die ene bak gebruiken.
Dus al met al hier alleen nieuw behang nodig….
Groeten van Mia en Muzette
Lieve Mia,
Dank je wel voor je reactie’
En goed dat je schrijft dat sproeien of plassen of poepen buiten de bak ook een teken van ziekte kan zijn! Dat is heel belangrijk, want soms denken mensen dat hun kat overal zit te plassen uit onvrede, en dan blijkt er iets medisch te zijn. Als meest vóórkomend natuurlijk wel blaasontsteking.
En ik heb pas een paar jaar geleden gehoord dat krolse katten ook sproeien! Die Sparkle, en dan nog wel in je gezicht…
Ik vraag me dan ook vaak af hoe mensen kunnen samenwonen met een niet gecastreerde heer of dame. Want die sproeien nou eenmaal. Het lijkt mij geen doen!
En dat had ik niet zo verwacht van Muzette…gelukkig maar dat het toch nog goed is gekomen tussen haar en Fynn!
Grappig dat Muzette haar nagels het liefst aan de muur pedicuurt. Bolle deed dat het liefst op de tuintegels. Hij had dan ook altijd vrij korte nagels, haha!
De kattenbak schoon houden, en de goede vulling kiezen is inderdaad heel belangrijk. En elke kat heeft weer een voorkeur voor een andere vulling.
Ons werd voor Kever aangeraden om twee bakken neer te zetten, en dat hebben we ook gedaan. En hij gebruikte ze ook allebei. Maar na een tijdje gebruikte hij er nog maar eentje. En nadat hij de tweede maandenlang niet had gebruikt hebben we die weggehaald.
En dat graven, ja dat herken ik helemaal. Maar dan moet ik wel zeggen dat Bolle niks ingroef, en dat was ook niet persé geweldig 😉
En het behang is een mooie herinnering toch?! Gewoon laten hangen, zou ik zeggen!
Liefs, ook voor Muzette,
Mevrouw Kever.
Hoi Mevrouw Kever,
Milo woont net 1,5 week bij mij en slaapt nog heel veel.
Hij heeft wel enkele keren geprobeerd om aan de bank te krabben, maar moet zeggen met een harde nee zeggen deed hij het niet meer.
Vandaag wilde hij aan de muur krabben, maar ook dan is een harde nee voldoende.
Voor nu dan, want hij is een beetje lamlendig en moe om ook maar enigszins kattenkwaad uit te halen.
Zijn krabton daar krabt hij wel aan, en dat mag van mij!
Straks met Milo naar de DA, om hem na te laten kijken!
Hij slaapt zoveel, en speelt amper, maar eet en drinkt wel redelijk.
Groetjes van Annelieke(deeltijdbaasje van Tommy, en baasje van Milo)
Lieve Annelieke,
Dank je wel voor je reactie!
Iedereen die hier net woonde sliep erg veel. Het is ook nogal een verandering, zomaar ineens een nieuw huis en nieuwe mensen.
Maar als je je zorgen maakt om Milo is het geen slecht idee om even met hem naar de dierenarts te gaan. Laat je nog even weten hoe het was?
Een krabton lijkt mij geweldig, maar ik denk niet dat er eentje bestaat die groot genoeg is voor Kever 😸
Als Milo ergens krabt kun je altijd op die plek een kartonnen krabding neerzetten. Want dan is dat blijkbaar een plek die hij prettig vindt. Hier werden dingen soms een tijd niet gebruikt en nadat ik ze op een andere plek neerzette waren ze ineens favoriet! Dat luistert heel nauw bij katten.
Tja, je bent eigenwijs of niet…!
Liefs, ook voor Tommy en Milo,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
ha ha wat een fantastisch verhaal weer en wat een bijzondere creaties zijn het toch, katten.
Ja markeren, krabben….
Daar is veel over te zeggen. Maar wat ik opmerkelijk vind is dat er echt wel veel verschil zit tussen de ene of de andere kat. Jamie was heel bescheiden, ze markeerde bescheiden via kopjes geven en krabben was niet echt een hobby. Toen Floris kwam merkte ik zijn fanatisme in kopjes geven. Heel nadrukkelijk en opzichtig, ook toen hij nog alleen woonde (met mij). Bart was ook niet overdreven van het markeren. Maar toen kwam Loes en in no time ging de bank aan flarden, een nieuwe stoel, behang van de muren… Ik wist niet wat me overkwam. Heb ik van lieverlee overal krabpalen, tonnen, dozen, etc in huis opgehangen en dat vond ze fantastisch. Om de hoek van de bank staat nog steeds haar favoriete krabplank. Toen ik die ooit stiekem naar het balkon had verplaatst ging mevrouw demonstratief op de plank liggen en was niet meer genegen om naar binnen te komen. Dus toen plank met Loes én al weer binnen gezet.
Zusje is ook zo’n krabber en zij is de slimste van het hele stel. Zij weet altijd meteen waar het voor gebruikt moet worden en geeft de andere twee dan meteen les in hoe het moet.
Door het ouder worden is bij Floris alle decorum zeg maar verdwenen. Hij pinkelt dus met enige regelmaat in huis wat natuurlijk zijn geur nalaat en ik maar poetsen ha ha. De dames trekken zich daar overigens niet zo heel veel van aan, ook al heeft Floris de neiging om rond te lopen of het huis en de hele wereld van hem is. Nou ja het is een feit, hij heeft het genoeg gemarkeerd. Dus ook hier maakt het wasmachine overuren en wordt er regelmatig iets vervangen om erger te voorkomen. Ooit knalde de tv boven kapot, pas zat er een vreselijke, onnatuurlijke ruis in de tuner, stofzuiger die een vreselijke lucht verspreidde bij het warm worden, nou ja noem maar op. Ooh en zeg maar tegen Jeroen, de grote, staande boxen hier hebben geen bekleding meer. Ach je leert overal mee leven, ook al is het inderdaad soms heel erg slikken….
De liefde voor je katten kent gelukkig bovenal het meest liefdesgeuren….
Liefs van mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Ja, het is mij ook al zo vaak opgevallen dat de ene kat heel bescheiden krabt en kopjes geeft en de andere trekt alles aan flarden.
En wat bijzonder dat dat nou net Loes is, van wie je (ik?) dat niet zo snel zou verwachten! Voor een kat is een bank of een stoel natuurlijk ook iets totaal anders dan voor een mens. En voor een kat is het heel normaal om overal aan te krabben. Alhoewel zowel Pop als Kever heel goed begrijpen dat de boxen voor Jeroen belangrijk zijn. Ik moest trouwens hardop lachen over de staat van jouw boxen, dan boffen wij hier nog! Of liever gezegd: Jeroen boft. Ik heb een hekel aan die dingen, en zou veel liever kleinere boxen hebben. Dus mijn stille hoop was altijd wel dat ze kapot zouden gaan. Helaas…😉
Dat wat Floris heeft met kopjes geven, dat had Mol ook. Aan alles gaf ze kopjes, ook heel veel aan ons trouwens. Maar alles in huis werd helemaal ingewreven, en nog zit er tegen het kozijn van de slaapkamerdeur een zwarte veeg, waar Mol altijd kopjes gaf. Die laat ik zitten, als herinnering.
En het gepinkel, ja dat is me wat. Die warme pieslucht herinner ik me maar al te goed. Dat schijnen ze trouwens expres te doen, las ik. Omdat ze weten dat het zo beter te ruiken en beter verspreid wordt…
Pop heeft ooit bij de mensen waar Mol vandaan kwam op een stekkerdoos gepiest/ gesproeid. Die begon meteen te roken. Gelukkig maar dat ze er bij waren dus. We zijn al lang blij dat hij dat hier thuis nooit heeft gedaan, alhoewel we voor de zekerheid altijd alle stekkers uit het stopcontact trokken als we iets langer dan een uurtje weg waren.
Ach ja, katten zijn geweldig!
Liefs, ook voor je drietal,
Mevrouw Kever.