Katten zijn dol op aaien en knuffelen. Tenminste, de meesten dan.
Uit eigen ervaring weet ik dat er katten zijn die er niks van moeten hebben, of in ieder geval het liefst zo min mogelijk. Niet uit angst, maar gewoon omdat ze het niet nodig vinden.
Pop
De eerste kat die bij ons kwam wonen was kater Pop. Van kleinsaf aan was hij een ontzettende knuffel. Je mocht hem overal aaien en hij vond alles heerlijk. Vooral “buikie aaien” was favoriet. Er waren maar twee dingen die hij absoluut niet wilde, namelijk optillen en op schoot zitten.
Pop werd de hele dag door gekust en geknuffeld en geaaid, en vroeg daar ook om.
Hij sliep elke nacht bij ons in bed, helemaal tegen ons aangeklemd.
We noemden hem vaak ons klem-aapje.
Mol
Mol was ook een knuffelkont. Ze was de enige kat die bij ons heeft gewoond die het leuk vond om opgetild en rond gedragen te worden. Soms tilde een van ons haar op en lieten we haar zo bijvoorbeeld in de bovenste keukenkastjes kijken, dat vond ze geweldig.
Mol zat graag op schoot, en viel dan zelfs in slaap. Het toppunt van genieten vond ze het om in dekentje te worden gewikkeld. Hoe strakker ingepakt, hoe beter. Ze kon soms echt als een klein pakketje op schoot liggen.
Mol sliep graag bij ons in bed, het liefst onder het dekbed.
Bol
Bol wilde heel graag geaaid worden, maar beet of krabde in het begin. Uit angst. En tóch wilde hij het, en kwam elke keer opnieuw kopjes geven.
Toen hij ons eenmaal vertrouwde vond hij knuffelen geweldig. Als je hem maar niet het idee gaf dat hij vast gehouden werd, door bijvoorbeeld allebei je armen om hem heen te slaan.
Bol gaf kusjes, door met zijn halfopen mond langs mijn neus te wrijven. Ik gaf hem eerst drie klapzoenen op zijn hoofd (SMAK SMAK SMAK) en dan wreef hij drie keer met dat open bekkie langs mijn neus. Het was echt een kattenvariant van een kus! Hij waste elke ochtend Jeroens handen, en probeerde wel eens aan mijn haar te beginnen. Maar dat was toch teveel werk.
Vooral in de tuin, als de zon scheen, was hij een groot liefhebber van buikie aaien. We hoefden maar naar buiten te komen en hij liet zich vallen en rolde om, haha!
Hij sliep geregeld bij ons in bed, maar niet helemaal tegen ons aan.
Kever
Kever wilde ook vanaf het begin geaaid worden, maar haalde ineens uit. Of hij beet. Dat was vooral een kwestie van overprikkeld zijn.
Af en toe heeft hij dat nog wel eens, maar meestal kun je dat heel goed aan zien komen. Buik aaien mag, alleen niet altijd. Dat houdt het spannend…!
Eigenlijk zou Keef het liefs de hele dag door geknuffeld worden, non stop. Niet alleen de hele dag trouwens… in de nacht wordt er meerdere keren spiraal gespeeld voor knuffels.
Blijft dus over: Beer.
En inderdaad, dat was de kat die het niet zo nodig vond om geaaid of geknuffeld te worden. Een aai over zijn hoofd was altijd prima, maar meer hoefde niet. Als je dat toch probeerde liep hij kwakend van verontwaardiging weg.
Optillen, op schoot zitten, kammen? Geen haar op zijn hoofd die daar aan dacht!
In het begin lag hij, in zijn doos, peinzend te kijken naar de bank. Waar ik zat met Mol op schoot. En Pop naast me, die op zijn buik werd geaaid. Soms was ik bang dat Beer zich buitengesloten voelde. Als ik dan naar hem toeliep en hem aaide beet hij me zachtjes in mijn hand. Om duidelijk te maken dat het voor hem ECHT niet hoefde 😸
Vaak vroegen mensen ons wat er nou zo leuk was aan een kat die je niet kon knuffelen. Dat verbaasde me altijd, want ik vond Beer juist leuk OMDAT hij zo’n eigenheimer was. Er werd ook gezegd “Wacht maar, hij komt vanzelf wel op schoot”. Terwijl dat helemaal niet onze bedoeling was! Hij was al twaalf toen hij bij ons kwam wonen, en de kans dat hij ooit op schoot zou komen was nihil. Bovendien: hij was perfect zoals hij was. Een indrukwekkende en eigengereide kater, die heel wijs en zachtaardig was. Die zich overal mee bemoeide, vooral in de tuin. Die heel erg lief was voor Pop en Mol en voor ons. En die dus niet van aaien hield.
Na een paar jaar bij ons wilde Beer toch wel wat meer knuffels. Als we thuis kwamen stond hij met Pop en Mol bij de deur te wachten, en wilde dan geaaid worden. Soms kwam hij ineens kopjes geven of klom op het bureau en keek je dan aan. Dat betekende: Aandacht, alsjeblieft? We wisten niet wat we mee maakten!
Beer is nooit iemand geworden van ál te veel polonaise aan zijn lijf.
Maar hij wilde uiteindelijk als hij de kattentrap op ging, eerst van mij een kus bovenop zijn hoofd. Daar bleef hij op wachten. Ik krijg er nóg een brok van in mijn keel als ik daar aan denk.
Iedere kat is anders, en iedere kat is geweldig.
Hoe is dat bij jullie? Zijn jullie katten dol op knuffelen, of hoeft het niet zo? En mag je ze op hun buik aaien? Verwacht je van een kat dat hij of zij aaien leuk vindt?
Ik ben benieuwd!
Mevrouw Kever
Lieve mama van Kever,
Zo leuk dit onderwerp,
Kitty houdt onwijs veel van aaien, ze komt je ook halen als ze aandacht wilt, moet haar dan volgen, loopt ze naar een plekje waar ze zich op de grond laat vallen en uitgebreid gaat liggen en wacht tot je haar stevig gaat aaien en knuffelen,ze kan er geen genoeg van krijgen!
Vooral haar buikje kriebelen, vindt ze heerlijk.
Maar oppakken,ho maar, dat hoeft van haar niet ,ze komt wel af en toe lekker op bed liggen, vooral in de ochtend als ze brokjes wilt, dan ligt ze net zo lang tot ik opsta.
Coco daarentegen komt zelf naar me toe als ze geaaid wilt worden.
Vooral haar kopje kriebelen, vindt ze heerlijk.
Oppakken mag wel af en toe, maar mag niet te lang duren, ik geef haar dan kusjes en leg haar weer snel op de grond, voordat ze gaat tegenstribbelen.
Als ik ‘avonds op de bank zit ,komt ze gezellig naast mij liggen, dat weer wel.
Probeer haar dan te aaien, maar ze vindt dat niet altijd leuk, krijg dan een mep van haar en springt ze ,hup weg!
Ik laat haar dus maar met rust ,maar af en toe kan ik het toch niet laten haar een kusje op haar kopje of buikje te geven, heel snel, dat mag dan weer wel.
Ieder kat heeft zijn eigen karaktertje en dat moeten wij maar respecteren, vind ik 🙂
Lieve Jeanine, mama van Kitty en Coco,
Dank je wel voor je reactie!
Ik vind zelf het leuke aan katten dat ze zo’n eigen wil hebben, en ik respecteer dat dus ook.
Leuk dat Kitty je komt halen – ik ken dat. Hier doet/deed iedereen dat als ze willen dat je in de tuin komt zitten. Ik vind het altijd zo mooi hoe ze je precies kunnen laten weten wat ze willen!
Volgens mij vinden de meeste katten optillen niet prettig. Ik las ooit dat dat komt omdat het vluchtdieren zijn, dus ze willen altijd weg kunnen.
Coco en Kitty weten zo te horen allebei precies wat ze wel en wat ze niet willen. Mol en Beer gaven ook een tik als ze iets niet wilden, netjes zonder nagels.
En hier wordt ook regelmatig een snelle kus of aai gegeven! Dat deden we al bij Beer, die het stiekem toch ook wel leek te waarderen…!
Een aai voor Coco en Kitty, en liefs voor jezelf!
Mevrouw Kever/Cisca.
Hoi mevrouw kever.
Poek en griet vonden alles goed. Poekie claimde johan vanaf de 1e seconde dat ze ons zag. Ik zag haar in een hokje in het asiel en ze draaide zich om. Toen ik johan erbij riep draaide ze zich pas om. Griet was mijn kat. Ze sliep bij mij onder het dekbed. Poek lag iedere nacht op johan. Of ze lag tussen ons in. Haar kopje op haar eigen kleine kussen en haar lijfje onder het dekbed😂😂
Trien en tootepoot waren schuw. Al snel werd duidelijk dat catoo voor mij was. Ze lag iedere avond op schoot bij mij. Katrien lag voor ons. Aaien mocht bij alle 4.
Gevalletje door. Hij haat opgetild worden. Hij haat geaaid worden OF hij moet naast me komen liggen op de bank en zelfs dan kan het fout gaan. Hij bijt. Hij valt aan uit het niets. Hij is echt een rare kat. Ik heb altijd een kledingstuk bij me liggen om hem van me af te slaan. Hij komt ook steeds terug om me aan te vallen. Als hij ziet dat ik me wil douchen rent hij naar de douche en gaat op het doucheputje liggen. Daar sta je dan in je blote niks. Als ik zeg dat hij weg moet gaat hij huilen. Kei en keihard. Alsof ik het meest erge tegen hem zeg. Bleef het maar bij huilen want het zou zomaar kunnen zijn dat hij zo boos is dat hij grijpt. Johan lokt hem nu weg met de snoepjespot.
Siemeesjes zijn rare dieren. Maar dan komt hij naast me liggen, kijkt me aan met zijn slaapkameroogjes en ben ik weer compleet verliefd op hem. Hij vind kusjes op zijn neus krijgen het aller aller ALLER fijnst. Soms komt hij ook op me aflopen om kusjes te krijgen😂😂
En daar doen we het voor!!!
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie!
Wat geweldig dat Poekie als “mens” tussen jullie in lag! En dan dus ook Griet nog erbij, onder het dekbed, heerlijk.
En grappig dat katten echt zo naar één iemand kunnen trekken. Dat had Mol bij Jeroen. Pop iets meer naar mij, en Beer, Bol en Kever zijn eigenlijk “eerlijk verdeeld”.
Ik blijf het bijzonder vinden dat zusjes of broertjes totaal verschillend kunnen zijn, dat Catoo dus wel op schoot kwam, en Katrien niet. De broer,van (onze) Pop woonde twee deuren verder en was ook heel anders dan Pop.
Och, en die Door… wat een portret. Ik heb één kater gekend met een beetje hetzelfde gedrag. Ook een boerderijkitten. Daar hebben jullie toch wel heel wat mee te stellen, ook al is hij natuurlijk een heerlijk beest. Hij heeft inderdaad prachtige slaapkamerogen, heb ik vaak genoeg op foto’s gezien! En wat lief van die kusjes op zijn neus!
Een aai voor Door, en liefs voor jou!
Mevrouw Kever.
Douche jij echt in je blote niksie 😜? Misschien toch maar lieslaarzen proberen😁
Dag mevrouw Kever.
Hier was het Fynn die iedereen kopjes gaf,direct bezoek kwam verwelkomen.Als ik weg was geweest,stond hij altijd bij de deur en dan moest hij knuffelen.Maar hij stond wel op schoot,ging wel eens zitten maar nooit op schoot liggen.Echt op mijn arm heeft hij precies 2 x gedaan.Toen ik hem ging ophalen,en hij afscheid nam van de oude dame die hem in haar tuin de winter door geholpen had,en toen hij zich ziek voelde nadat zijn gebit je onder narcose gedaan was.Toen leunde hij echt met zijn kop tegen mij aan.
Verder kwam hij wel bij mij liggen tussen dekbed en sprei,dicht tegen mij aan of hij lag op een kussen boven mij hoofd te slapen.
Sparkle was voor mij een enorme knuffel kat.Lag als een baby in mijn arm en dan buik kroelen.Ook lag ze altijd op haar rug en liet graag haar levenswerk zien.Ze had een prachtige grote buik waar ze heel trots op was….daar moest ik ook kusjes op doen.
Ze lag altijd met haar kopje in mijn linkerhand of op mijn linkerarm te slapen naast mij.En natuurlijk moest zij,na Fynn ook knuffelen als ik thuis kwam.
Muzette was voor mij een enorme knuffel kat,maar voor anderen gereserveerd.Ook zij lag als een baby in mijn arm en dan buikje kriebelen.Of als we samen achterover in de luie stoel lag,dan lag ze op mijn borst,soms ook op haar rug en dan een dutje doen.Ze had ook graag een kus op haar zachte “kus keeltje”.
Ze deed dan haar kopje omhoog en moest er een kus op.Ze lag op haar eigen dekbedje of kleed op mijn voeteneind van het bed te slapen.
Ze heeft pas na 14 jaar bij de vervangende blikopener een keer op de arm gelegen,toen ik in 2020 een paar dagen weg was.En ze kende de blikopener al haar hele leven….Maar toen was ze voor het eerst alleen terwijl ik weg was.Daarvoor met Sparkle en Fynn erbij vond ze het kennelijk niet zo nodig!
Groetjes van Mia
Lieve Mia,
De techniek staat voor niets (of het ligt aan mij, en dat zal wel!)- mijn reactie aan jou staat onder Tommy.
Liefs,
Mevrouw Kever
Lieve mevrouw Kever
wat een heerlijk onderwerp en geweldig blog weer. Ja katten en knuffelen, daar valt veel over te zeggen want iedere kat is anders en heeft zijn eigen behoefte.
Jamy was een echte schootkat. Kwam uit zichzelf op schoot om daar te gaan liggen slapen. Dit deed ze ook bij bezoek en mijn vader was favoriet. Bart was voorzichtig, zeker zijn eerste jaar hier. Hij had al zoveel meegemaakt in de liefde. Baasjes die hem kwamen halen maar vervolgens ook weer terug brachten naar het asiel omdat Bart tijd nodig had om vertrouwen te winnen. Na een jaar zoiets was de ban echt gebroken en kwam Bart steeds meer knuffels vragen en op schoot. Hij zorgde op een bepaalde manier voor mij, was altijd in de buurt en sliep tegen me aan. Aaien vond hij heerlijk maar liefst niet op zijn buikje.
Floris is en zal altijd een geval apart blijven. De eerste jaren bang voor alles en ieder geluid. Maar niet voor aandacht en knuffels. De eerste avond lag hij al op zijn rug in mijn armen. Hij vindt aaien heerlijk maar gaat altijd bijten. Hij komt op schoot om te slapen, hij geeft kopstootjes en hij wast mijn haar. De eerste jaren sliep hij onder het dekbed tegen me aan. Buikaaien is niet toegestaan. Het lijkt of hij niet weet hoe hij met fijne gevoelens om moet gaan. Het zijn een soort van liefdesbeetjes en door de jaren heen is dat er helemaal bij gaan horen.
Loes houdt erg van aaien, kammen, knuffelen, maar liefst wel op haar eigen tijd ha ha. Ze ligt in haar denkpaal en ziet me binnenkomen. Vervolgens roept ze heel hard en doordringend om aandacht. Zo grappig. Ik kam haar dan, knuffel haar en op dat moment vindt ze knuffels op haar prachtige levenswerk ook fijn. Ze kan dan ook enorme kopstootjes geven, liefst tegen mijn hoofd. Loes slaapt in de koude maanden op mijn buik en ligt graag op schoot of op mijn benen. Maar ze is ook graag op zichzelf, dan laat ik haar in haar eigen (denk) wereldje.
En dan Zusje, ha ha. Die denkt volgens mij dat ze nog steeds een kitten is. Die springt of klimt gerust op mijn rug, schouders en dan lopen we zo door het huis. Zus is een enorme knuffelkont. Slaap ook bij 30 graden graag bovenop mij, of anders toch zeker tegen mij aan. Ligt graag in mijn hals, geeft kopjes en heeft ook al een paar keer op mijn hoofd gezeten. Aaien vindt ze fijn buik aaien vindt ze met momenten oké.
Ik heb nog nooit een kat gehad die graag opgepakt wordt. Zusje laat het soms even toe maar dan gaat ze meestal op mijn schouders zitten.
Eigenlijk geven ze alle drie zowel aan wat ze fijn vinden, maar ook hun grenzen. Het zijn en blijven gelukkig wel katten, heerlijk eigenzinnig en altijd zichzelf.
Ach wat kunnen wij mensen nog een hoop van ze leren…
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Jamy klinkt als een lieve schat, en royaal met het op schoot zitten!
Kan me voorstellen dat Bart eerst zeker wilde zijn dat hij niet weer weg moest. Wat verdrietig toch, daaraan kun je merken wat een impact zoiets op een kat heeft! Beer was het eerste jaar ervan overtuigd dat hij weer ergens anders naar toe moest, want hij had al een reeks restaurants en eigenaren van restaurants achter de rug. Pas toen hij zeker wist dat wij en hij zouden blijven waar we waren kwam hij los. Lief dat Bart zo zorgzaam was!
Floris is een bijzonder manneke, met enerzijds die angst, en anderzijds die zelfverzekerdheid op de vierkante meter, haha! Ik denk dat liefdesbeetjes geven echt iets voor katers is: Beer deed het, en Kever doet het ook. Ven benieuwd of er ook poezen zijn die dat doen?
Ik ben heel benieuwd naar het roepen van Loes, als ze gekamd wil worden. Misschien een keer een filmpje maken (hint!)? Loes heeft natuurlijk een prachtig leefeswerk om te kammen en te knuffelen, op foto’s ziet het er altijd zó acht uit!
En wat leuk dat Zusje echt letterlijk en figuurlijk de jongste is van het stel. Het lijkt mij altijd zó leuk als een kat op je schouders of op je hoofd zit! Helaas wil Kever dat niet, en misschien is dat gezien zijn gewicht maar goed ook…😸
Een knuffel voor je drietal en liefs voor jou!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
Hier zijn ze ook allemaal heel verschillend en ik respecteer hun wens over wat ze willen qua schoot zitten, aaien.
Tica is een echte knuffelkont, die pak ik zomaar op en dan legt ze haar kopje op mijn schouder en dan maar aaien, ook haar buikje. En met een dekentje over zich heen geniet ze helemaal!! Zij ligt nooit bij me op bed.
Izzy hoef ik niet op te pakken, dat wil ze absoluut niet!!! Maar op schoot liggen en mij wassen en haar kopje aaien dat is alles voor haar. Ze rolt zich dan op en slaapt op mijn schoot. Maar haar rug, buik, staart mag ik niet aan komen.
Op bed bij me liggen doet ze ook niet.
Panda die mag ik ook oppakken en knuffelen…..maar hij springt ook op schoot en gaat languit liggen om te knuffelen. Zijn motortje ronkt bij elke aai en wordt steeds harder. Hij vind het ook heerlijk om op de buik geaaid te worden.
Hij ligt snachts altijd op bed bij het voeteneind.
Belle, die mag ik ook oppakken maar niet te lang want dan vind ze het niet meer leuk. Maar languit op schoot liggen vind ze heerlijk. Onze qualitytime is altijd als ik uit de douche kom. Zij zit dan te wachten en dan is het knuffeltijd!! Maar ook overdag tussendoor komt ze altijd wel snel even een aai halen. Zij is ook echt een dame die bepaalt zelf.
Snachts ligt ze altijd op een kussen naast me in bed. Vaak ook met een pootje op mijn hand…..als zij het wil.
Moby hij is niet van het oppakken maar wel een ontzettend grote knuffel geworden. Schoot zitten is niet zijn ding dat gaat net wat te ver. Maar als hij op tafel voor met zit dan is het tijd om te knuffelen. Soms zet hij dan de voorpoten op mijn schoot maar dat is dan al ver voor hem. Vaak ook dat ik bij hem op de grond ga zitten om te knuffelen en dat vind hij prima. Als ik voren op straat met mensen sta te praten is hij er als de kippen bij……miauwt zielig, strijkt langs de benen…..en ja hoor hij wordt geaaid.
Maar komen er mensen zo aangelopen die hem willen aaien is hij pleitte.
En de kindjes buiten mogen hem wel altijd aaien…….
En snachts ligt hij altijd achter me op bed.
Dopey ook hij is een knuffelkont, hij gaat languit liggen om geaaid te worden en draait dan alle kanten op zodat ook overal geaaid wordt. Maar hij springt ook op schoot om lekker te knuffelen en erna gaat hij liggen met z’n voorpoten aan weerszijden van mijn hals…..een innige omhelzing.
Snachts ligt hij altijd tegen me aan geduwd. Hij voelt dan met z’n pootje en dan laat hij zich strak langs me af glijden.
Zo strak dat ik wel eens denk dat hij mijn huid mee naar beneden trekt.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽😽😽🐔🐔😘
Lieve Ceciel,
Dank je wel voor je reactie!
Leuk dat iedereen zo verschillend is, en ook leuk om te lezen dat zelfs een knuffelkat als Tica dan weer niet op bed slaapt! Of dat Izzy wel op schoot wil slapen en jou wast, maar dat je haar niet op mag tillen. Dat is ook voor het eerst dat ik van een andere kat lees die liever niet over haar rug geaaid wil worden. Kever wilde dat toen hij net hier kwam ook niet. En Beer hield er ook niet van. Zijn beiden onderzocht op artrose, maar hadden dat (in het geval van Beer: toen nog) niet. Ik weet ook pas sinds kort dat honden het vaak ook niet prettig vinden 🙀
Panda klinkt als een echte knuffelpanda, haha! Ik lees wel eens dat zwartwitte katten erg mensgericht en knuffelig zijn. Bij Pop en Panda klopt dat, maar of het ook echt zo is weet ik niet.
En wat lief dat Belle naast je slaapt, met eventueel een pootje op je hand. Moby wil dus alleen knuffels van andere mensen als HIJ erom vraagt? Ja, typisch kat! Als hier iemand komt /kwam die een kat wil(de) zien kon je er de klok op gelijk zetten dat er niemand te voorschijn kwam. Maar o wee als er iemand kwam die bang was voor katten…
Zo’n omhelzing die Dopey gaf gaf Pop ook altijd, dat vond ik geweldig! En dat strak tegen je aanslapen – fantastisch.
En dan heb je ook nog twee kippendames die willen knuffelen… ik ben stiekem best jaloers 😉
Dikke knuffels terug voor jullie allemaal!
Mevrouw Kever.
Hoi Mevrouw Kever,
Tommy is niet echt een echte knuffelkont te noemen, op zijn manier wil hij wel knuffels maar dan wel op ZIJN eigen manier.
Dat betekent als Arend jan op bed ligt, dan wilt Tommy op schoot en zijn pootjes liggen dan op Arend Jan zijn borst!
Tommy vind het heerlijk om dan geaaid te worden onder zijn kinnetje, daar kan hij uren van genieten.
Of hij doet neusje druk tegen de hand van Arend Jan, dan drukt hij letterlijk zijn neus met voorhoofd tegen de hand van Arend Jan, zo grappig om te zien.
Buik aaien dat wilt hij heel even en hij laat ook duidelijk merken als het genoeg is geweest.
Verder wilt hij niet geaaid worden oid, maar dat geeft ook niks vind ik.
Tommy is goed zoals hij is, heel erg gericht op Arend Jan en volgt hem bijna in alles wat hij doet.
Milo was een echte knuffelkont, die kwam naar me toe om geknuffeld te worden.
Dat vond hij zo fijn, lekker aandacht en samen zijn.
Maar als het klaar was dan was het ook wel klaar, om daarna weer heerlijk te knuffelen.
Heerlijk kereltje was het.
Pootje van Tommy!
Lieve Annelieke/mevrouw Tommy&Milo,
Dank je wel voor je reactie!
Lief dat Milo zo’n knuffelventje was. Ja, en als ze jong zijn moet er nog van alles ontdekt worden, dus dan is het knuffelen vaak wat korter dan bij oudere katten.
Hij klinkt zeker als een heerlijk kereltje, en hij blijft er altijd bijhoren!
En wat leuk dat Tommy precies weet hoe hij geknuffeld wil worden, en wanneer en door wie 😸. Ja, katten kunnen heel duidelijk aangeven wat ze willen.
En inderdaad, ik vind ook dat het prima is als iemand niet geaaid wil worden. Beer wilde dat ook niet teveel, en toch was het een hele gezellige katerman. Die overal bij kwam kijken, en graag met ons speelde. En zelfs in bed sliep. Maar knuffelen… nee.
Dat is ook juist het bijzondere aan katten, dat ze allemaal zo’n verschillend karakter hebben. Elke kat is een echt een IEMAND!
Een aai voor Tommy, en liefs voor jou!
Mevrouw Kever.
Lieve Mia,
Dank je wel voor je reactie!
Fynn klinkt altijd als een ontzettend lieve knuffel. En wat lief dat hij twee keermop je arm heeft geleund als dankjewel bij een bijzondere gelegenheid. Tenminste, dat is dan mijn interpretatie. Pop, Mol en Kever deden ook zoiets toen ze hier kwamen wonen. Pop heeft twee keer bij mij op schoot gezeten en een keer bij Jeroen. Daarna wilde hij dat absoluut niet meer. Mol kwam allemaal levende vogels brengen, en deed dat daarna nooit meer. En Kever kroop de eerste nacht in mijn armen, in bed. Dat heeft hij nooit meer gedaan. Ik zie dat als een soort dankbaarheid, of misschien is het juist veiligheid zoeken?
En lieve Sparkle, met haar mooie buik. Ja, die grote pluisbuiken zijn onweerstaanbaar. Gelukkig dat je er kusjes op mocht geven! En wat prachtig, dat ze met haar kopje in je hand sliep of op je arm. Daar spreekt zoveel vertrouwen uit.
En mooie stoere Muzette. Bijzonder van dat keeltje, dat vond iedereen hier privé. Alleen Pop niet, want die vond niks privé, haha. Maar het is natuurlijk ook een heel kwetsbaar lichaamsdeel. Fantastisch dat je haar als een baby in je armen kon houden.
Het lijkt me heerlijk, zo’n knuffeldrietal. Je zou haast handen tekort komen!
Veel liefs,
Mevrouw Kever.
Het was ook vaak nummertje trekken!!
Haha, ja dat kan ik me voorstellen😸!!
Snork en Doezel vonden knuffelen fijn, soms ‘vechten’ voor een plekje op schoot, en dat resulteerde in allebei op schoot. Toen Roos net bij me woonde lag ze veel op schoot, maar nu niet meer, buik aaien mag maar …. dat resulteert wel eens in een alle nagels uit alle pootjes naar buiten.
Lieve Sandra,
Dank je wel voor je reactie!
Wat heerlijk dat Snork en Doezel samen op schoot lagen! Dan heb je een schoot vol!
En Pop deed hetzelfde als Roos: eerst een paar keer op schoot zitten, en daarna nooit meer. Wij zeiden vaak voor de grap dat we vals voorgelicht waren toen we besloten om hem bij ons te laten wonen, haha! Want daarna was het dus afgelopen met schootzitten 😉
Ja, en dat met die nagels, dat ken ik… dat doet Keef ook! Meestal niet, maar ineens heb ik tandjes en nagels in mijn arm zitten.
Een aai voor Roos (voor de zekerheid maar niet op haar buik 😸) en liefs voor jou,
Mevrouw Kever/Cisca
😻
Wat een heerlijk onderwerp en wat leer ik toch zoveel hier.
Dusty was een kater die 6 weken oud bij ons kwam, een rat noemde mijn moeder hem. Zo ik was beledigd, want Dusty koos mij (nestje van 3). Hij was helemaal zwart met een paar witte haren onder zijn kin, vandaar de rat. Maar hij was ontzettend lief, kronkelde zijn lijfje van genot tegen iedereen die hem wilde aaien. Had het fantastische leven, kon naar buiten, ik woonde toen in Harlingen, dichtbij een park en allemaal tuinen. Hij ging mee boodschappen doen met mijn moeder en mij en bleef netjes wachten. Ook wandelde hij met mijn vader tot aan een brug en dan stuurde mijn vader hem naar huis, hij was net met pensioen gegaan. Hij hielp hem in de tuin. Thuis lag hij altijd op mijn schoot, waar ik ook zat. Ik legde hem even naast mij neer als ik naar toilet moest of iets anders. Ik studeerde, borduurde, breide met hem op schoot. Mijn nichtjes legden hem in de poppenwagen en reden met hem rond, zelfs het jurkje wilde hij nog wel aan. De gemakkelijkste, lieve en sociale kat. Mensen zeiden wel tegen mijn ouders dat ze moesten oppassen met hem, want iemand kon hem zo meenemen. Oppakken was geen enkel probleem, onkats zeiden wij toen. Bed was er niet bij, want bovenverdieping mocht hij niet naar toe. Jammer.
Romke mocht ik wel optillen, moest hem vaak kammen want hij was een pers. Kwam nooit op schoot maar wel naast mij. Ging altijd met mij mee naar mijn ouders toen ik voor werk naar Den Haag verhuisde. Reistas was geen probleem, ging er zo in als ik zei dat we naar baasjes gingen. Ik was zijn vrouwtje. Lag op mijn voeteneind. Was graag bij ons en bij vrienden, maar bij onbekenden ging hij weg. Hij heeft wel mijn vader eens te grazen genomen toen ik longontsteking kreeg bij mijn ouders, en ik hem vanwege verjaardag thuis met oppas had gelaten. Mijn vader vond het zielig dat hij alleen was en haalde hem op, heeft flink zijn nagels in zijn handen en armen gezet, maar hij kreeg hem in de tas. Eenmaal thuis sprong hij op de leuning bij hem….nadat hij eerst bij mij op bed had gelegen. Knuffels kwam hij vaak halen bij mijn ouders en mij.
Wieb was de eerste poes en een echt meisje. Kwam snel uit haarzelf op schoot liggen. Optillen vond ze niets en mijn vader vond ze in het begin eng. Ze verdween bij visite maar kwam meteen tevoorschijn als ze weg waren. Ze vond aaien geweldig. Knuffelen als ik thuis kwam, ze stond al klaar. Vanwege medische problemen heb ik 6 mnd in gips gelegen van enkel tot borst en was dus niet thuis. Wieb was compleet gek toen ik thuis kwam. Tegen mij aan staan, op schoot en mij volgen. Ze was zo blij en werd zo bang als ze een tas in de gang zag staan, want dan wist ze dat ik weer weg moest voor operatie. Dus de tassen bleven in de kast tot de dag dat ik werd opgenomen, zo blij was ze als ik weer thuis kwam.
Famke kwam toen Wieb al ouder was en Famke ligt als ze de kans krijgt altijd op schoot. Dat geldt nog steeds, maar ik wissel af. Zowel Wieb als Famke vinden buik verboden gebied. En Ik dacht altijd vrouwtjes, maar Lotje kwam erbij en zij vindt buikje aaien weer geweldig, ook na sterilisatie. Famke houdt van knuffelen, en ook anderen mogen haar aaien.
Lotje is net een slangenmens als ik haar aai, ze ligt graag op schoot. Maar anderen mogen haar niet aaien, ook verdwijnt ze dan. Ze ligt altijd in mijn armen te slapen. Voor mij is ze een wereldkatje, ze is totally in me zoals dat heet en dat baart mij ook zorgen als ik er eens even niet ben.
Romy houdt van knuffelen en aaien en ligt op schoot. Maar dit alles pas een paar jaar. Romy was voor mij een raadsel toen ze bij mij kwam. Ze wilde niks leek het wel, nou prima, ik heb twee schootkatten thuis zei ik tegen de medewerker van asiel. Romy beet, ze haalde uit met nagels. Oppakken mocht gek genoeg wel, maar aaien niet. Ze miauwde, nou zeg maar schreeuwen. Ze was gefixeerd op eten, ook mijn eten en jatte alles. Tot mijn nieuwe dierenarts ontdekte dat ze een hartruis had en een flinke. Ze bleek een flubberend hartklepje te hebben en kreeg hartmedicatie en Romy werd een kat. Ze kon slapen, ging spelen en wilde geaaid worden. En zo ineens toen ze 5 was kroop ze op schoot en nu heel veel.
Famke, Lotje en Romy zijn schootkatten. Ze volgen mijn ritme. Ze liggen bij mij op bed. Ze willen graag geaaid worden. Ze tolereren elkaar. Het is niet zo dat ze samen in een mandje liggen al zou Romy dat graag willen. Mijn hittepetitje is sociaal, maar voorzichtig. Mijn hulp mag Famke en Romy aaien en knuffelen, bij Lotje is het soms koppie aaien, 3 aaitjes. Maar Lotje blijft op de krabpaal en gaat niet weg, dus dat is positief.
Oppakken is onkats. Van de 6 katten die bij mij woonden mocht ik er twee oppakken. Dusty omdat de kinderen uit het gezin van modderpoel dat deden en Romy omdat dat ook bij haar veel gebeurde in het begin ivm socialisatie. De anderen vinden het allemaal niets en dat klopt ook, oppakken betekent dierenarts. Ik vind ook dat een kat zelf bepaalt of hij, zij op schoot gaat. Prima, het zijn toch levende wezentjes.
Ik moet wel bekennen dat ik blij met mijn schootkatjes, het is heerlijk. En die lijfjes tegen je aan op bed, super.
Lieve Charlotte,
Dank je wel voor je reactie!
Vanmiddag reageer ik uitgebreid,
Liefs,
Mevrouw Kever
Lieve Charlotte,
Dank voor de complimenten!
En als eerste meteen de vraag hoe het nu met Famke is? Ik las bij Bertje dat ze naar de dierenarts moest? Ik hoop maar dat het al wat beter gaat!
Wat een geweldig leven heeft Dusty bij jullie gehad, en jullie met hem! Hij klinkt als een heel gezellige kater, die graag overal bij was en aan alles meedeed. Fantastisch!
En Romke was ook al zo’n “makkelijke” kater, vooral dat meereizen vind ik bijzonder. Dat zou niemand bij ons hebben gedurfd! Al
Mooi wat je schrijft over Wieb, en dat ze zo blij was toen je rhuiskwam. Dat hebben wij ook vaak genoeg gemerkt bij onze katten. En inderdaad ook dat ze daarna bang zijn dat je weer weggaat. Katten zijn gezelschapsdieren, ook al beweren mensen nog steeds wel eens dat dat niet zo is. Maar geen enkele kat vindt er iets aan om de hele tijd alleen te zijn! En lange tijd werd ook gedacht dat ze zich niet aan mensen hechten…dat is echt de grootste flauwekul die er bestaat!
En gelukkig maar dat bleek dat Romy’s gedrag in het begin werd veroorzaakt door iets medisch. Katten gaan heel anders om met pijn dan mensen dat doen, en agressie kan door pijn komen. Wij merkten bij Beer dat hij artose had doordat hij ineens ging grommen als je hem achter over zijn rug aaide. We zaten meteen de dag daarop bij de dierenarts!
Al die katten op schoot lijkt mij de hemel! En inderdaad, die lijfjes die in bed tegen je aankruipen – dat is geweldig.
Een aai voor je dametjes, en liefs voor jezelf!
Mevrouw Kever.