Van borstelen en kammen krijgt Kever nooit genoeg. Zelfs als ik klitten uit zijn vacht haal is hij aan het spinnen. Elke avond wordt hij een keer door Jeroen geborsteld, en een keer door mij. Hij zou het wel nog veel vaker willen, en soms gebeurt dat dan ook.
Omdat het eigenlijk niet goed is om een kat te vaak te kammen (je verstoort de vacht en het natuurlijke verharingsproces) doen we het altijd met hele zachte borstels. Het is meer aaien dan borstelen. En eens in de zoveel tijd wordt hij écht geborsteld of gekamd.
Alleen katten die ziek zijn, of oud, of langharig hebben het echt NODIG om gekamd te worden. En die vinden er juist vaak niks aan…
Popje
Bijna al onze katten vonden het geweldig om geborsteld te worden.
De eerste kat die bij ons kwam wonen, Popje, moest er in het begin even aan wennen maar had al gauw de smaak te pakken. We konden hem over zijn hele lijfje kammen en borstelen, hij vond alles fijn. En dat borstelen en kammen was ook wel nodig, want Pop geloofde niet in wassen. Als hij bijvoorbeeld door spinnenwebben had gelopen liet hij die gewoon in zijn vacht zitten. Sterker nog, hij was altijd een beetje beledigd als wij ze weghaalden 😸 Nergens voor nodig, vond Pop.
Mol
Mol had vrij lang haar, en zag er altijd keurig uit. Maar een kammetje op zijn tijd vond ze prima. Als Jeroen dat deed, tenminste. Want de eerste jaren dat Mol bij ons woonde mocht alleen Jeroen haar kammen. Dat vond ik hilarisch. Ik hield haar ook wel eens het kammetje voor en met de vraag of IK haar zou kammen. Dan kwam er een HHHIEIEIEEJNG-achtig geluid en vloog de kam door de kamer! Dat was duidelijk, haha.
Later kon ik haar ook kammen en borstelen, maar we mochten alleen haar rug en koppie en borst kammen. Niet haar buik of pootjes.
Bol
Bol vond kammen en borstelen heerlijk. Als wij dat deden ging hij zichzelf altijd “meewassen”, door aan zijn voorpoten te gaan likken. Of aan mijn hand die ik hem 
voorhield. Dat vond hij het fijnste, waarschijnlijk met het idee “ik was jou, jij wast mij”.
Af en toe kreeg hij wat klitten boven aan de vacht van zijn achterpoten. Dan tilde ik zijn achterlijf een beetje omhoog, en kamde die eruit. Daar moest hij altijd heel hoog van piepen, hoe voorzichtig ik het ook probeerde te doen. Hetzelfde doe ik bij Kever, en die moet er ook van piepen. Maar klitten zijn geen lolletje, dat hebben we bij Beer gemerkt.
Voor Bol kochten we een borstel voor (mensen)baby’s om hem mee te borstelen. Bij andere borstels kreeg hij nog wel eens last van zijn huid door de pinnen. Bol had een dermate gevoelige huid dat hij heel snel krabben of krassen kreeg. Met zo’n babyborstel waren we er zeker van dat dat niet zou gebeuren. Bovendien wilde hij zó vaak gekamd worden dat zo’n borstel beter was voor zijn vacht.
Beer
En Beer? Die moest, zoals van zoveel dingen, er niks van hebben. Of het nou kammen, borstels, een handschoen, of doekjes waren; Beer wilde het allemaal niet. En dan ook echt 
NIET. Als je het toch probeerde begn hij te grommen. En daarna ging hij ervandoor.
Hij hoefde maar iets te zien dat op een borstel leek en hij verstopte zich in de struiken. Als je hem dan riep zat hij naar je te knipperen, en bleef veilig zitten waar hij zat.
Op zich was dit jaren geen probleem. Beer waste zich heel goed, en zijn vacht zag er mooi uit. In de lente, als hij erg verhaarde (en dat deed hij!!) kreeg hij wel eens kleine dreadlocks op zijn achterlijf. Die knipten we los als we ze voelden. Dat vond hij ook niet nodig maar dat was nog mogelijk.
Toen hij ouder werd kreeg hij steeds meer klitten achter op zijn rug. Die klitten gingen natuurlijk weer aan elkaar klitten, en er ontstond één grote klit. Met een schaar was er geen beginnen aan, en wat we ook probeerden, kammen lukte echt niet. Zelfs als ik naast Beer ging zitten met een kammetje of een doekje in mijn hand, achter mijn rug gehouden, wist hij meteen dat het mis was.
Gelukkig bleek er bij onze dierenartspraktijk ook een kattentrimster te werken.
Wij dachten niet dat het zou gaan lukken, maar binnen drie kwartier had ze onze oude man (zoals wij hem altijd noemden) helemaal gekamd. Zonder verdere hulpmiddelen!
Hij stond op een gegeven moment zelfs kopjes te geven en te trappelen op de tafel omdat hij het zo fijn vond!
Haar advies was om elke dag even een vochtig doekje over zijn vacht te halen, omdat dat een beetje op een kattentong lijkt. Dit is ons precies twee keer gelukt, daarna zag Beer een doekje in je hand en was foetsie.
Voorkeur
De katten in ons leven waren overtuigd van wat ze wel of niet wilden/willen qua kammen en borstelen. En daar hielden ze aan vast. Net zoals ze overtuigd waren van andere dingen.
Ja, daar ben je kat voor natuurlijk. Soms zou je ze wel achter het behang willen plakken, zo eigenwijs kunnen ze zijn… maar juist daarom zijn ze ook zo geweldig!
Hoe is dat bij jullie katten? Moeten ze gekamd of geborsteld worden, en vinden ze dat leuk? Hebben ze een voorkeur voor bepaalde kammen of borstels? Of moeten ze er niks van weten?
Mevrouw Kever
Hoi Mevrouw Kever,
Tommy vind het altijd wel prima om geborsteld te worden, vooral onder zijn kinnetje vind hij heerlijk.
Zijn buikje en kont vind hij minder en dat laat hij ook merken door uiteindelijk te gaan bijten.
Hij vind het prima om geborsteld te worden, maar als hij er klaar mee is dan is het ook klaar en gaat hij weg.
Als Arend Jan dan door wil blijven gaan dan wilt hij nog wel eens happen naar de baas. Hihihi.
Milo vond het nooit zo erg, maar fijn vond hij het ook niet altijd.
Maar liet het wel gewoon toe!
Naarmate hij zieker werd heb ik hem daar niet meer mee lastig gevallen, ik aaide het overtollige haar dan weg.
En dan begon hij zo lekker te spinnen………….win/win situatie toch.
Pootje van Tommy!
Lieve mevrous Tommy/Milo,
Dank je wel voor je reactie!
Ik denk dat de meeste katten, net als Tommy, niet op hun buik geborsteld willen worden. En inderdaad bij hun kontje/achterpoten. Terwijl daar bij Kever en Bol de meeste klitten zaten/zitten! O ja, en de staart. Dat wil(de) hier niemand. En toch doe ik het af en toe even héél snel bij Kever.
Kever wil ook nog wel eens gaan happen, als ik plekken doe die hij niet leuk vindt, net als Tommy😸 Maar dat weet ik inmiddels, dus ik ben altijd sneller dan Keef. Kever krijgt ook echte klitten in zijn vacht, dus af en toe moet er toch echt gekamd worden.
En ik kan me heel goed voorstellen dat je Milo niet meer ging kammen toen hij zieker werd. Dat was dan alleen nog maar extra gedoe voor hem.
Ach, Milo toch…
Een pootje voor Tommy terug, en liefs voor jou,
Mevrouw Kever.
Hoi Mevrouw Kever,
klitten in de vacht is niet fijn, zie het bij Tommy wel eens dat hem dat pijn doet als de klitten eruit gekamd worden.
Dan wil hij wel happen naar de baas hoor, maar het is voor zijn bestwil.
Wel grappig om te lezen dat je sneller bent dan Kever met het kammen, en inderdaad gekamd moet er toch gedaan worden of ze het nu leuk vinden of niet.
Pootje van Tommy!
Lieve mevrouw Tommy/Milo,
Kan me zo voorstellen dat klitten pijn doen bij het uitkammen. Maar het is inderdaad nodig, want ze gaan niet vanzelf weg helaas. In tegendeel, ze worden groter en gaan aan elkaar vastklitten en worden zo een mat van klitten. Dat was dus bij Beer het geval, en dat ging vrij snel.
Enne… Kever is altijd heel duidelijk met zijn reacties, dus ik zie het makkelijk aankomen als hij wil gaan happen😉
Liefs en een pootje terug voor Tommy!
Mevrouw Kever
Hallo mevrouw Kever.
Hier was alleen Fynn dol op kammen en borstelen.
Liefst elke dag en zolang mogelijk.Aangezien zijn vacht niet zo dik was deed ik het meestal dagelijks met een zachte borstel,gewoon omdat hij het zo fijn vond.Hij stond te spinnen en had druppels spuug van genoegen rond zijn nek en neus.
Hij was ook netjes op zichzelf wat wassen betreft.
Sparkle vond kammen niks.Maar had een hele dikke ondervacht.Dus moest ze er wel met enige regelmaat aan geloven,anders kreeg ze klitten.Hele truien kon je van haar lichte gekleurde ondervacht kammen.Ik kon haar vaak met wat lekkers omkopen,zoals haast alles bij Sparkle.Haar voorliefde voor lekkers was groter dan wat dan ook!!!!Voor Sparkle had ik een kam met korte en langere tanden.Tip van een kennis die katten met langere vacht had.Uiteraard 1 die niet statisch reageerde
Muzette heeft een hekel aan kammen.Het is dat ze niet ziet als ik de kam pak,anders zou ze echt op de loop gaan.
Nou heeft zij niet ,zoals Sparkle, een dikke ondervacht dus hoeft het ook niet vaak..Ik gebruik Sparkle haar kam voor haar.En als het warm weer wordt kam ik haar dan eens.
Heel even vindt ze het dan wel oké,om vervolgens met een nijdige miauw te laten weten dat het wel welletjes is wat haar betreft.Ze gaat anders ook gerust grommen!
En ze valt nooit te lijmen met wat lekkers,zoals Sparkle.
Alle 3 waren,/zijn ze keurig op zichzelf wat wassen betreft.
Bij Fynn en Muzette kwam er zo nu en dan een haarbal uit.Bij Sparkle die toch echt een hele dikke vacht had,nooit
Dus alle 3 anders wat kammen betreft.
Groetjes en een knuffel voor Kever met zijn mooie kop.
Mia
Lieve Mia,
Dank je wel voor je reactie!
O, wat lief dat Fynn zo genoot van het borstelen dat hij ging kwijlen! Dat deed Bol ook als hij heel erg genoot van iets. En met catnip, dan vloog het spuug ons om de oren, haha!
Kever heeft waarschijnlijk net zo’n vacht als Sparkle had; met een hele dikke pluizige ondervacht. En daar komen inderdaad snel klitten in. Ik heb een tijd geleden eigenlijk toevallig zo’n kam met korte en lange tanden gekocht, en daar kam ik hem regelmatig mee. Soms blijft die kam gewoon rechtop staan in zijn vacht! Vooral als hij aan het verharen is, dan komt er met één haal van de kam al een halve kat vanaf.
Bol had hetzelfde type vacht. Maar toch wat minder ondervacht.
En wat grappig dat twee zusjes zo verschillend kunnen zijn! Heb je voor Muzette wel eens zo’n siliconenborstel geprobeerd? Daar komt ook heel veel haar in terecht, en het is net iets meer aaien dan kammen. Maar als ze gewoon een hekel heeft aan kammen maakt het waarschijnlijk niet uit wat je gebruikt… bij Beer hebben we ook van alles geprobeerd en hij wilde het allemaal niet.
Die nijdige mauw ken ik van Mol. Die gaf ze dan net voor ze het kammetje uit mijn handen sloeg 😸
Wat kunnen poesen toch geweldige stoere dames zijn, ik moet er nog altijd om lachen.
Muztte weet ook precies hoe het allemaal moet, en gelijk heeft ze!
Liefs en een zachte aai voor Muzette (als dat mag van haar…),
Mevrouw Kever.
De zachte aai heeft Muzette aanvaard hoor,om zich direct daarna weer uitgebreid te poetsen 😀
Ze vindt kammen/borstelen nu eenmaal helemaal niks met welk materiaal dan ook.
Gelukkig heeft ze geen dikke ondervacht zoals Sparkle had.En dat rechtop staan van de kam is herkenbaar bij Sparkle.
Ach Muzet is nu eenmaal een dametje met haar eigen ideeën over het leven en wat ze in haar kop heeft zit niet ergens anders.
Van de 3 is ze het meest “kattig” maar voor mij ook een heerlijke knuffel poes die graag bovenop mij haar dutjes doet.❤️
Groetjes en een kopje van Muzette
Fijn dat de zachte aai geaccepteerd is, en ik had niet anders verwacht dan dat Muzette daarna haar vacht weer in orde moest maken 😉
Ik vind het prachtig als katten zo “kattig” zijn, Mol was ook zo. Ik heb zelf de indruk dat poezen wat “kattiger” zijn dan katers, maar dat kan ook komen door de formidabele dames die ik heb gekend. Hier in de tuinen waren er altijd dames die de boel regelden, inclusief Mol dus.
Liefs, en Kever stuurt jullie allebei heeeeeeel veel lieve kopjes!
Mevrouw Kever.
Hoi mevrouw kever.
Ik kan kort zijn… bijna al mijn katten haatte het om gekamd te worden. Op 1 na… poekie. En de pest met haar was, ze verhaarde amper 😂😂
Hou je vast… poekie deed ik met de stofzuiger.
(Zit je weer?) Ze was er nooit bang voor en toen ik een keer met de korte stang langs haar rug en buik ging lag ze te kroelen als een gek.
De rest had zoiets van wegwezen. Doorie heb ik sinds hij hier was flink veel moeten kammen. Hij en pop stonden stijf van de vlooien. Daarna nooit meer.
Liefs
Mevrouw doorie
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie!
Wat lijkt me dat geweldig om te zien, dat je Poekie met de stofzuiger “kamde”! Ik ken dat alleen van filmpjes op internet. Bij ons is/was iedereen meteen weg als de stofzuiger te voorschijn komt.
Wat vlooien betreft… ja daar zat iedereen hier ook vol mee toen ze bij ons kwamen. Alleen Kever niet, omdat hij uit het asiel kwam.
Gelukkig dat je Door niet meer hoeft te kammen, als hij het niet leuk vindt. Een kat kammen die niet gekamd wil worden is een rotklus. En kortharige katten hebben het normaalgesproken ook niet nodig, dus dat scheelt 😉
Liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
wat een boeiend verhaal weer en ook hier is kammen een fenomeen. Niet bij Oopa Floris, die moet er echt niks van hebben. Alhoewel ik denk dat het me het laatste half jaar een keer of vijf gelukt is om twee strijken met de kam door zijn vacht te halen. Hij vindt het echt vreselijk.
De dames daarintegen vinden het fantastisch. Loes heeft een soort van vast ritueel. Ze ligt in haar denkpaal, haar klok slaat zo ergens begin van de middag en ze gaat rechtop zitten. Kijkt me doordringend aan en laat een harde meaaauw horen. Oftewel, het is tijd om te kammen. Dan pak ik de kam, zij meaaauwr nog een keer en gaat er uitgebreid voor liggen. Ik kam haar dan oppervlakkig en we knuffelen vooral. Loes gaat zich uitgebreid liggen wassen en als de losse vachtharen verdwenen zijn zit mijn taak erop. Maar dat heeft Zusje natuurlijk in de smiezen gekregen dus die dartelt al voor mijn voeten en gaat ook uitgebreid klaarliggen voor een kambeurt. Dat is meestal vrij kort want Zus wordt wild en gaat zeg maar helemaal uit haar plaatje. We spelen wat en iedereen is weer tevreden.
De afgelopen week tijdens het ziek zijn van Loes wilde ze toch gekamd worden. Heel zachtjes deed en doe ik dat dan. Met knuffels en lieve woordjes. Loes gaat spinnen en ze laat zich ook al weer meer horen.
Borstelen vinden de dames ook fijn maar dat doe ik maar af en toe. Meestal een soort APKtje… Het kammen is meer een stukje persoonlijk knuffelmoment geworden. Ik vind het heerlijk om te zien en te voelen hoe ze daar van genieten. En het is echt een moment van aandacht waar ze eigenlijk zelf om vragen….
Hoe mooi kan het zijn…
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Volgens mij zijn er bij katten ook maar twee meningen over kammen: of ze willen het absoluut niet, of ze vinden het geweldig. Ik vroeg me wel eens af wat er nou zo vreselijk aan kammen was, bij Beer. Maar hoe dan ook, hij wilde het net als Oopa absoluut niet. En een kat kammen die dat ECHT niet wil is een drama…!
Wat lief dat Loes zelf om kammen vraagt, en er ook echt voor gaat liggen. En het is toch heerlijk om dat kammen als een soort knuffelen te gebruiken?! Dat doen wij hier met Kever, daar is het ook meer knuffelen dat echt kammen of borstelen. En bij Bol, Pop en Mol was dat ook zo. Maar ik merk bij Kever en voor die tijd bij Bol dat ze het kammen ook nodig hebben. Ik las ook ergens dat brits kortharen bekend staan om vachtproblemen, omdat ze zoveel haar hebben. En Kever en Bol hebben/hadden alllebei brits korthaarbloed.
Zus is ook een portret, haha! Ik herken dat wilde wel van Kever, die kan soms ook nogal overprikkeld raken omdat hij het kammen zó heerlijk vindt. Dan hangt hij ineens aan je arm, met zijn nagels…😸
Juist ook als iemand ziek is is het fijn om eventjes zachtjes te knuffelkammen. Net als je bij een mens en washandje over het gezicht zou halen, om een beetje op te frissen.
En je bent op dat moment even de mamapoes, die voor haar kitten zorgt.
Fijn dat Loes al meer van zich laat horen, we blijven duimen hier!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Ik heb pas Roos geborsteld omdat ze haar gespuugd had, ze vond het wel ok maar niet echt geweldig. Ik borstel eigenlijk alleen als ze heel erg aan het verharen is. Dan zeg ik ‘zo die hoef je niet meer op te likken en uit te spugen’ 😃
Lieve Sandra,
Dank je wel voor je reactie!
Voor kortharige katten is dat ook genoeg, om ze te borstelen als ze aan het verharen zijn. Die haarballen zijn ellendig, als het een kat echt dwars zit.
Ik maak nog wel eens de fout om de borstel of kam met al het haar te laten zien aan degene die gekamd wordt. Bol nam dan altijd meteen een hap van dat haar, haha!
En Kever probeert dat ook, maar die gaat er aan likken…
Van Keef komt zóveel haar af dat we inmiddels al een hele familie aan broertjes en zusjes voor hem hadden kunnen breien van zijn eigen haar 😸
Liefs en een aai voor Roos!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
Hier vinden ze borstelen heerlijk. Als ik de borstel pak, dan komen ze er al aan. Soms ligt Binti nog half te slapen, maar als ze door heeft, dat ik buiten Zooka aan het borstelen ben, dan komt ze er ook snel aan. Ze liggen alletwee dan helemaal rond te draaien en te bewegen. Ze blijven er niet stil voor zitten. Maar vinden het zalig. Zooka heeft het ook wel nodig, want die verhaard veel. Binti wat minder. Na een borstelbeurt kan ik altijd wel een balletje draaien.
Knuffel voor Kever, liefs van ons drietjes.
Binti & Zooka – Gerda
Lieve Gerda, Binti en Zooka,
Dank jullie wel voor jullie reactie!
Gelukkig maar dat Binti en Zooka het allebei heerlijk vinden om geborsteld te worden! Dat is wel zo makkelijk, zeker als Zooka het ook echt nodig heeft. Een kat borstelen die dat niet wil is namelijk zo goed als onmogelijk.
Ik denk dat het voor veel katten eigenlijk een soort uitgebreid knuffelen is. En wat grappig dat de dames zo gaan draaien en bewegen – Kever gaat er altijd voor liggen en blijft dan zo stil mogelijk liggen!
Ik heb van iedereen die hier heeft gewoond van die balletjes haar bewaard. Maar verder ben ik vrij normaal 😉
Liefs voor jullie alle drie en Kever stuurt knuffels terug!
Mevrouw Kever.
Lieve mevr. Kever,
Wat een geluk dat Kever het toelaat om geborsteld te worden.
Helaas mag ik dat niet bij mijn kleine Coco,als ik een poging waag, slaat ze meteen de borstel uit mijn handen en gaat ze blazen!
Daarom gaat ze iedere maand naar de kattentrimster,die mag haar gelukkig wel kammen en nageltjes knippen.
Gelukkig maar ,want ze is langharig en heeft regelmatig last van haarballen.
Tussendoor probeer ik het wel eens als ze in de avond lekker bij mij op de bank ligt, maar helaas is dat nooit een succes:-(
Mijn andere poes,Kitty daarentegen ,die geniet van het borstelen ,ze heeft het niet zo vaak nodig als Coco,want zij is kortharig.
Maar ze vindt het heerlijk.
Knuffels aan Kever:-)
Lieve Jeanine,
Dat is moeilijk, als een kat het echt nodig heeft om gekamd te worden en het ECHT niet wil, zoals Coco!
Coco klinkt als een dame die weet wat ze wil, en dan is er inderdaad geen beginnen aan om haar te kammen. Mol sloeg mij ook het kammetje uit handen, en dat is duidelijke taal.
Dan is een kattentrimster een geweldige oplossing. Dat heb toen bij Beer gezien. Ik kon mijn ogen niet geloven!
Ja, dat zul je dan net zien: Kitty heeft het niet nodig maar vindt het juist weer heerlijk…
We hebben inderdaad geluk dat Kever zich zo goed laat kammen en daar ook zelf om vraagt. Anders zou hij zeker naar de kattentrimster moeten, met zijn dikke ondervacht.
Knuffels terug van Kever, en liefs van mij!
Mevrouw Kever