Elke kat speelt. Of nou ja: bijna elke kat.
Er zijn ook katten die het niet durven, of die er nooit de kans voor hebben gekregen. Of die het beneden hun waardigheid vinden, zoals onze Mol.
Pop
De eerste kat die bij ons kwam wonen, Pop, speelde met alles wat hem voor de pootjes kwam. Balletjes, muisjes, blaadjes, steentjes, propjes, eikeltjes of champignons (!), het maakte hem niks uit. Alles was speelgoed.
Hij speelde in zijn eentje, maar hij vond het het leukste om samen met Jeroen en mij te spelen. Pop en ik speelden vaak verstoppertje. Ik deed dan net of ik de bult onder het dekbed niet zag. Ik liep door het huis, en riep steeds “Pop? Poppie? Waar ben je nou?” Na een tijdje ging ik op bed zitten en daar kwam Pop triomfantelijk te voorschijn. En verrast dat ik elke keer was …. 😉!
Of Pop klom op een plank in de boekenkast. Wij probeerden balletjes op die plank te gooien, terwijl Pop ze probeerde tegen te houden, als een soort keeper bij voetbal.
Hij was dol op het versnipperen van kartonnen dozen, wcrollen, balletjes zilverfolie en wederom champignons. Die tikte hij eerst een aantal keren heen en weer en dan beet hij er kleine stukjes vanaf en spuugde die weer uit. Wij moesten champignons altijd goed opbergen, anders werden ze allemaal versnipperd!
Beer
Vanaf het moment dat Beer ook bij ons kwam wonen waren Pop en hij altijd met elkaar aan het spelen. Ze stoeiden elke dag met elkaar, en dat ging er vaak heftig aan toe. Pop liet zich vanaf de bankleuning bovenop Beer vallen of Beer trok Pop van de tafel af. De vlokken haar vlogen soms in het rond. Ze galoppeerden samen door de kamer, en hadden de grootste pret.
Ik kan me nog de keer herinneren dat ik thuis kwam en meteen weer weg moest. Ik legde mijn natte jas even op de grond en deed een andere aan. Toen ik terug kwam lag de jas ergens anders. Ik vond het vreemd, maar dacht dat ik me verkeerd herinnerde waar ik hem neer had gelegd. Terwijl ik naar de jas toeliep begon die te bewegen. Bleek dat Pop en Beer ieder in een mouw waren gekropen en zo door de kamer kropen!
We vonden ze soms op de raarste plekken: in de wasmachine, in Jeroens rugzak, tussen het oud papier, in de kast, helemaal plat onder de bank, onder het kleed. Niks was veilig voor die twee.
Pop en Beer konden prima hun beurt afwachten. Als ik zei “ Nu Pop”, dan stopte Beer, en ging ik met Pop spelen. En omgekeerd net zo.
Mol
Toen Mol ook bij ons kwam wonen, veranderde het spelen nogal. Mol vond het geen goed idee dat de mannen renden of stoeiden. Als ze merkte dat ze dat toch deden kwam ze grommend aanlopen, en bleef net zo lang grommen tot ze ophielden.
Soms was ik met Pop en Beer aan het spelen, en zaten ze allebei al een halve minuut super geconcentreerd te loeren op een veer die heeeeeeeeel langzaam onder het kleed vandaan kwam. Wachtend op het juiste moment om toe te slaan. En ineens kwam Mol dan van de bank af, waar ze het aan had zitten kijken, graaide de veer voor hun neus weg, en liep er mee naar een andere kaner. Om aan te geven: “Afgelopen met die flauwekul”.
Gelukkig voor de mannen was Mol ook vaak buiten 😉
Alledrie waren ze gek van catnip, valeriaan en dergelijke spullen. Spulletjes daarme werden helemaal nat gelikt en kapot gebeten.
Bol
Toen Bol bij ons kwam wonen was Mol al te oud om te spelen (voor zover ze dat ooit echt veel deed). In de periode dat Mol nog leefde had ze hem al duidelijk gemaakt dat er in huis niet gerend mocht worden. Daar hield Bol zich keurig aan.
Bol was heel erg bang voor veel speelgoed, en snapte niet wat hij er mee zou kunnen doen. Hij pakte nooit iets uit zichzelf, maar wachtte tot wij hem iets gaven. Pas na anderhalf jaar pakte hij een keer zelf een muisje uit een bak speelgoed. Toen ik dat zag zei ik enthousiast “Wat doe jij nou Bol?”, wat bedoeld was als aanmoediging. Onmiddellijk liet hij het speeltje los, en dook plat op de grond in elkaar, mij met een scheef gehouden koppie en grote ogen aankijkend. Klaar voor klappen. Dat ben ik nooit vergeten, en ik kan er nog steeds wel om huilen.
Spelen met Bol was in het begin dus heel moeilijk. Bij te snelle bewegingen met je armen of handen dacht hij dat hij geslagen zou worden. Als je liep dacht hij dat hij trappen zou krijgen. Dan blijft er weinig over.
Tot ik een keer een fazantenveer voor hem kocht. Bol en veren, het was een gouden combinatie. Het was meteen raak. Vanaf dat moment wilde hij elke dag met de veer spelen. Het liefst bij Stip, een rood rond kleedje in de slaapkamer. Later kwamen daar stoffen tasjes bij, waar de veer onder kroop. En nog later maakte ik een keer een hele rij van die tasjes en surfde hij over die tasjes heen, om de veer te vangen.
Op bed spelen vond Bol ook prachtig. Hij had een soort stoffen hartje aan een touwtje, waar hij dol op was. Dat haalden we dan onder de dekbedhoes door, en hij probeerde het te vangen. Als een kikker sprong hij dan over het bed heen, met grote ogen en vol enthousiasme.
Regelmatig kwam hij binnenscheuren vanuit de tuin, en rende dan door naar de slaapkamer en ging daar rondrennen. Dat was het teken dat hij wilde spelen.
Met de veer, altijd met de veer.
Ook Bol was dol op catnip en valeriaan. Zelfs zo dol dat hij alles onderkwijlde.
Ons lieve Bolletje.
Kever
En Kever?
Die snapt van het meeste speelgoed helemaal niks. Waarschijnlijk heeft hij nooit speelgoed gehad, en ook niet vaak gespeeld. In het begin was hij voor bijna alle speeltjes bang. Hij durfde ze niet eens aan te raken, en kroop meteen onder het bed als je een muisje voor hem neerlegde.
Er moet geen motor of touwtje aanzitten, dat vindt hij eng. Op een gegeven moment ontdekte hij dat hij balletjes leuk vond, en dat is nog steeds zo. Veren vind hij ook geweldig. Voor alles met catnip of valeriaan is hij vreselijk bang. Hij deinst er voor terug alsof ze onder stroom staan.
Kever is regelmatig in zijn eentje over het gras aan het rennen, laat zich dan op zijn zij vallen en slaat op het gras, bijt erin en trapt er tegenaan. Prachtig om te zien, ook al hebben we geen idee wat hij nou eigenlijk aan het doen is. Maar hij vindt het zelf geweldig om te doen, en daar gaat het tenslotte om.
Geen van allen speelden ze met “kant en klaar” speelgoed. Dus dingen met een motortje, of puzzels en dergelijke.
Ik denk wel eens dat hoe duurder het speelgoed is dat je voor een kat koopt, hoe groter de zekerheid is dat ze er niks aan vinden.
Ik ben heel benieuwd naar hoe andere katten spelen. Wat hun favoriete speelgoed is. Spelen ze in hun eentje? Of liever met jou, en/of elkaar?
Mevrouw Kever
Doorie is nog jong en heel speels. De laatste paar dagen is hij verslingerd aan de tablet. Ik had een cat alone gedownload op de tablet. Met verschillende speeltjes er op. Maar doorie vind de vis het leukst. Hij kan ze ook echt vangen. Dan zie je de vis spartelen 😂😂
De spin vind hij niet leuk. Ook is doorie verzot op zijn lichtje en veren. En natuurlijk pootballen 😂😂
Ik moest doorgeven dit niet aan loesje te laten zien. En dat zijn gameverslaving niet zo erg is. Bij deze.
Liefs
Mevrouw doorie
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie!
Wat leuk dat Door met de tablet speelt. Ik ken dat alleen van filmpjes, en het ziet er altijd zo grappig uit.
Ik heb Kever een keer zo’n kattenfilmpje laten zien, met allemaal muisjes die over een boomstam liepen. Dat vond hij wel interessant. Tot er ook een vogel in beeld kwam, toen verstopte hij zich meteen onder het bed, haha!
Kan Door ook selfies maken, daar zijn toch ook programmaatjes voor?
Heerlijk, zo’n speelse kat. Alhoewel het ook wel eens vermoeiend kan zijn om honderd keer per dag hetzelfde spelletje mee te moeten spelen. En hier merkten ze altijd meteen wanneer je ondertussen probeerde iets anders te doen, en dat werd niet getolereerd!
Het laserlampje is hier altijd heel verschillend ontvangen. Kever vindt het wel spannend, en rent er ook een paar keer achteraan. Pop was er dol op!
Nog gefeliciteerd met de jarige van gisteren😸, en liefs voor jullie drietjes,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, wat een heerlijk speels verhaal over het spel van de katten. De bewegende jas is wel mijn favoriet hoor 😊 En wat een leuke foto’s erbij.
Mijn eerste katermans Siep, speelde niet zo heel veel.
Nouky en Felix daarentegen wel. Dat was een openbaring voor mij. Nouky was dol op sperziebonen en wattenstaafjes. Die tikte ze de hele kamer door. Felix haalde propjes papier uit de prullenmand. Ik wist niet wat ik zag. Ik had indertijd in decembermaand een (klein) kerststalletje staan. Daar probeerden ze zich in te verstoppen; alles lag meteen door elkaar heen. En ze waren dol op het kindje jezus in de kribbe. Dat wil zeggen, die vloog de hele kamer door en werd als leuk speelgoedje gebruikt.
Felix en Nouky speelden ook met elkaar, ‘’tikkie jij bent hem’’ en dan hard door het huis rennen achter elkaar aan en overal overheen.
Snoet en Muppet hebben in het huis van de ruim 40 katten nooit geleerd wat spelen is. Na de eerste bange maanden hier in de kast, heb ik ze ‘’verleid’’ met sliertjes. Van de lintjes van een boeket bloemen maakte ik een bosje en liep daarmee door de kamer, het bosje sliertjes achter mij aan trekkend. Dát was leuk. Vanuit de kast zaten ze te gluren. Ze durfden niet meteen, maar uiteindelijk renden ze er als dolle dwazen achteraan. Het leek wel alsof ze hun angst even vergaten.
Snoet speelde graag met speelhengel en muis. Muppet was een echte voetbal poes. Nadat Snoet een ster geworden was, heb ik geprobeerd samen met Muppet te spelen. Ze moest het als het ware nog leren. Samen met de speelmuis-hengel. Maar ze bleef maar naar de deur kijken waar Snoet dan altijd aan kwam rennen en het spel overnam. Spelen met Muppy moest dus anders.
Een zachte sliert met veren, dat werd favoriet. En dan onder en stuk papier, verstoppen en bewegen: helemaal geweldig.
Met Minoes erbij trok Muppy zich weer terug in het spelen. En ook nu Minoes een ster is, houdt Muppet het spel voor gezien. Van alle bewegende of geluid makend speelgoed is ze bang. Inmiddels is ze meer van het slapen en dutten dan van het spelen. Ze heeft op dit moment haar pootjes vol om een beetje happy cat te zijn op haar manier.
Veel liefs van maria
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
De bewegende jas was hilarisch, vooral ook omdat ze allebei een andere kant op wilden 😉
Wat klinkt dat leuk, het spelen van Nouky en Felix. En wat geweldig dat de kerststal weer bewoond werd 😸
Dat tikkertje, dat ken ik van Pop en Beer. Soms deden wij zelf ook mee, en één keer heeft Mol zelfs meegedaan. Dat was zo bijzonder dat we dat nooit zijn vergeten.
Wat is het toch sneu, als katten nooit hebben leren spelen, zoals Snoet en Muppet. Ik zou denken dat spelen aangeboren gedrag is, maar ik heb hier ook bij Beer, Bol en Kever gemerkt dat dat zeker niet zo is.
Gelukkig dat Muppet en Snoet na een tijd toch durfden te spelen! En arme Muppet, dat ze maar bleef kijken waar Snoet nou was.
Ik kan me wel voorstellen dat Muppet niet meer zo nodig hoeft te spelen nu. Als je lijf niet meer helemaal gezond is en je bent al wat ouder heb je wel andere dingen aan je hoofd. Onze Mol speelde ook nooit meer toen ze alleen was, en nierproblemen had.
Ik denk dat het ook aan het karakter ligt van een kat, of ze veel spelen of niet. Nog even los van hun achtergrond.
Mol had bijvoorbeeld een goede basis, maar speelde zelden. Ook niet toen ze jong was. Beer moest juist leren spelen, maar speelde tot in zijn laatste dagen. En Pop bleef altijd in alles een spelletje zien.
Je vraagt je af waarom er eigenlijk zoveel speelgoed is met motortjes en veel geluid, want bijna alle katten blijken er bang voor te zijn!
Liefs en een aai voor Muppet!
Mevrouw Kever.
Hoi
Wat een prachtig verhaal, zo hebben ze elk hun wijze van spelen.
Wat triest wat er met Bol gebeurde maar gelukkig heeft hij bij jullie geleerd om te mogen spelen!!!!!
Ik heb ook gemerkt dat die dure kattenspeeltjes verspild geld zijn.
Ook hier de speeltjes met een motor geen succes!!!!
Hier in huis liggen overal balletjes, kussentjes, muisjes, dat is eigenlijk het favoriete speelgoed van iedereen.
Soms ligt alles in de woonkamer en dan weer in de keuken. En vaak vind ik het tussen de planten in de tuin.
Zomers in de tuin spelen ze met takjes, blaadjes, afgevallen bloemetjes. Rennen achter vlinders aan en vangen echte muizen (behalve Tica en Izzy zij vangen geen echte muizen)
Door de tuin of huis als een speer rondrennen is ook favoriet. Ik zelf blijf dan maar zitten want ze rennen je omver want zoiets doen ze meestal met 3.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽😽😽🐔🐔😘
Lieve Ceciel,
Dank je wel voor je reactie!
Het was fantastisch om Bol te zien spelen! En vooral toen hij ook eenmaal om spelen durfde te vragen. En altijd met die veer, dat bleef hij zo spannend vinden 😉
Grappig dat van jouw zes ook al niemand met speelgoed met een motortje speelt. Ik trap er af en toe nog wel eens in, maar niemand hier speelde er mee. Net wat je zegt: balletjes, muisjes en kussentjes zijn het meest geliefd. En alles aan een touwtje, dat vond op Kever na iedereen hier leuk. O ja, en veren!
En niks weegt natuurlijk op tegen echte vlinders of muizen! Krijg je die muisjes ook in huis bezorgd, of laten ze die in de tuin?
En dat keiharde rondrennen, dat is geweldig! Dat deed iedereen hier, Pop en Beer en Mol ook achter elkaar aan. Vooral de mannen, Mol vond het snel te druk worden. Bol en Kever deden het allebei in hun eentje, en bij Bol moesten we altijd opletten dat hij ons niet omver stormde als hij naar binnen kwam gesjeesd. Als drie katten rondrennen rennen ze je inderdaad zo omver!
Een dikke knuffel terug voor jullie allemaal!
Mevrouw Kever.
De muisjes bezorgen ze ook binnen…..levend of dood. Bij de levende is het natuurlijk wedijveren met hun om hem weer buiten te krijgen.😸😸😸
Hè gezellig…, met zijn allen met muisjes spelen!
Wij hebben hier ook wedstrijden gehad om vogels en muisjes te pakken te krijgen voordat de kat(ten) ze had(den). Met zes katten is dat helemaal topsport!!
Lieve mevrouw Kever,
wat een prachtig, liefdevol speels verhaal en ik kreeg een brok in mijn keel van de eerste foto van Bolle. Zo vrij, zo vol overgave. Zeker als je dan zijn verhaal leest. Dat hij zich nog zo heeft kunnen en durven over te geven. Ja dat raakt me heel erg…
Pop en Beer, ha ha wat een heerlijk duo. Zeker met Mol erbij. Ach dat moet toch een tijd geweest zijn. Geweldig hoe jullie iedere kat op zijn of haar eigen vermogen en waarde hebben kunnen laten spelen. Met als absoluut hoogtepunt, de jas! Als ik hier een jas laat slingeren dan weet ik al waar die naar toe gaat. Juist ja, naar de wasmachine 🙀
Hier in huis is Zusje de meest speelse van de drie. Die mept overal tegenaan, springt, klautert en doet. Ze paradeert ook rustig bovenop de rand van de tv, slaat de bal bij voetballers op de tv weg en raust over de keukenkastjes als het haar belieft.
Spelen op bed vindt ze geweldig en springen dat ze kan. Dat is super om te zien. Oopa Floris heeft zo zijn buien, nog steeds. Maar als hij speelt is het meestal van korte duur. Een soort van speelse opleving. Maar wel vol overtuiging, soms met flink gekrijs.
Loes is nooit zo speels geweest, Loes is een dromer… Kan uren naar een bepaald punt gaan zitten staren. In gedachten verzonken (zo lijkt het).
Wat ze wel alledrie leuk vinden is het laserlampje, vooral Loes reageert daar heel enthousiast op. Catnip en Valeriaan is wisselend. Zusje en Oopa reageren daar heel enthousiast op, Loes gaat daar gerust onaangeroerd op liggen te slapen. Het lijkt of ze het wel prettig vindt maar in alle rust. Als Loes wel ooit in de stemming is kan ze echt heel flink meppen. Ik daag haar weleens uit als ze op haar denkpaal ligt. Maar naarmate ze ouder wordt en die vervelende niesziekte altijd sluimert is dat maar sporadisch. Bij grote inspanning begint ze vaak meteen te niesen. Dan is de lol er snel af.
Nou dat waren de speelse avonturen vanuit hier. Het is dus mondjesmaat en soms geheel onverwachts. Met de meest onmogelijke dingen ook, maar dat bewijst eens temeer dat het van die heerlijke katten zijn…
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Het was geweldig om Bol zo vol overgave te zien spelen, zo zorgeloos. Meestal had hij iets triestigs over zich, maar op die momenten vergat hij dat volkomen. Ach, het was zo’n intens lief en dapper manneke…
En Pop en Beer waren een heerlijk duo, altijd bezig de boel op stelten te zetten. En Mol maar weer alles in goede banen leiden 😉
Wat leuk dat Zusje zo speels is. Over de keukenkastjes rausen, in de hoogte? Knap hoor! En de bal wegmeppen bij voetbal op tv, heerlijk! Zo te horen heeft de tv nogal wat te verduren, is het niet van Zusje dan wel van Oopa 😸
Wat Oopa betreft: ik was best verbaasd van die felheid die je een keer kon zien op zijn foto’s waar hij met catnip in de weer was. Zo leuk, met die grote ogen!
En lieve Loes, wat sneu dat ze meteen begint te niesen als ze speelt. Ja, zo gaat het plezier er wel van af. Dan is dromen fijner.
Bijzonder is dat toch, dat elke kat weer anders is met spelen.
Kever is de eerste kat hier die echt niks van catnip of valeriaan moet weten. Ik heb wel vaker katten meegemaakt die er niet veel aan vonden, maar nog nooit eentje die er doosdbang voor was. Ook voor die matatabistokjes, en alles wat daar maar op lijkt. En dan lag in het asiel zijn hele kamer vol met al die dingen…
Liefs, ook voor je prachtige drietal,
Mevrouw Kever.
Lieve Mevrouw Kever,
Wat een liefdevol, prachtig mooi verhaal over Pop, Beer, Mol, Bol en Kever.
Allemaal spelen op hun eigen manier, hoe mooi is dat.
Ik ken Tommy pas vanaf zijn 2e jaar en weet niet beter dan dat hij niet een hele actieve speler is, nu is hij 12 en slaapt hij veel.
Tommy had nog wel eens de neiging om onder de dekens te gaan liggen, zodat we hem altijd kwijt waren.
Weet nog dat we eens thuis kwamen en we Tommy nergens konden vinden, wij zoeken en zoeken…………nergens te vinden.
Ik ging even op bed zitten, maar kwam per ongeluk op een bobbel te zitten………..dus ik kijk achterom en verrek zie 2 oogjes mij verontwaardigd aankijken van wat doe jij nu. Hahahaha!
Of hij ging de koelkast controle doen, als de koelkast open stond!
Hij sprong dan op de rand van de koelkast en ging alles afsnuffelen…….echt geweldig.
Nu hij 12 is, slaapt hij veel meer en vind hij zijn mandje op en top geweldig.
Al heeft hij wel een beer waar hij dol op is, en touwbotjes(voor honden) die sleept hij vaak mee naar zijn voerbak.
Zodat hij niet alleen hoeft te eten, zo lief.
Pootje van Tommy!
Lieve mevrouw Tommy, Doerak, Tombo en Fleurtje,
Dank je wel voor je reactie!
Dus jullie deden eigenlijk hetzelfde spel als wij met Pop deden, alleen dan niet bewust, haha! Wat geestig dat Tommy gewoon in zijn eentje onder de dekens kroop. Doet hij dat nog wel eens?
En grappig, die koelkastcontrole. Kever kijkt ook wel eens in de koelkast, als die open is, maar altijd maar heel kort. Maar het allerliefst vind ik dat Tommy zijn beer en die touwbotjes mee neemt, naar zijn bak.
Uit eigen ervaring, en uit wat ik van iedereen zo lees, denk ik dat de ene kat speelser is dan de andere. Nog los van hun achtergrond en leeftijd.
Mol bijvoorbeeld had een hele veilige achtergrond, en wilde toch bijna nooit spelen. Het leek wel alsof ze het kinderachtig vond 😉
Misschien is Tommy ook gewoon meer een serieuze katerman.
Dat is juist ook zo leuk aan katten, dat ze allemaal zo verschillend zijn en een eigen karakter hebben.
Liefs, en een pootje voor Tommy!
Mevrouw Kever.
Hoi Mevrouw Kever,
Dat denk ik ook inderdaad dat de ene kat speelser is dan de ander.
Ach ieder kat heeft zijn eigen karakter en dat maakt elke kat zo mooi en uniek vind ik.
Heel soms kruipt Tommy bij zijn baasje nog onder de dekens als hij het echt koud heeft en zelf wil.
Dan hoor je zijn motortje gaan van heb ik jou daar, zo schattig.
Die touwbotjes mee nemen vind ik ook zo lief, zo hoeft hij nooit alleen te eten!
Het bezorgd mij elke keer een glimlach op mijn gezicht.
Pootje van Tommy!
Lieve mevrouw Tommy en co,
Zeker weten dat elke kat mooi en uniek is! Elke kat heeft wel iets dat geen enkele andere kat heeft.
En wat lief dat Tommy af en toe nog onder het dekbed kruipt! Pop en Mol deden dat ook wel eens, en ik vond dat altijd zo vreselijk leuk.
Die touwbotjes zijn trouwens ook een goed idee, als kattenspeelgoed. Daar ga ik eens naar kijken voor Kever!
Liefs, ook voor Tommy,
Mevrouw Kever.
Dag Mevrouw Pepeoom, speelgoed kunsse je nooit genoeg hebsse vinsse wij. Ik had ooit een mooie muis met motor maar die was snel stuk. Ik hoorsse hier wij vooral ik bensse een slooper? Isse niet waar hoor het is niet bestand tegen onze mijn oer. Hier vinden de meeste alles waarvan ze denken het is speelgoed interessant. Mijn hobbykamer is verboden maar als ze de kans krijgen bakjes met naalden spoeltjes garenklosjes etc. Wil ik diamond painten dan is het alle hens aan dek. Ze liggen er boven op, Faalentino is dol op de lijm die likt hij het liefst op, de pen waarmee je de steentjes pakt is zo leuk om tegen te meppen. Kraaltjes eruit halen het liefst dat het bakje omvalt. De fruitschaal die opgeborgen is mandarijntjes waren erg favoriet . Iets met wiew is super voraal met je natte voeten in een heerlijk nat speeltje staan. Nu weer iets nieuws muisjes op de trap het liefst de harde en dan krak als mijn maat 39 erop staat. Muisje zonder staart hebben we ook regelmatig. Op dit moment helemaal in de springveertjes. En dan heb ik nog niet over het speelgoed dat onder de bank en kast ligt. En het leuke is hier alles wat speelgoed is leuk. Ze zijn er soms op uitgekeken en dan denk ik ik ruim het op en nee dan is het ineens weer in. Hier is gelukkig niemand bang voor speelgoed het mag geluid licht hebben enz. En Guillaime hier is het hondje in huis. Die komt graag zijn speelgoed brengen, en vind het heerlijk als je iets gooit in zijn richting.
Lieve Faalentino,
Dank je wel voor je reactie, en natuurlijk ben je geen slooper. Je bent gewoon een tijger. En weet je wat een tijger doet? Die vangt een muis met mootor en hoppa – muis gevangen en een beetje stuk. Maar daar kan die tijger niks aan doen!
Heel veel liefs van mevrouw Pepeoom!
Lieve mevrouw Faalentino,
Dank je wel voor je reactie!
Wat lijkt me dat heerlijk, zoveel katten die allemaal lekker durven spelen, dat is wel mijn idee van de hemel. Ook al levert het een puinhoop op. Dat was hier met Pop, Mol en Beer al zo. Laat staan met meer katten.
Pop was net zo als Faalentino: overal bij willen zijn, alles aan willen raken en liefst opeten, en overal bovenop liggen en alles kapot maken 😸
In die tijd moesten we altijd heel goed opletten met alles was giftig was of zo klein dat je er in kon stikken. Pop at alles op wat hij zag, of het nou lekker was of niet.
Bol zou nooit iets dat hij niet kende opeten, en Kever ook niet. Bovendien is er bij Kever een makkelijke oplossing: we schuiven dingen met touwtjes of losse deeltjes gewoon onder de bank. Kever is nog nooit op het idee gekomen om daar zelf te gaan kijken. Elke week til ik een keer de bekleding op, en elke keer weer is hij verbaasd dat er een ruimte onder de bank zit, haha!
Die speeltjes waar je op gaat staan kan ik me nog herinneren, kan ook flink pijn doen met blote voeten.
En wat leuk dat jullie ook een hondje hebben, met Guillaime 🙂
Veel liefs voor jullie allemaal, en een heel zacht aaitje voor de kittens!
Mevrouw Kever.